استارت‌آپ‌ها چگونه با مقیاس پذیری دارایی‌های خود را افزایش می‌دهند
به گزارش خبرنگار حوزه علم، فناوری و دانش‌بنیان گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، مقیاس پذیری یکی از مهمترین شرط‌های پایداری یک استارتآپ است که برای متعادل‌سازی آن باید تمهیداتی در طرح‌های کسب‌وکار و راهبردهای مدیریت اندیشیده شود.
نامتناسب بودن رشد بالای یک کسب‌وکار، نسبت به هزینه‌های آن، مقیاس پذیری نام دارد.حال سوال این است که آنچه گفته شده به چه معنی است؟ یعنی اگر به فرض درآمد کسب‌وکار شما نسبت به سال گذشته 10 برابر شده باشد ولی هزینه‌ها ثابت مانده باشد، احتمالاً به مقیاس پذیری رسیده اید.
برعکس، اگر به فرض با 2 برابر شدن درآمد کسب‌وکار شما، هزینه‌ها نیز 2 برابر شود، این کسب‌وکار مقیاس پذیر نیست (حداقل در آن مقطع).
باید توجه شود مقیاس پذیر بودن یا نبودن ربطی به موفقیت کسب‌وکار ندارد و در حالت دوم سود نیز قاعدتاً دو برابر شده و کسب‌وکار رو به رشد و پیشرفت است. ولی مقیاس پذیر نیست.
کسب‌وکارهایی که مقیاس پذیر نیستند، معمولاً خیلی زود به سقف می‌خورند. به‌طور مثال رستوران سر کوچه شما فقط ظرفیت پذیرایی از 100 نفر را دارد. اگر آن رستوران بخواهد درآمد روزانه خود را 2 برابر کند، باید یک شعبه دیگر با آشپز، میز و صندلی و گارسون جدید راه‌اندازی کند که هزینه‌ها نیز 2 برابر می‌شود.
درمقابل استارت‌آپی مانند اینستاگرام را در نظر بگیرید که از صفر تا 30 میلیون کاربر را در 24 ماه طی کرد، ارزش یک میلیارد دلاری را از فیسبوک گرفت، ولی کلاً 13 تا کارمند بیشتر نداشت. هزینه‌های اینستاگرام نسبت به رشد و تعداد کاربرانش بسیار ناچیز بود. یا استارتآپ واتساپ که 450 میلیون کاربر جذب کرده بود، به قیمت 13 میلیارد دلار فروخته شد و 50 نفر کارمند بیشتر نداشت. این شرکت‌ها مقیاس پذیر‌اند، و دقیقاً ارزش بالای آنها هم بخاطر مقیاس پذیری آنها است.
انتهای پیام/4116/
انتهای پیام/