دست برتر ایران نسبت به مدعیان برای عبور از کرونا/ آغوشی که دیگر به روی آمریکا باز نیست!

به گزارش گروه استان‌های خبرگزاری آنا؛ وقتی صحبت از مکزیکوسیتی می‌شود خیلی‌ها به یاد آلودگی هوا می‌افتند و هنوز هم که هنوز است زنجیره مکزیکوسیتی و آلودگی هوا به هم گره خورده است.

این شهر در سال 1992 از طرف سازمان ملل دارای آلوده‌ترین هوای کره زمین شناخته شد. مقامات شهر به مدت هشت سال با به کار بردن روش‌هایی مانند ممنوعیت استفاده از اتومبیل‌های شخصی در یک تا 2 روز از هفته، توقف بعضی فعالیت‌های تولیدی در داخل و اطراف شهر یا کنترل کیفیت 6 ماهه اتومبیل‌ها به صورت نسبی موفقیت‌هایی به دست آوردند، اما مشکل از شرایط بحران خارج نشد تا اینکه مقامات شهر بالاخره در سال 2000 با یک برنامه بنیادین و به شکل زیربنایی به جنگ آلودگی هوا رفتند.

مقامات شهر ابتدا طی نظرسنجی از مردم شهر مکزیکوسیتی مبنی بر رضایت یا عدم رضایت از مقابله مقامات و مسئولان  با آلودگی‌ها پرداختند و تقریباً 30 درصد مردم معتقد بودند که انگیزه دولت در کاهش آلودگی هوا سطحی و یکسونگر است. بیش از 30 درصد مردم نیز فکر می‌کردند گزارش‌های کیفیت هوا ساختگی است و آلودگی فراتر از این گزارش‌هاست.

40 درصد از مردم نیز هیچ‌یک از برنامه‌های دولت را برای مقابله با آلودگی هوا موثر نمی‌دانستند و سایر مردم نیز این اقدامات را نه پیشگیرانه که محدودکننده می‌دانستند.

دولت ابتدا کاری که کرد این بود که نقش اثرات آلودگی هوا روی سلامت شهروندان را به دقت بررسی کرد و هزینه نهایی این آلودگی که بر روی فرد و اجتماع وارد می‌کرد به دقت برآورد شد تا انگیزه‌ای برای مشارکت حداکثری مردمی باشد.

دومین کار دولت طراحی ابزار کمک آموزشی مانند پوسترهای رنگی بود. کارشناسان از طریق بازی‌ها و فعالیت‌های مشارکتی به ایجاد حس اجتماعی در میان شرکت‌کنندگان یاری رساندند.

توجه زیادی به تمایز نقش مردان و زنان در حفظ محیط‌زیست و سلامت در محله‌ها و خانه شد. از آنجا که شرکت در این کارگاه‌ها به کسب منافع افراد وابسته بود موضوع مصرف پایدار مورد توجه قرار گرفت و موجب ترویج روش‌های مصرف و سبک زندگی بهتر شد.

ترویج تکنولوژی‌های سوخت جایگزین که موجب صرفه‌جویی مالی می‌شد مورد توجه قرار گرفت. مسئولان پروژه متوجه شدند که زنان از مسئولیت‌شان در مورد آلودگی هوا به خوبی مطلع نیستند، چراکه آنان درباره ارتباط بین مصرف انرژی در منزل و آلودگی هوا ناآگاه بودند و زمانی که متوجه می‌شدند با کاهش مصرف سوخت چگونه در هزینه صرفه‌جویی می‌کنند و از آلودگی هوا کم می‌شود بسیار علاقه‌مند شدند. این پروژه‌ها در شکل‌گیری سیاست‌ها و برنامه‌های طولانی‌مدت کنترل کیفیت هوای مکزیک بسیار نقش داشت.

این وجیزه شباهت بسیاری به اوضاع و احوال این روزهای کشورمان دارد. ایران در حالی از اسفند سال گذشته روزهای بحرانی را بر اثر شیوع ویروس مرگبار کرونا پشت سر می‌گذارد که علاوه بر تحریم‌های دارویی، پزشکی و سایر تحریم‌های ظالمانه توسط آمریکا و ایادی‌اش، ممانعت دشمنان اسلام و ایران از جمله آمریکا برای اخذ وام توسط ایران از بانک جهانی اوج ناجوانمردی و ذلالت دشمن را به رخ دنیا کشید.

طلای سیاهی که برای آمریکا تبدیل به بلای سیاه شد

 حال این را بگذارید کنار سقوط بهای نفت آمریکا به دلیل شیوع ویروس کرونا و کاهش تقاضای جهانی برای نفت آمریکا که این امر موجب شد برای نخستین‌بار  قیمت نفت وست تگزاس اینترمدیت آمریکا برای تحویل در ماه می به محدوده منفی سقوط کند.

تا 9 اردیبهشت قیمت هر بشکه نفت خام آمریکا امروز با یک دلار و 88 سنت معادل 14.7 درصد کاهش به 10 دلار و 90 سنت رسید. قیمت نفت وست تگزاس اینترمدییت دیروز هم 25 درصد کاهش یافته بود.

قیمت نفت برنت دریای شمال هم پس از کاهش 6.8 درصدی در جلسه قبل امروز با 82 سنت معادل 4.1 درصد کاهش بیشتر به 19 دلار و 17 سنت رسید.

در حال حاضر اصلی‌ترین نگرانی بازار این است که برای ذخیره‌سازی نفتی که به دلیل کاهش فعالیت‌های اقتصادی در جهان مصرف نشده، دیگر جایی برای ذخیره‌سازی باقی نمانده باشد. حتی با وجود کاهش تولید حدوداً 10 میلیون بشکه‌ای گروه اوپک پلاس، باز هم میزان عرضه جهانی نفت از میزان تقاضا بیشتر است.

حال حیله‌‌ای که دولت‌های استکباری علیه جمهوری اسلامی به کار بسته‌ بودند  به سمت خودشان برگشت و با منفی شدن قیمت نفت در آمریکا دولت ترامپ با مشکلات عدیده‌ای مواجه شده است.

اینکه مقام معظم رهبری کراراً فرموده‌اند که اتکا به نفت ممکن است کشور را دچار مشکل کند و باید کشور را بدون اتکا به بودجه نفت اداره کرد و تولید را افزایش داد در این روزهای کرونایی برخی از مسئولان را از خواب غفلت بیدار کرده و همه حتی دشمنان به دوراندیشی مقام معظم رهبری صحه می‌گذارند.

مقام معظم رهبری در تاریخ 28 آبان 1398 در دیدار جمعی از تولیدکنندگان، کارآفرینان و فعالان اقتصادی فرمودند: « دُور زدن تحریم یک تاکتیک است، مصون‌سازی کشور در مقابل تحریم، یک راهبرد است، باید این کار را کرد، باید کاری کرد که ما در مقابل تحریم آسیب‌پذیر نباشیم. الان این ‌جور نیست، الان اقتصاد ما متّکی به نفت است؛ حالا خوشبختانه با تحریم نفت، یک خرده کمتر شده، ترکیب تراز بازرگانی فرق کرده امّا علی‌الاصول اقتصاد ما متّکی به نفت است.

خب نفت یک چیز آسیب‌پذیر است؛ وقتی که ما برای بودجه‌ی دولت -نه فقط بودجه‌های عمرانی و سازندگی کشور، حتّی برای بودجه‌ی جاری‌مان- میخواهیم از پول نفت استفاده کنیم، همین وضع پیش می‌آید، ما آسیب‌پذیر می‌شویم، ما این را باید علاج کنیم.
 این حرفی که بنده [می‌زنم]، حرف امروز من هم نیست، من از دهه‌ی ۷۰ از دولت مرحوم آقای هاشمی (رحمة‌الله‌علیه) -برادر عزیز و رفیق عزیزمان- به خود او و به وزرائش می‌گفتم باید کاری کنیم که ما وابستگی‌مان را به نفت بتدریج کم کنیم؛ این صندوق توسعه‌ی ملّی که شما ملاحظه می‌کنید، اصلاً برای این به وجود آمد.

معنای صندوق توسعه‌ ملّی این است که هر سالی چند درصد از درآمد نفت را ما از اختیار دستگاه‌های مصرف‌کننده خارج کنیم، بگذاریم در یک صندوقی؛ البته آن صندوق هم دست دولت است، منتها مصرف آن صندوق، دیگر مصرف در امور جاری نیست؛ [قرار بود] همین ‌طور دائم، بتدریج زیاد بشود که امسال اگر قرار بود به همان ترتیب قانونی پیش برود، بایستی حدود 35 درصد از درآمد نفت میرفت داخل صندوق توسعه، منتها دولتی‌ها در همه‌ی دوره‌ها -نه فقط دولت کنونی- سرِ قضایای مختلف می‌آیند اصرار می‌کنند که [برداشت کنند]؛ قانونی هم نیست؛ چون قانونی نیست به بنده مراجعه می‌کنند؛ اگر قانونی بود که برمی‌داشتند؛ چون قانونی نیست برای اینکه یک‌ جوری درست بشود، به بنده مراجعه می‌کنند و اصرار، التماس که این مشکل است و شما اجازه بدهید ما مثلاً فلان مقدار از صندوق توسعه برداریم. متأسّفانه صندوق توسعه کم‌اثر شده، کم‌خاصیّت شده.»

این فرمایشات به وضوح ثابت می‌کند که وابستگی به نفت تا چه اندازه ممکن است در بلندمدت برای کشورهای دارای نفت خطرناک باشد و به همان اندازه برای کشورهایی که روی تولید و کارآفرینی سرمایه‌گذاری می‌کنند، یک برگ برنده است.

در این بین کشورهای نفت‌خیز و تولیدکننده نفت از جمله عربستان و آمریکا با کاهش تقاضا با مشکلات بسیاری مواجه شده‌اند، اما ایران که تجربه تحریم‌های نفتی و اقتصادی را طی 40 سال گذشته دارد نسبت به سایر کشورها شانس بیشتری برای عبور از شرایط فعلی دارد، چراکه راه مصون ماندن از آسیب‌های ناشی از بحران کرونا و کاهش قیمت نفت را به خوبی بلد است.

مصداق این مورد قدردانی سازمان بهداشت جهانی از جمهوری اسلامی ایران به دلیل مقابله هوشمندانه و آگاهانه با بیماری کووید ـ 19 است که با وجود مشکلات فراوان اقتصادی، تحریم و کارشکنی‌های دشمنان ایران توانسته بالاتر از مدعیان دروغین غربی به مقابله با کرونا بپردازد و به نوعی گسترش این ویروس را در سطح کشور مهار کند.

درصورتی‌که امسال (سال جهش تولید) بتوانیم به سمت کسب و کارهای خرد حرکت کرده و جهش تولید را به معنای واقعی کلمه محقق کنیم به خودی خود از وابستگی به نفت رهایی یافته‌ایم و دراینصورت دیگر نیازی به صندوق توسعه‌ ملّی پیدا نخواهیم کرد و به جای برداشت صرف پول این صندوق در امور جاری آن را به رونق تولید و نیازهای ضروری‌تر اختصاص خواهیم داد.

همانطور که اشاره شد ایران اکنون دست بالاتر را در مبارزه و مقابله با ویروس کرونا دارد و می‌تواند با تجربه دور زدن تحریم و کم‌اهمیتی به نفت بودجه خود را به تولید اختصاص داده و چرخ تولید را به حرکت دربیاورد و کارخانه‌ها و شرکت‌های نیمه‌کاره و ورشکسته را مجدداً احیا کند.

برای تحقق این موضوعات توجه به جوانگرایی و تولید حرف نخست را می‌زند و باید سرمایه‌گذاری لازم در این زمینه صورت بگیرد، چراکه قطعاً انرژی و انگیزه جوانان گام مثبتی برای اداره امور کشور به‌خصوص در مباحث اقتصادی است.

انتهای پیام/4078/