خودکشی دستیار ارتوپدی در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

علی پزشکی، دبیر شورای صنفی دستیاران و دانشجویان Ph.D دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در گفتگو با خبرنگار حوزه صنفی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا از خودکشی دستیار ارتوپدی در بیمارستان طالقانی خبر داد و اظهار کرد: طبق اطلاعات رسیده به شورا، این دستیار ارتوپدی در اثر فشار کاری بالا و کشیک‌های سنگین دست به این کار زده است. این فرد ۹۶ ساعت یعنی چهار روز مجبور شده است که در کشیک حاضر شود. البته ممکن است دلایل دیگری نیز در بروز این حادثهٔ تلخ دخیل بوده باشد.

وی افزود: یکی از دلایل اصلی این خودکشی فشار کاری بالا و کشیک‌های سنگین و طولانی‌مدت بوده است و به این دانشجو ۱۵ کشیک در یک ماه داده‌ شده است. دستیاری ارتوپدی یکی از رشته‌هایی است که تعداد کشیک بالایی دارد. کشیک‌های زیاد درگذشته نیز یکی از مشکلات مهم دستیاران بوده که ما آن را در سطح وزارت بهداشت پیگیری کردیم و دو ماه گذشته منجر به صدور مصوبه‌ای در نود و یکمین نشست شورای عالی آموزش پزشکی و تخصصی شد و به امضا وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی رسید.

عضو شورای صنفی مرکزی دستیاران و دانشجویان Ph.D وزارت بهداشت ادامه داد: بر اساس این مصوبه سقف کشیک در ماه، حداکثر ۱۲ شب است و دانشگاه‌های علوم پزشکی موظف به رعایت این سقف هستند. اما متأسفانه همچنان این مصوبه در برخی بیمارستان‌ها نادیده گرفته می‌شود.

پزشکی با تأکید بر اینکه بنا بر رسالت قانونی که در شورای صنفی داریم، پیگیر مسائل صنفی و مشکلات دستیاران و دانشجویان دکتری در سطح دانشگاه و وزارت بهداشت، درمان و آموزش هستیم، عنوان کرد: طبق قانون کار در اروپا ساعات کار دستیاران در بیمارستان‌ها حداکثر ۴۰ تا ۵۰ ساعت و طبق شورای اعتباربخشی تحصیلات عالی آمریکا (ACGME) حداکثر ۸۰ ساعت است، اما در ایران این رقم دست‌کم ۱۰۰ ساعت لحاظ شده است. حتی در موارد قابل‌توجهی شاهد ۱۴۰ تا ۱۶۰ ساعت هستیم، یعنی عددی بیشتر از اردوگاه‌های کار اجباری! این مسئله در حالی است که معیارهای سازمان جهانی بهداشت، بی‌خوابی بیش از ۲۴ ساعت را با اثرات روانی مصرف الکل قیاس می‌کند! تنها همین بی‌خوابی‌ها و فشار فکری و روانی بر رزیدنت‌ها کافی است تا کاهش انگیزه، افزایش افسردگی و به‌خصوص افزایش خطاهای پزشکی را موجب شود.

دبیر شورای صنفی دستیاران و دانشجویان Ph.D دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: روابط تحقیرآمیز در بخش‌های بیمارستانی، دستمزد کم و تأخیر در پرداخت کارانه‌ها ازجمله مشکلات دیگر دستیاران است که اعتراضات زیادی را از سوی دانشجویان در پی داشته و متأسفانه گوش شنوایی برای آن وجود ندارد.

وی افزود: این حجم مشکلات دستیاران گاهی منجر به انصراف و حتی بروز مشکلات جسمی و روانی در آن‌ها می‌شود. یک ماه پیش نیز یکی از ورودی‌های دستیاران زنان دانشگاه علوم پزشکی شیراز به دلیل فشار کاری بالا استعفا دست جمعی دادند، بنابراین این مسئله یک مشکل فردی یا مربوط به یک دانشگاه خاص نمی‌شود؛ بلکه مسئله‌ای است که گریبان گیر همه دستیاران کشور شده و نیازمند تدبیر فوری مسئولان وزارت بهداشت، درمان و آموزش است؛ در غیر این‌صورت شاهد مشکلات خیلی بیشتر از این خواهیم بود.

انتهای پیام/4084/