«تعارض» و روایت سرگشتگی شهروندان امروزی

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا – امیرحسین سلیمیان: فیلم «تعارض» با نام قبلی «ریست» اولین تجربه کارگردانی محمدرضا لطفی است که در سی و هشتمین  جشنواره فيلم فجر به نمايش درآمد.

لطفی پيش از «تعارض» فیلم «روايت ناپديد شدن مريم» را كارگردانی کرده بود که اکران عمومی هم شد. پروانه نمایش «روايت ناپديد شدن مريم» از سوی وزارت ارشاد به صورت ویدئویی صادر شده بود در نتیجه تعارض به عنوان اولين فیلم  لطفی محسوب می‌شود در نتیجه این اثر در بخش نگاه نوی جشنواره سی و هشتم  به نمايش درآمده است.

لطفی علاوه بر كارگردانی نگارش فيلمنامه تعارض را هم بر عهده داشته است. رضا بهبودی، سودابه بيضايی، محمد صديقی‌مهر، حامد رحيمی نصر، پريسا محمد و رقيه افشين‌پور بازیگران این فیلم هستند و سيد امير سيدزاده از تهيه‌كنندگان قديمی سینما  تهيه‌كنندگی اين كار را بر عهده داشته است.

در خلاصه داستان تعارض آمده است: احساس می‌كنم ديوونه شدم...يه جورايی به تمام دوربين‌های مدار بسته كه دارند آدم رو كنترل می‌کنن حساسيت پيدا كردم... اونقدر توی اين ماجرا غرق شدم كه احساس می‌كنم پشت همين اين دوربينا يه نفره...يه نفر كه چهارچشمی داره منونگاه می‌‍كنه!

سوژه فيلم تعارض درباره سرگشتگی‌های انسان معاصر و جهان‌های موازی است. آدم‌هايی كه نه خودشان آرام و قرار دارند و نه شرايط و زمانه كمكی به آن‌ها می‌كند تا سامانی بگيرند. فيلم برای بيان اين سرگشتگی، فرم و قالب خاصی را انتخاب کرده است و آن نشان‌دادن شخصیت‌ها با دوربين‌های مداربسته است.

شخصيت اول فیلم یعنی رضا تمدن ( با بازی رضا بهبودی) از طريق دوربين‌های مداربسته ناظر، لحظه‌به لحظه جزييات زندگی خود را بيان می‌كند.هر چند كه بيان این موارد از آشفتگی درونی او خبر می‌دهد. او در هر چند دقيقه از فيلم روايتی جديد از اتفاقاتی كه در زندگی برايش رخ داده را بيان می‌كند كه عملاً امكان قضاوت از تماشاگر را سلب می‌کند.

روايت او شامل زندگی گذشته، عاشق شدن، زندگی همراه با مادر، موقعیت شغلی و...در طول فيلم بارها و بارها روايت می‌شوند. این روایت تصویری هربار با تعريف و قرائتی جديد صورت می‌گیرد و اين آشفتگی و سردرگمی به مخاطب هم منتقل می‌گردد. موضوعی که باعث می‌شود كه در پايان فيلم كه گويی رضا تمدن آرام و قراری نسبی گرفته، اما مخاطب باز هم از این موضوع مطمئن نیست.

دوربين‌های مداربسته‌ای که در طول فيلم از زوايای مختلف و در همه مكان‌های سطح شهر وجود دارد يكی از نكات جالب فيلم به حساب می‌آید. زندگی روزمره ما امروزه توسط انبوهی از اين دوربين‌ها که از مظاهر زندگی مدرن هستن ثبت و ضبط می شود.

این ابزارها كاركردی بيشتر از ثبت تنهايی انسان معاصر فيلم ندارند و حتی به ضدهدف خود تبديل شده‌اند.این دوربین‌ها با هدف ايجاد حس امنيت تولید شده‌اند،اما در عمل احساس امنیت را از بین می‌برند. در صحنه‌ای از فیلم رضا برای بيان احساس قلبی خود به كسی كه دوستش دارد مجبور به خاموش كردن دوربين‌ها می‌شود و آنجا تنها جايی است که دوربين ناظر حضور ندارد.

نكته ديگر درباره فيلم، بازی خوب رضا بهبودی است كه به پشتوانه تجربه زياد در تئاتر به خوبی از عهده نقش و حس سرگشتگی و البته چندشخصيتی آن برآمده است.بازی خوب او در تنهايی، چه با حس شادی و چه غم و عصبانيت از نقاط نقاط قوت فيلم است.

تعارض فيلم گيشه نيست و عناصر چنین فیلم‌هایی از جمله داستان عامه‌پسند و يا بازيگران ستاره را ندارد. نكته‌ای كه احياناً سازندگان فيلم هم از آن مطلع هستند و دل به فروش آن نخواهند بست. اما فيلم اين امكان را دارد تا با تبليغات درست و اكران در فصل مناسب در گروه هنر و تجربه هم به فروش معقولی دست پيدا كند و هم با مخاطب ارتباط برقرار کند.

 انتهای پیام/4104/