سپر بلای کرونایی/ نگاهی اجمالی به ماسک N95

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، استفاده از ماسک به‌عنوان یک راه پیشگیری از ابتلا به ویروس کرونا، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. نوید فرخی طی یادداشتی به بررسی ماسک N95 پرداخته است.

«ماسک‌های فیلتر هوا(مانند ماسک N95) از انتقال آلودگی‌ها و میکروب‌ها به بینی و دهان جلوگیری می‌کنند. در ایام اخیر، ماسک‌N95  از جمله کالاهایی است که بیشترین تقاضا را دارد و پرسنل مراقبت‌های پزشکی در سراسر جهان ضمن معالجه بیماران مبتلا کروناویروس جدید، با کمبود این محصول مواجه هستند. اما این محصول پراهمیت چگونه ساخته می‌شود. در این مقاله مروری بر روند ساخت ماسک N95خواهیم داشت.

ماسک‌های N95 چه هستند؟

ماسک‌ N95 در ابتدا برای کاربردهای صنعتی تولید شده بود، اما سودمندی و عملکرد آن باعث شد به سرعت توسط کادر درمانی در سرتاسر جهان نیز مورد استفاده قرار بگیرد. N95 حداقل 95 درصد از ذراتی در دامنه‌ی 3 میکرونی را فیلتر می‌کند. البته ماسک‌های تنفسی N99 و N100 نیز وجود دارند(ماسک‌  N100 جلوی حداقل 99.97 درصد از ذرات را می‌گیرد). شاید علت استاندارد شدن ماسک‌های N95 بیش از همه به این دلیل است که توسط سازمان غذا و دارو آمریکا(FDA) و انستیتوی ملی ایمنی و بهداشت حرفه‌ای (NIOSH) مورد تایید قرار گرفته است. N95 در اشکال و انواع گوناگونی عرضه می‌شود. با این حال این دسته از ماسک‌ها برای افرادی که ریش پرپشتی دارند، احتمالا چندان تاثیرگذار نیست. برخی از ماسک‌های N95 دارای دریچه‌های تنفسی هستند که به مصرف‌کننده کمک می‌کند تا راحت‌تر نفس بکشد.

ماسک‌ تنفسی N95 به لطف ساختار خود، آلودگی‌ها را فیلتر می‌کند و ذرات در شبکه متراکم الیاف که به اندازه‌ی یک میکرون نازک هستند، گرفتار می‌شوند. این ماسک‌ها همچنین به این دلیل که دارای بار الکتریکی هستند، ذرات بیشتری را جذب می‌کنند و کارآمدی بالایی دارند.

ماسک N95 چطور ساخته می‌شود؟

ماسک تنفسی N95 پزشکی شامل چندین لایه است که اغلب از پلی پروپیلن ساخته می‌شود. دو لایه‌ی محافظ پارچه‌ای این ماسک که داخل و خارج ماسک را پوشانده با استفاده از روش پیوستگی درهم‌تنیده(Spunbonding) ایجاد می‌شود. برای انجام عمل Spunbonding، رشته‌های ذوب شده پلیمر ترموپلاستیک (اغلب پلی پروپیلن) از سرلوله‌هایی به لایه‌های بین 15تا 35 میکرومتری بر روی یک تسمه حامل دمیده می‌شوند و سپس فرم پارچه پیدا می‌کنند. آنگاه این الیاف با استفاده از تکنیک‌های حرارتی، مکانیکی یا شیمیایی به هم پیوند می‌خورند. لایه بیرونی ماسک، به عنوان محافظ در برابر محیط بیرون و همچنین مانعی در مقابل بازدم‌های مصرف‌کننده عمل می‌کند.

در لایه‌های درهم‌تنیده شده، دو لایه‌ی پیشافیلتری و لایه‌ی فیلتراسیون وجود دارد. لایه‌ی پیشافیلتری را معمولا برای افزایش پیوستگی با استفاده از سوزن‌های بسیار نازکی به هم وصله می‌زنند. سپس این لایه‌ براى افزایش مقاومت و شفافیت داغ می‌شود که در نتیجه می‌توان آن را به شکل مورد نظر قالب داد. وقتی رشته‌ها به خودی خود خنک شدند، پارچه را ایجاد می‌کنند. در لایه‌ی آخر، از ماده‌ای با بار الکتریکی نیمه پایدار(یا الکتروت) استفاده می‌شود که قدرت جذب دارد و راندمان فیلتراسیون را بهبود می‌بخشد. سپس بندها و نواری فلزی(برای تنظیم ماسک روی بینی) به ماسک اضافه می‌شود. در نهایت ماسک در آخرین مرحله استریل می‌شود. این فرایندها به صورت اتوماسیون انجام می‌گیرد.

متدهای تست ماسک N95

برای اطمینان از اثربخشی ماسک‌های N95 همچون ماسک‌های جراحی، پیش از مصرف، مورد آزمایش از ابعاد مختلفی قرار می‌گیرد. در آمریکا این کار توسط مرکز کنترل و پیشگیری بیماری(CDC) انجام می‌شود. ماسک‌های N95 در CDC به مدت 24 ساعت قبل از تست در دمای 38 درجه سانتیگراد با رطوبت 85 درصد قرار می‌گیرند. انتظار می‌رود در طول مدت تست‌، توانایی فیلتراسیون ماسک همواره در سطح مجاز باقی بماند. CDC این ماسک‌ها را از جنبه‌ی نفوذ ذرات، کارایی در برابر جریان هوا، مقاومت در برابر دم و بازدم، اشتعال‌پذیری، سازگاری با محیط زیست، مقاومت در برابر مایعات و... در محیط شبیه‌سازی‌شده مورد آزمایش قرار می‌دهد.»

انتهای پیام/4112/