ابطال نظریه فساد سیستماتیک توسط رئیسی/ «مردان در سایه سیاست» دیگر امان‌نامه ندارند
گروه سیاسی خبرگزاری آنا، سعید امینی؛ مبارزه با فساد یکی از دستورکارهای هر نظام سیاسی شفاف و مبتنی بر آرای عمومی است. درواقع نظام‌های سیاسی دموکراتیک و مردمی، فساد را سم مهلکی می‌دانند که ممکن است بقای نظام و کشور را به خطر اندازد؛ لذا در این نوع نظام‌ها سخت‌ترین قوانین در برخورد با فساد و مفسد تدوین شده است.
فساد در جوامع بشری قدمتی به‌اندازه تمدن داشته و اکنون نیز یکی از مسائل مهم و اساسی در میان کشورهای جهان محسوب می‌شود. فساد نابسامانی‌های بسیاری برای جوامع بشری به دنبال داشته و جنگ‌های پی‌درپی، خشونت‌ها و قیام علیه تمدن‌های حاکم، از بین رفتن سازمان‌ها و در هم ریختن جوامع، همیشه ناشی از فساد بوده است. درمجموع، فساد در کنار سایر عوامل، از عوامل مهم فروپاشی تمدن‌ها مطرح شده است.
فساد می‌تواند در دو جنبه سیستماتیک و سازمانی ظاهر شود. درواقع کارشناسان حوزه علوم سیاسی معتقدند اگر تمامی ارگان‌ها و نهادهای حکومتی، نهادهای نظارتی، مدیران، حاکمان و اشخاص سیاسی اصلی کشور درگیر فساد شوند و هیچ عزمی برای مقابله با فساد وجود نداشته باشد و نیز نهادهای نظارتی و قضایی به این مقوله ورود نکنند، آن وقت فساد سیستماتیک در اینجا کاربرد خواهد داشت، ولی در مقابل، فساد سازمانی فقط محدود به یک فرد یا یک سازمان بوده و ربطی به نظام سیاسی ندارد؛ زیرا به‌احتمال بسیار زیاد دستگاه‌های نظارتی این‌گونه فساد را شناسایی و با آن برخورد می‌کنند یا راه‌های پیشگیری از وقوع فساد را در یک سازمان تدوین خواهند کرد.
آیا در نظام جمهوری اسلامی فساد سیستماتیک وجود دارد؟
این مقدمه و ضروریات با این هدف بیان می‌شود تا پرده از کذب بودن ادعای معاندان جمهوری اسلامی ایران در خصوص وجود فساد سیستماتیک در نظام برداشته شود. این روزها به بهانه برخی فسادهایی که توسط افراد یا مسئولان در سازمان‌ها و نهادهای دولتی و غیردولتی رخ داده و جلسات محاکمه آن‌ها در جریان است، می‌خواهند با شانتاژ رسانه‌ای تمام نظام جمهوری اسلامی ایران را فاسد جلوه دهند و این‌گونه وانمود کنند نظام سیاسی کشورمان درگیر نوعی فساد سیستماتیک است.
درصورتی‌که بر اساس نظریات نظریه‌پردازان علوم سیاسی، اگر هیچ عزمی در مبارزه با فساد در سیستم سیاسی وجود نداشته باشد و تمام نهادها و مدیران ارشد و شخصیت‌های درجه‌یک کشور به فساد دامن بزنند و به فرد فاسد کمک کنند، آن وقت باید از واژه فساد سیستماتیک استفاده کرد؛ درصورتی‌که دستگاه قضایی کشور با فاسدان برخورد کرده و شریان‌های وقوع فساد را شناسایی و با آن مقابله می‌کند؛ لذا هرگز ادعای معاندان صحیح نیست؛ زیرا جمهوری اسلامی ایران جدیت کاملی در مبارزه با فساد دارد و محاکمه مفسدان دانه‌درشت و حامیان آن‌ها، این ادعا را ثابت می‌کند.
صادق خلیلیان، وزیر جهاد کشاورزی دولت دهم در گفتگویی با تأیید این مطلب که در کشور فساد سیستماتیک وجود ندارد، گفت: «فساد در کشور ما سیستمی نیست چراکه فساد سیستماتیک دو ویژگی دارد یکی اینکه از صدر تا ذیل همه فاسدند و دیگری اینکه فساد به یک هنجار در جامعه تبدیل شده باشد.»
وی با ذکر مثالی عنوان می‌کند: «ما در حکومت پهلوی شاهد فساد سیستماتیک بودیم در آن زمان بدنه حکومت درگیر فساد و زد و بند با کشورها و شرکت‌های خارجی بود و این یکی از نشانه‌هایی است که نشان می‌دهد فساد سیستمی بوده از خود خاندان پهلوی در رأس تا وزرا و درباریان همه درگیر فساد بودند.»
همچنین الهام امین‌زاده، معاون سابق حقوقی رئیس‌جمهور در گفتگو با خبرنگار حوزه احزاب گروه سیاسی خبرگزاری آنا، هرگونه فساد سیستماتیک در جمهوری اسلامی را رد کرده و اقدامات قوه قضائیه در دوره ریاست حجت‌الاسلام رئیسی در نحوه برخورد با فساد را دلیل رد چنین ادعاهایی عنوان کرد و گفت: «اینکه قوه قضائیه در دوران ریاست حجت‌الاسلام رئیسی بحث مبارزه با فساد را جدی گرفته و ابتدا از داخل خود این قوه شروع کرده، اتفاق خوبی است؛ زیرا این اقدام موجب می‌شود تا مابقی مدیران از انجام فساد واهمه داشته باشند.»
حسین کنعانی‌مقدم، فعال سیاسی اصولگرا هم هرگونه فساد سیستماتیک در کشور را رد کرد و در همین رابطه به خبرنگار آنا گفت: «فساد سیستماتیک وقتی صورت می‌گیرد که دستگاه‌های نظارتی و حاکمیتی به عمد به مقابله با فساد نمی‌پردازند، اما در جمهوری اسلامی چنین فسادی وجود ندارد؛ چون عزم مقابله با فساد در دستگاه‌های نظارتی همیشه وجود داشته، اما برخی افراد روند مقابله با فساد را کند یا متوقف کرده‌اند.»
چگونه با فساد مقابله کنیم؟
اما یک نکته‌ای که بسیار مهم است و در این گزارش به آن اشاره خواهد شد، نحوه مقابله با فساد و نحوه استفاده از ابزارهای نظارتی است. درواقع کارشناسان و نظریه‌پردازان سیاسی، نحوه برخورد با فساد و جلوگیری از وقوع فساد را بسیار مهم و ضروری ارزیابی می‌کنند.
رسانه، اصلاح عملکرد نهادهای نظارتی و نیز تجدیدنظر در نوع به‌کارگیری ابزارهای ضدفساد، می‌تواند عوامل مهمی در جلوگیری از بروز فساد و تبدیل آن به فساد سیستماتیک محسوب شود.
الهام امین‌زاده در ادامه گفتگو با خبرنگار آنا نقش رسانه‌ها را در مبارزه با فساد و شفافیت بسیار مهم و سازنده ارزیابی می‌کند و در همین رابطه تأکید می‌کند: «البته باید رسانه توسط افراد یا ارگان‌ها خریداری نشود یا به ابزاری برای تخلیه عقده‌ها و انتقام‌جویی به حساب نیاید.»
از سوی دیگر امین‌زاده با اشاره به ضرورت بازبینی در نحوه استفاده از ابزارهای مبارزه با فساد، تأکید کرد: «گاهی اوقات بعضی از ابزارها دست و پای مدیران را در نحوه برخورد با فساد می‌بندد و یا مانع فعالیت سازنده مدیران می‌شود و به عبارتی گاهی این ابزارها به ترمز فعالیت مدیران فعال و خوش‌فکر تبدیل شده است.»
همچنین بهتر است از نقش آموزش در عدم وقوع فساد غافل نمانیم؛ زیرا کارشناسان بر این باورند مدیران خوب و سالم در محیط خوب و کارآمد آموزش دیده‌اند؛ یعنی اگر دانشگاه‌ها و مدارس و از همه مهم‌تر خانواده‌ها بحث آموزش و تربیت دانشجویان، دانش‌آموزان و فرزندان را جدی بگیرند، قطعاً امکان وقوع فساد بسیار کاهش می‌یابد و در آخر هم ضروری است که نهادهای نظارتی و قانونی استقلال کاملی داشته باشند تا به‌راحتی و بدون وابستگی به جریان و نهادی برخورد بموقع با مفسدان و مصادیق فساد انجام دهند.
انتهای پیام/4079/پ
انتهای پیام/