وقتی «قصر شیرین» مقصد جاده زندگی است/ تماشای بازی متفاوت بهداد و حضور شگفت‌انگیز 2 بازیگر خردسال در یک فیلم
به گزارش خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، در سال‌های نه‌چندان دور، سینماگران و سینماداران معمولاً از ایام ماه مبارک رمضان به عنوان روزهای خلوتی سینماها و بی‌رونقی گیشه یاد می‌کردند.
اما این موضوع در چند سال گذشته و با افتتاح پردیس‌های سینمایی در شهرهای بزرگ و البته طرح اکران افطار تا سحر که چند سال به تناوب اجرایی شد، تغییر کرد. به این ترتیب، شاهد بودیم که برخی فیلم‌ها در ماه مبارک رمضان هم فروش بسیار خوبی را تجربه کردند. سینما رفتن آن هم به‌صورت خانوادگی در شب‌های ماه رمضان یکی از تجربه‌های لذت‌بخشی است که در سال‌های اخیر طرفداران زیادی پیدا کرده است.
اما امسال این فضا نیز همچون سایر فعالیت‌های هنری با توجه به شیوع ویروس کرونا تعطیل شده است. به این ترتیب علاقه‌مندان به سینما به نوعی با یک فرهنگی مواجه شده‌اند. با این حال گسترش بسترهای ویدئویی پخش فیلم VOD و البته شبکه نمایش خانگی تا اندازه‌ای این کمبود را جبران کرده است.
در سلسله گزارش‌های «آپاراتچی» به معرفی فیلم‌های جذابی می‌پردازیم که می‌تواند در این شب‌ها اوقات فراغت خانواده‌ها را پرکند. این فیلم‌ها لزوماً آثار جدیدی نیستند و ممکن است به دهه شصت یا هفتاد نیز مربوط باشند. ضمن این که از حیث کیفیت هنری نیز تنوع فراوانی دارند. می‌توان گفت «جذابیت» عنصر اصلی آنها است که لحظات خوشی را برای تماشاگران رقم می‌زند. فیلم‌هایی که در شبکه نمایش خانگی یا بسترهای مختلف پخش اینترنتی به‌راحتی در دسترس قرار دارد.
بحران عاطفه و ترمز اخلاق در جاده زندگی
«قصر شیرین» آخرین فیلم رضا میرکریمی است. اثری که در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر برای مخاطبان رونمایی شد و با اقبال منتقدان و تماشاگران نیز مواجه گشت. این فیلم توانست سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه را برای محسن قرایی و محمد داوودی و بهترین موسیقی متن را برای امین هنرمند دریافت کند.
قصر شیرین همچنین موفق شد در بیست و دومین جشنواره فیلم شانگهای که تیرماه سال گذشته برگزار شد، جایزه بهترین بازیگر مرد (حامد بهداد)، بهترین کارگردانی و جام طلایی بهترین فیلم را از آن خود کند. این اثر در شماره اسفندماه سال 1397 ماهنامه فیلم، به عنوان اثر برگزیده نویسندگان و منتقدان این مجله شناخته شد.
جلال با بازی حامد بهداد، مردی حدوداً ۴۰ ساله و راننده ماشین‌های جاده‌ای است که به خاطر ناتوانی در پرداخت دیه یک تصادف منجر به فوت، مدتی را در زندان به سر برده است. وی همسرش شیرین را که اکنون دچار مرگ مغزی شده و در آستانه مرگ است مقصر به زندان افتادن خود می‌داند.
جلال برای گرفتن ارثیه و جمع‌آوری اموال و وسایلش، ابتدا نزد خواهرهمسرش می‌رود، اما در ملاقات با خواهر همسر و باجناقش مجبور می‌شود تا علاوه بر خودرو، دو کودک خردسالش را هم از آنها تحویل بگیرد. این سرآغاز سفر جلال همراه با دختر و پسرش می‌شود. به این ترتیب با یک فیلم جاده‌ای مواجهیم که میرکریمی پیش از این هم در «خیلی دور خیلی نزدیک» تجربه‌ای موفق از این گونه سینمایی را به یادگار گذاشته بود.
هنر فیلم‌نامه‌نویسی محسن قرایی و محمد داوودی در کنار توانایی میرکریمی باعث می‌شود تا تماشاگر تا پایان فیلم، در ارتباط با شخصیت‌ها مدام در حال برچسب‌زنی از یک‌سو و رفع اتهام و انگ‌زدایی از سوی دیگر باشد.
قصر شیرین فیلمی بی‌ادعا با داستانی انسانی است که مخاطب را در تعلیقی میان زوال و انسجام خانواده به چالش می‌کشد. علاوه بر این، در این فیلم با پایان‌بندی شگفت‌انگیزی مواجهیم. در این پایان‌بندی شخصیت اصلی داستان باید در شرایطی مشابه تجربه تلخ زندگی خود تصمیم بگیرد و اینجاست که مخاطب تمام آنچه در طول فیلم دیده است را در ذهن خود حلاجی کرده و تصمیم جلال را حدس می‌زند. تصمیمی که می‌تواند وی را به تداوم زوال یا گرایش به کمال رهنمون سازد.
انتهای پیام/4104/
انتهای پیام/