جنبش جلیقه‌زردها و سوخت اصلی بحران در فرانسه!
گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا؛ پاریس در روزهای 26 آبان و سوم آذر ماه گذشته شبیه یک شهر جنگی شد. شعله‌های آتش، درگیری و خشونت در جای جای پاریس به ویژه خیابان اصلی این شهر یعنی شانزه‌لیزه دیده می‌شد.
ده‌ها هزار فرانسوی به خیابان‌ها ریختند و با پلیس درگیر شدند. ظاهر امر این بود که آن‌ها به افزایش قیمت سوخت معترض بودند اما باطن بحران یاد شده حکایت از آن دارد که سوخت اصلی این بحران فقط مختص افزایش قیمت سوخت نیست.
تصاویر درگیری و برخوردها حکایت از آن داشت که حوادث اعتراضات سال 1968 دارد تکرار می‌شود. پلیس و مردم تمام‌قد در برابر هم صف‌آرایی کرده و ستون‌های دود و آتش از چهارگوشه پاریس قابل رؤیت بود.
امانوئل ماکرون برخورد پلیس و نوع مقابله حرفه‌ای با معترضین را پسندید و از آن‌ها تشکر کرد. او خطاب به معترضین گفت؛ «خجالت بکشید»!
وزارت کشور فرانسه می‌گوید تعداد تظاهرکنندگان در سراسر کشور بیش از 106 هزار نفر برآورد شده است اما منابع بی‌طرف این تعداد را بیشتر از آنچه عنوان شد ذکر کرده‌اند. دویچه وله تعداد معترضین را 300 هزار تن برشمرد. آنچه مورد سؤال ناظران سیاسی است سطح آشوب نیست بلکه عمق آن است. سطح و عمق آشوب از دل این سؤال بیرون می‌آید که آیا آشوب به خاطر سوخت است؟! یا اینکه «سوخت آشوب» ربطی به مقوله افزایش قیمت سوخت ندارد! پاسخ به این دو سؤال می‌تواند از این اتفاق رمزگشایی کند.
ظاهراً رسانه‌های پاریس در پنهان کردن علت اصلی آشوب به نوعی با دولت همکاری می‌کنند تا به این دو پرسش پاسخ دقیق داده نشود.
واقعیت آن است که محبوبیت ماکرون به 26 درصد کاهش یافته و فرانسویها دیگر او را شایسته عالی‌ترین مقام کاخ الیزه نمی‌دانند. او در برابر جنبش جلیقه زردها قرار دارد که به تعبیر اکونومیست علیه خواص مرفه پاریس‌نشین است. جنبشی که بر اساس تازه‌ترین برآوردها به قول گاردین از حمایت 80 درصدی مردم فرانسه برخوردار است.
جنبش جلیقه‌زردها یک جنبش خودجوش است که پایگاه وسیعی در میان مردم عادی و فقیر دارد.
آنان، ماکرون را رئیس‌جمهور اغنیا می‌دانند. جنبش جلیقه‌زردها ظاهراً یک جنبش بی‌سر است. قطعاً اگر این جنبش روزی اقتضا کرده و سری پیدا کند آن روز را می‌توان به عنوان یک انقلاب مردمی در فرانسه ثبت کرد. سنگربندی در خیابان شانزه‌لیزه و برهم زدن دکور آرامش و زیبایی مهم‌ترین خیابان پایتخت یک اتفاق و حادثه ساده نیست بلکه می‌تواند تداعی‌گر شورش 18 مارس 1871 در پاریس باشد.
حوادث آینده در فرانسه می‌تواند گمانه‌هایی که مطرح شد را محک بزند.
انتهای پیام/4071/
انتهای پیام/