شوق بندگی

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، تشنگی و گرسنگی را هیچ‌کس دوست ندارد اما حق‌جویی و حق‌پرستی در فطرت انسان ریشه دارد و فرمان روزه‌داری و تحمل گرسنگی و تشنگی چند ساعته در روزهای ماه مبارک رمضان از سوی حق تعالی، آن حکیم مطلق و آفریننده و خالق انسان و زمین و زمان و جمله کائنات صادر شده، همان خالق یکتایی که شناخت و معرفت و پس آن گاه پرستش وجود بی‌همتایش، جذبه‌ای درونی و فطری و همچنین حکم هر عقل و قلب سلیمی است و برای انسان که خدایش او را مرتبه و منزلت اشرف مخلوقات عطا فرموده، والاترین و برترین نعمت و توفیق، «بندگی» و طاعت و اطاعت حضرت حق تعالی است.

خداوند از سر لطف و کرم بی‌منتهایش «رمضان» را فرصتی طلایی و استثنایی برای رشد و قد کشیدن و پرواز انسان تا «مقام بندگی» قرار داد، همان مقام و مرتبه‌ای که اوج پریدن و پرواز است و «معراج» و «وصال» در آن معنا پیدا می‌کند.

مهربان‌ترین مهربانان و بخشنده‌ترین بخشندگان «صوم» و «صلاة» را بر مسلمان فرض فرمود، همچنان که بر پیشینیان نوشته بود و بندگانش را به کریمانه‌ترین ضیافت و مهمانی دعوت کرد تا از این پر «مائده‌ترین» سفره آسمانی، اهل زمین هرچه می‌خواهند و می‌توانند، نه لقمه بلکه توشه و حظ و معرفت و کرامت و رحمت برگیرند و سرمایه دنیا و آخرت و پس انداز ابدیت در جوار رضوان باری تعالی «پیش فرست» کنند. خالق عشق و مهربانی رمضان را فرصتی ناب و بهانه‌ای تام قرار داد تا بندگان از تشنگی و گرسنگی چند ساعته عبور کنند و به «روزه جوارح» و سپس به درگاه روزه‌داری «خاص الخاص» راه یابند به روزه‌ای که چشم و گوش و زبان از اختیار نفس خارج شود و به اطاعت از حضرت حق در آید، به روزه‌ای که آینه دل را زنگار زداید و توان «غمازی» دهد و جلوه گر پرتو حق تعالی شود.

در هنگامه رمضان که به فرموده حضرت رحمان شب قدری دارد و گاه نزول قرآن و مقدرات بندگان در دل آن تقدیر و مقدر شده، جان بندگان به صفای خلوص و بندگی تا عرش سیر می‌کند و سرخوش از شوق اطاعت و بندگی به شکرانه این نعمت الهی، سجده طولانی می‌کند و تا می‌تواند از لحظه لحظه «ماه خدا» بهره می‌برد و در مسیر «شوق» و به حق رسیدن، همه خوبی‌ها را مهمان اندیشه و گفتار و کردار خویش می‌کند و بندگان خدا در ماه ضیافت الهی و بهار قرآن، مردمان را بیشتر دوست می‌دارند و هرچه در توان دارند سفره‌خانه و سفره دل خود را می‌گسترانند، زبانی خوش‌تر و دست و دلی دهنده‌تر و بخشنده‌تر دارند، به برکت رمضان مردمان همسایه و قوم و خویش و همه مخلوقات خداوند را بیشتر احترام و مراعات می‌کنند، اهل رمضان چه آنان که توان کام بستن از شراب و طعام دارند، چه آنان که عسر و حرجی دارند، به پیروی از مولای متقیان، در این ضیافت الهی بر یتیم‌نوازی و دستگیری از مردم، بیشتر اصرار می‌ورزند، نیکی هرچه فزون تر با پدر و مادر و خواهر و برادر و فرزندان و دیگران از دیگر مرام‌ها و سلوک اهل رمضان است.

در ماه بهار قرآن که به فرموده رحمة للعالمین حضرت خاتم المرسلین محمد مصطفی(ص) سراسر برکت و رحمت و مغفرت الهی است، اهل رمضان نه تنها بیشتر اهل تلاوت قرآن می‌شوند بلکه به سوی فهم عمیق‌تر کلام الهی و عمل به آموزه‌های وحیانی کتاب خدا، سریع‌تر و مصمم‌تر گام برمی‌دارند.

توبه و استغاثه و طلب عفو و تلاش برای جذب حداکثری مغفرت ربوبی در ماه ضیافت الهی وجهه همت بندگان خدا در «ماه ماه» خداوند است. حضرت «رب ودود»، آن سرچشمه لم یزلی و ابدی بخشندگی و مهربانی، آن چنان بندگانش را دوست می‌دارد که گاه هر نماز را، هنگامه هر توبه و استغفار را و لحظه هر یاا... گفتن و «خداخوانی» بندگانش را بهانه‌ای برای بخشش خلقش مقدر فرموده و رمضان را جلوه اتم کرامت و رحمت و بزرگ بهانه‌ای برای بخشایش اشرف مخلوقات خود قرار داده و چون رمضان و ماه ضیافت الهی را حق تعالی چنین شرافتی بخشیده و حتی خواب روزه‌دار را عبادت و نفس‌هایش را تسبیح بر می‌شمرد و برای تلاوت یک آیه، ثواب ختم قرآن می‌نویسد، اهل رمضان با تأسی بیشتر به قرآن و پیروی عملی از سیره نبوی و اهل بیت طاهرینش، آن به آن درصدد خوشه چینی از شاخسار تا به عرش قد کشیده رمضان هستند و برای بیداری سحرهای بس معنوی رمضان، چنان شوق می‌ورزند که چنین می‌خوانند و می‌سرایند: «سر برود ولی سحر نرود».

خداوند به برکت قرآن به همه ما توفیق درک رمضان و شب قدرش و شرافت بندگی به درگاهش را عطا فرماید.

منبع:خراسان

انتهای پیام/4112/