روایتی ساده از اردوی جهادی

به گزارش خبرنگار حوزه فرهنگی و هنری گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، چهار سال تداوم انتشار برای یک نشریه دانشجویی زمان قابل قبولی به نظر می‌رسد؛ دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل دهمین شماره‌ «ایده» را در چهارمین سال فعالیتش منتشر کردند.

نیما معصومی، زهرا سیدهاشمی، سودا قارداشخانی، امیررضا روشنگر، حامد نوری، سهیلا باقریان، میلاد جعفری، معصومه فرجی، معصومه پورکریم، آیدا شکری، یلدا شکری، فاطمه رادمرد، محمد شکاری، تینا مولایی، زهرا عزیزیان و فرزانه اعتباری در این نشریه به سردبیری زهرا عزیزیان و مدیر مسوولی فرزانه اعتباری قلم می‌زنند.

از مطالبی درخصوص داروهای ترالی گرفته تا دیجیتالیسم و یادداشت‌های دندانپزشکی در این نشریه دانشجویی می‌توان دید تا مطالب اجتماعی و سیاسی و حتی فرهنگی و سینمایی اما مطلبی که در نشریه اردبیلی‌ها خودنمایی می‌کند، «اردوهای جهادی» است.

فرهنگ اردوهای جهادی، فرهنگی تازه نیست بلکه از ابتدای آفرینش انسان این فرهنگ به اشکال مختلف و اسامی متفاوت ظهور و بروز کرده است اما سابقه آن در دهه‌های اخیر به پیروزی انقلاب اسلامی بازمی‌گردد، جایی که دانشجویان و تحصیل کرده‌های کشور برای زدودن فقر از هر نوعش به مناطق محروم و حتی بکری رفتند که تا دیروز هیچ کس از آن خبر نداشت.

سال‌ها گذشت و برخی حرکت‌های انقلابی هم در بستر تاریخ رسوب کردند، دستی لازم بود تا این دریا را دوباره به حرکت درآورد و این بار هم بسیج، فرهنگ اردوهای سازندگی و جهادی را دوباره زنده کرد؛ حالا زمان آن بود که دسته دسته و گروه گروه دانشجویان به سوی عرصه‌های مورد نظر بروند.

فرقی نمی‌کند که عمرانی باشد یا فرهنگی، اجتماعی باشد یا پزشکی؛ آنچه مهم است حضور است، حضور دانشجویان دهه هفتادی در عرصه‌های محروم و آشنایی با فقر و چشیدن طعم سادگی که خود این مهم، یک کلاس درس جامعه‌شناسی است به وسعت چندین ترم.

سال 95 بود که مقام معظم رهبری در دیدار با نخبگان علمی کشور فرمودند: «حضور شما بچّه‌های نخبه در اردوهای جهادی، شما را با اوضاع کشورتان، با قشرها، با وظایف سنگینی که بر عهده‌ همه‌ ما هست و با کم‌کاری‌های ما در طول این سال‌های بعد از انقلاب آشنا می‌کند و حرکت می‌دهد؛ خون در رگ‌های انسان با حضور در یک‌ چنین جاهایی جریان پیدا می‌کند».

محمد شکاری از فارغ‌التحصیلان رشته فوریت‌های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل است که متن زیر با تیتر «اردوهای جهادی» را به رشته تحریر درآورده است؛ شکاری سعی داشته تا با نوشتن متنی بیشتر تجربیات و مشاهداتش را با دانشجویان مطرح کند تا آن‌ها را به طرح هجرت دعوت کند؛ با هم آن را می‌خوانیم.

دوران دانشجویی یکی از بهترین دوران‌های زنـدگـی مـاست. دورانی که بیشترین تأثیر در شخصیت، رفـتـار، انتخاب شغل و تشکیل خانواده با فرد منـاسـب را دارد. استفاده از این دوران به نحو احسن قطعا بسـیـاری از مشکلات پیش روی زندگی ما را کـاهـش داده و بـار سبک‌تری را تحمیل می‌کند.

پیدا کردن یک مسیر مطمـئـن در دانشـگـاه جـهـت پیشرفت، نیازمند تلاش مداوم و حضور در راهی درست و ثمربخش است. هر فردی با یک نیت وارد فضای دانشگـاه می‌شود اما بعد از آشنایـی بـا فضـای دانشـگـاهـی و دانشجویان دیگر با تغییر دیدگاهش نسبت به دانشـگـاه ممکن است مسیر دیگری را جایگزین کند.

آنچه حقیر بر اساس تجربه دانشگاهی کسب کـرده‌ام و در زندگی این روزهایم نمایان است کـمـک‌رسـانـی بـه خانواده‌های محروم در اردوهای جهادی بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل است. به نظـرم بـهـتـریـن روزهای دوران دانشجویی مربوط به هـمـیـن اردوهـای جهادی هست؛ چراکه همه می‌توانند میزان توانایی‌هـای خودشان را بسنجند.

از دانشجویان عزیز دعوت می‌کنم برای یک روز هم کـه شده با اخلاص وارد اردوهای جهادی شوند، از نزدیک بـا مردم آشنا شوند، درد و دل‌های آنان را گوش کنند؛ بعـد متوجه خواهند شد که جور دیگر باید دید.

و اما اردوهای جهادی و دانشجویان جهادگر بسیجی؛ اردوی ده روزه متفاوت، به دور از خانواده و در شـرایـط سخت قطعا دشواری‌هایی مضاعف برای سـال اولـی‌هـا خواهد داشت. بی‌شک تحمل این شرایط امـکـانپـذیـر نخواهد بود؛ مگر اینکه به گفته شهید ابراهیم هادی «کار برای رضای خدا باشد».

 به نظرم همه ما در ایـن روزهـا نیاز به آرامش را بیشتر حس می‌کنیم و رسیدن به آن در این اردوها بستگی به توکل، میزان روحیه جهادی و ارتباطمان با شهدایی همچون شهید محسن حجـجـی، شهید محمد بلباسی و بسیاری دیگر که به نظرم نـمـاد اردوهای جهادی هستند، دارد.

به خواهران و برادران جهادی توصیه می‌کنم در وهـلـه نخست در ادای نمازهایشان سستی نکنند. در ارتباط با دوستان و مردم سعه صدر نشـان دهند.

هرکسی ادعای سواد، معرفت و باکلاس بودن دارد، بـه اردوهای جهادی بیاید تا ببینـد چـنـد مـرده حلاج است؛ به قول شهید محسن حججی: «آسمان فـرصـت پرواز بلندی است ولی قصه این است چه اندازه کبوتـر باشی».

اکنون که در فضایی خارج از فضای دانشگـاه هسـتـم؛ متوجه برکات و خاطرات شیرین اردوهای جـهـادی در زندگی هستم و بیش از پیش علاقه‌مند به حضـور در طرح‌های هجرت و مخصوصا اردوی جـهـادی از نـوع دانشجویی می‌شوم.

به نظرم اردوهای جهادی یکی از بهترین فرصـت‌هـایـی است که ما در اختیار داریم برای ساخته شدن و تجربه کردن یک شرایط سخت و آماده شدن جـهـت حضـور موفق در جامعه و تبدیل شدن به یکی از موفق‌ترین‌هـا در سطح جامعه. قدر این شور و شوق و روحیه کمـک رسـانـی و ارائـه خدمات خودتان را بدانید و از تمام لحظات آن حـتـی زمان های مرده آن برای خودسازی استفاده کنیـد.

بـه عنوان مثال برای صرفه جویی در زمان در میـنـی بـوس برنامه‌ریزی کنید، نقاط قوت و ضـعـف خـودتـان را بشناسید یا با مطالعه کتاب‌هایی نظیر سلام بر ابراهیـم با زندگینامه شهدا آشنا شوید. روزها را مدیـریـت کنید و برای هر روز برنامه متفاوت داشته باشید. برنـامـه تفریحی را بیشتر لحاظ کنید.

حتماً خواهران و بـرادران در هماهنگی و اجرای برنامه‌ها تعامل داشتـه بـاشـنـد. منتظر دوستان حوزه نباشید، خودتان آتش به اخـتـیـار عمل کنید. مطالبه‌گری و پیگیری مشکلات یکی از مـهـمتـریـن مسئولیت‌های دانشجویان است. مخصـوصـاً مشـکـلات مناطق محروم که از نزدیک با آنها آشنا می‌شویم بـایـد به گوش مسئولان دانشگاهی و استانی برسد و پیگیـری مسائل جهادی بعد از آن اهمیت بیشتر دارد.

یـکـی از پیشنهاداتم این است که از مسئولین دانشگاه و اسـتـانـی دعوت کنید یک روزِ خودشان را با شما جـهـادگـران در اردوی جهادی سپری کنند تا مشکلات را لمس کننـد و برای حل آن تلاش و همّت مضاعف صرف کنند.

پیشنهاد می‌کنم علاوه بر روزهای اختصاصـی درمـانـی، روزهایی را به عنوان روز جشنواره غذا، مسابقات مختلـف، زیارت اهل قبور و شهدا اختصاص دهید و نیز به اشاعـه فرهنگ پاکسازی محیط روستا بپردازید.

هرچـه در این اردوها شرکت کنید باز هم کم است. آدم را بـرای زندگی کردن علاقه‌مند می‌‌کند؛ انگیزه می‌دهد، مقابله با مشکلات پیش روی زندگی را آسانتر می‌کند و از هـمـه مهمتر توقعات را پایین می‌آورد. با دیدن مردم محروم، انسان قدر خـانـواده و شـرایـط زندگی خودش را بیشتر می‌داند، گذشت می‌کند و خیلـی از چیزهای باارزش برایش بی‌ارزش می‌شود.

انتهای پیام/