از نمایش اولین Login روی مانیتور تا توسعه سلاح سایبری در صحنه نبرد

به گزارش خبرنگار حوزه علم، فناوری و دانش‌بنیان گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، پنجاه سال پیش در 29 اکتبر 1969، لئونارد کلینروک استاد علوم کامپیوتر UCLA و شاگردش چارلی کلاین اولین پیام «کلمه login» را با استفاده از شبکه بین کامپیوتری به نام آرپانت ARPANET به کامپیوتر دیگری در مرکز تحقیقات دانشگاه استنفورد که تحت نظر بیل دوال، محقق دانشگاه استنفورد قرار داشت، ارسال کردند.

شبکه‌ بین کامپیوتری آرپانت که پایه‌های اینترنت را بنا کرد، پس از ارسال حروف l وo، دچار مشکل شد. که پس از تلاش‌های یک‌ساعته شبکه به حالت عادی برگشت و پیام را به‌صورت موفقیت‌آمیز ارسال کرد. آرپانت مخفف عبارت شبکه‌ آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته Advanced Research Projects Agency Network است.

این رایانه Sigma 7 اولین پیام را بر روی سلف اینترنت در سال 1969 ارسال کرد

این روزها ترافیک بسیار بیشتری به دلیل استفاده از اینترنت انجام می‌شود و روزانه میلیاردها ایمیل ارسال و مطالب گوناگونی جستجو می‌شود. دانشمندان درباره نحوه اداره اینترنت بر این باورند که وب؛ فضای وسیع ارتباطات امروزه، نتیجه برنامه‌ریزی‌ دولت‌هایی است که تنظیم‌کننده آن هستند و به‌طور جمعی اینترنت را ایجاد کرده‌اند.

1978؛ عدم موفقیت رمزگذاری

پیشگامان اولیه اینترنت از بعضی جهات بسیار چشمگیر بودند. طبق گفته‎ها در سال 1973 گروهی از دانش آموزان دبیرستان به ARPANET دسترسی پیدا کردند که قرار بود شبکه‌ای بسته باشد و تنها توسط پنتاگون اداره شود. این شبکه یکی از اولین شبکه‌های ارتباطی بر اساس ارسال و دریافت Packet  بود و از پروتکل TCP/IP استفاده می‌کرد. هر ۲ فناوری استفاده‌شده در این شبکه، پایه‌های گسترش و توسعه این تکنولوژی بودند که توسعه‌ شبکه‌ آرپانت، توسط آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته‌ وزارت دفاع ایالات‌متحده‌ آمریکا پشتیبانی می‌شد.

صفحه ورود به سیستم نشان دهنده اتصال UCLA به موسسه تحقیقاتی استنفورد در 29 اکتبر 1969

دانشمندان حوزه رایانه، وینتون سرف و رابرت کان پیشنهاد كردند رمزگذاری در پروتكل‌های اصلی ساختمان اینترنت انجام شود كه این امر باعث شد تا هكرها سیستم را به خطر بیاندازند. با اعتراض جامعه اطلاعاتی آمریكا، اگرچه مقامات علناً دلیل این امر را نگفتند اساساً همه کاربران اینترنت امروزی برای حصول اطمینان از ارتباطات ایمن، باید رمزهای عبور پیچیده و سیستم‌های تأیید اعتبار چندمرحله‌ای را کنترل کنند. به همین جهت افرادی که نیازهای امنیتی پیشرفته‌تری دارند، اغلب برای رمزگذاری فعالیت آنلاین خود از شبکه‌های خصوصی مجازی یا نرم‌افزارهای تخصصی حریم خصوصی مانند Tor استفاده می‌کنند.

تصویر وینتون سرف و رابرت کان در کنار رئیس جمهور وقت آمریکا (جورج دبلیو بوش) در مراسمی که سرف و کان به خاطر سهم خود در توسعه اینترنت مدال افتخار گرفتند.

1983؛ تولد اینترنت جهانی

سرف و کان با ارائه قوانین کنترل انتقال «طرح پروتکل اینترنت» TCP/IP را معرفی کردند. TCP/IP با توجه به اینکه به‌صورت رایگان ارائه می‎شد، مقیاس جهانی سریع اینترنت را امکان‌پذیر کرد که ارزان‌تر و ابتکاری‌تر بود و با قوانین رسمی دولت چندان تداخلی نداشت.

در سال 1983 برای اینکه اینترنت واقعاً جهانی شود، انواع رایانه‌های مختلف برای صحبت کردن و برقراری ارتباط مستقیم با یکدیگر به مترجمان زبان‌های دیگر نیاز داشتند. صدها دانشمند دولت‌های مختلف برای تدوین آنچه «استاندارد ارتباطات باز سیستم‌ها» نام‌گذاری شده بود همکاری کردند و این روش پیچیده‌ای بود که منتقدین آن را ناکارآمد و دشوار می‌دانستند. در آن زمان رایانه‌ها قدرت پردازش کافی برای رمزگذاری مؤثر ارتباطات اینترنتی نداشتند. به تأخیر انداختن یا حتی جلوگیری از استفاده گسترده‌تر توسط محققان و عموم به دلیل کندتر شدن شبکه باعث کاهش جذابیت آن برای کاربران می‌شد.

 رشد سریع استفاده از  اینترنت در بین آمریکایی‌ها 

با پیشرفت پروژه‌ آرپانت، استانداردها و نیازها برای اتصال شبکه‌های متعدد به یکدیگر نیز توسعه یافتند. استانداردهای اینترنتورکینگ اجازه می‌دادند که شبکه‌های متعدد، به یکدیگر وصل شده و شبکه‌ای بزرگ‌تر را تشکیل بدهند. توسعه‌ بعدی این شبکه زمانی اتفاق افتاد که CSNET نیز توسط بنیاد ملی علوم آمریکا ساخته و به آن متصل شد. در سال‌های بعد استانداردها و پروتکل‌های اینترنت به‌مرور تدوین شدند که درنهایت در سال ۱۹۹۰، شبکه‌ آرپانت بازنشسته و تعطیل شد.

در سال 1995 فقط 14 درصد از آمریکایی‌ها از اینترنت استفاده کردند، سهم ساکنان ایالات‌متحده که امروزه از اینترنت استفاده می‌کنند به 90 درصد رسیده است. تا سال 1996 اینترنت بیش از 73 هزار سرور را به خود اختصاص داد که 22 درصد آمریکایی به‌صورت آنلاین از آن استفاده می‌کردند. هرچند برخی از اعضای کنگره و اعضای مؤثر آن‌ها در خصوص میزان رشد هرزه‌نگاری نگران بودند، کنگره قانون ارتباطات را به دلیل پیچیده بودن فضای مجازی تصویب کرد.

راه‌اندازی اینترنت متمرکز

دیوان عالی کشور آمریکا بعد از یک سال بخش‌هایی از قانون در زمینهٔ آزادی بیان را حذف و بخش 230 را به آن اضافه کرد. قانون، ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی و شرکت‌های میزبان وب را از مسئولیت قانونی در مورد اطلاعاتی که مشتریان خود به‌صورت آنلاین ارسال یا به اشتراک می‌گذاشتند آزاد کرد. این بخش به‌تنهایی امنیت حقوقی را فراهم کرده و به صنعت فن‌آوری ایالات‌متحده امکان رونق بخشید. این حمایت باعث شد شرکت‌ها با ایجاد یک اینترنت متمرکز به‌راحتی به نیازهای مصرف‌کنندگان، وبلاگ نویسان و بررسی نیازهای مشتری و محتوای تولیدشده توسط کاربر بپردازند.

آدرس IP همان آدرس منطقی لایه 3 یعنی لایه شبکه

هر کامپیوتری در شبکه یک آدرس IP دارد که به‌وسیله آن به‌صورت یکتایی شناسایی و آدرس‌دهی می‌شود. آدرس IP همان آدرس منطقی لایه 3 یعنی لایه شبکه است. ابتدا از اواخر دهه 1960 این اطلاعات توسط مردی به نام Jon Postel بر روی دیسک فلاپی نگهداری می‌شد و تا سال 1998 وی و دیگران اظهار داشتند كه چنین قدرت قابل‌توجهی نباید فقط توسط یك شخص به اختیار گرفته شود.

رشد دولت آمریکا 

در آن سال وزارت تجارت آمریكا طرحی را برای كنترل انتقال اسامی و شماره‌هایی اختصاص داد که به یك سازمان خصوصی غیرانتفاعی جدید به نام شركت اینترنتی ICANN شناخته می‌شد تنظیم كرد تا آدرس‌های اینترنتی را در سراسر جهان مدیریت کند. این شرکت در سال ۱۹۹۸ تأسیس شد که مسئول پروتکل اینترنتی، فضای آدرس، تعیین پروتکل، مدیریت سیستم دامنه‌های عمومی کشوری و مدیریت سیستم را بر عهده داشت.

اگرچه اعتراضات در مورد کنترل دولت ایالات‌متحده به‌طور پیوسته رشد کرد اما نزدیک به 20 سال، ایکان آن کار را با قراردادی از وزارت بازرگانی انجام داد، در سال 2016 قرارداد وزارت بازرگانی منقضی شد و مدیریت آن به هیئت نمایندگان بیش از 100 کشور تغییر یافت.

آغاز جنگ آنلاین/ پروژه استاکس‌نت و حمله به تجهیزات هسته‌ای ایران

با پیشرفت جهانی اینترنت در ژوئن سال 2010 محققان امنیت سایبری یک سلاح سایبر پیشرفته به نام استاکس‌نت را کشف کردند که به‌طور خاص برای هدف قرار دادن تجهیزات و دستگاه‌های هسته‌ای ایران طراحی‌شده بود. این نخستین حملات دیجیتالی شناخته‌شده بود که در واقع باعث آسیب‌های جدی می‌شد.

این عکس مربوط به سال 2007 از  مرکز تحقیقات هسته‌ای ایران در نطنز را نشان می‌دهد که هدف نخستین حمله سایبری قرار گرفت.

جنگ سايبری «Cyberwarfar» يا رایاجنگ و يا نبرد مجازی به‌نوعی از نبرد اطلاق می‌‌شود که طرفین جنگ در آن از رایانه و شبکه‌های رایانه‌ای به‌خصوص شبکه اینترنت به‌عنوان ابزار استفاده کرده و نبرد را در فضای مجازی جاری می‌سازند. فضای سایبر در اين نوع جنگ به هر اتاق و فضایی اطلاق می‌شود که به‌وسیله نرم‌افزار در رایانه ایجاد می‌شود و بايد گفت كه در دنيای مجازی اتاق فرمان جنگ را رایانه به دست می‌گیرد و بزرگ‌ترین فضای سایبری که میلیون‌ها کاربر را به یکدیگر متصل می‌کند، فضای مجازی اینترنت است.

اتفاقات گذشته و تصمیمات آینده!

جنگ اطلاعاتی كه امروزه رسماً جايگزين جنگ سرد شده، با انقلاب اطلاعات ظهور پیداکرده‌ و این انقلاب به دلیل دامنه وسیع و تأثیرات گسترده آن می‌تواند سبک نوینی از جنگ را ارائه بدهد. تقریباً بعد از یک دهه واضح است که استاکس‌نت چشم دولت‌ها و سایر گروه‌های آنلاین را بازکرده است تا احتمال ویرانی مهمی را از طریق اینترنت ایجاد کنند. این روزها ملت‌ها با استفاده از حملات سایبری به تعدادی از اهداف نظامی و حتی غیرنظامیان سایر کشورها حمله می‌کنند.

تأمل در مورد اتفاقات گذشته می‌تواند به آگاهی بیشتر در مورد تصمیمات آینده کمک کند، مانند نحوه اعمال قوانین بین‌المللی در مورد حملات سایبری یا اینکه چگونه می‌توان هوش مصنوعی را تنظیم کرد. شاید 50 سال بعد رویدادهای سال 2019 به‌عنوان نقطه عطف مهم در توسعه اینترنت تلقی شود.

انتهای پیام/4108/