ده تجربه‌ای که متولدین امسال نخواهند داشت

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، کودکان متولد سال 1988 میلادی در شرایطی رشد کردند که دنیای بدون رایانه شخصی، برایشان دنیای ناآشنایی بود. بچه‌هایی که یک دهه بعد به دنیا آمدند، جهانی را که در آن اینترنت وجود نداشته باشد نمی‌شناختند و برای متولدین سال 2008 به بعد، تصور زندگی بدونِ گوشی‌های هوشمند، عجیب است. اما جهانِ کودکانی که در سال 2018 به دنیا آمدند و می‌آیند، چگونه جهانی خواهدبود؟ چه امکاناتی برای متولدین این سال، پدیده‌هایی بدیهی به شمار خواهد آمد و این کودکان، چه موقعیت‌هایی را هرگز تجربه نخواهند کرد؟ آن چه در ادامه می خوانید، پیش بینی دو وب سایتِ futurism و digitaltrends درباره 10 موقعیتی است که متولدین 2018  که در واقع جوانان و نوجوانان سال 2036 به حساب می آیند، مجبور به دست و پنجه نرم کردن با آن ها نخواهند بود. پیش بینی هایی که تحقق آن ها اما و اگرهایی دارد اما بعید نیست.

 مسافرت‌های طولانی و خسته‌کننده

تا امروز بشر کارهای زیادی برای افزایش سرعت مسافرت و کاهش زمان سفر انجام داده است. صرف نظر از هواپیماها و قطارهای سریع‌السیری که به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرند، انتظار می‌رود پیشرفت‌هایی که در سال‌های اخیر در صنعت حمل‌و‌نقل صورت گرفته، به شکلی پیش برود که متولدین 2018 هرگز رنج سفرهای طولانی مدتِ زمینی و هوایی را نچشند. هواپیماهای مافوق‌صوت درحال بازگشت به خطوط هوایی هستند و به‌زودی این امکان که مسافران پروازهای هوایی در مدتی کمتر از 3.5 ساعت از این سوی دنیا به آن سو منتقل شوند، فراهم می‌شود و هرچند محدودیت‌های فیزیکی و افزایش هزینه‌ها مانع از تبدیل شدن این روند به جریان کلی مسافرت ها خواهد بود اما فناوری «هایپرلوپ» قطعاً موفق می‌شود خود را به‌عنوان یک راه مقرون به صرفه، تثبیت کند. هایپرلوپ نوع جدیدی از حمل‌و‌نقل سریع است که در آن برای این که اصطکاکی پیش نیاید، کپسول‌هایی در داخل لوله‌هایی که در آن ها شرایط خلأ حکم‌فرماست قرار می‌گیرد که سرعتی حدود۱۲۲۰ کیلومتر بر ساعت دارد. با این سرعت می‌شود در مدت ۳۵ دقیقه از لس‌آنجلس به سانفرانسیسکو رفت یا ظرف  44 دقیقه از تهران به مشهد رسید. 

 گواهینامه رانندگی و خودروهای نیازمندِ راننده

دریافت گواهینامه رانندگی هم اکنون یک رویداد به‌یادماندنی برای نوجوانانی است که مرحله مهم گذر از دوران نوجوانی به بزرگ سالی را طی می کنند. اما زمانی که نوزادان امروز یعنی متولدین سال 2018 به سن 16 سالگی برسند، احتمالاً خودروهای امروزی که نیازمند به راننده هستند با حذف کامل نیاز به عامل انسانی برای راندن وسایل نقلیه، نقطه پایانی بر این آیین غیررسمی می‌گذارند. براساس اعلام مرکز کنترل بیماری های آمریکا (CDC)،  در سال 2015  هرروز به‌طور متوسط شش نوجوان بین سنین 16 تا 19 سال  به علت صدمات ناشی از تصادفات وسایل نقلیه، جان خود را از دست دادند. از آن جا که بخش عمده تصادفات، به دلیل اشتباهات انسانی رخ می‌دهد، حذف عامل انسانی از این معادله به حفظ جان انسان‌ها در همه سنین کمک خواهد کرد. بنابراین خودروهای خودران برای بسیاری از کشورها یک اولویت جدی به شمار می‌آید. «ایلان ماسک» بنیان‌گذار شرکت خودروسازی تسلا اطمینان داده است که کمپانی خودروسازی او ظرف دوسال آینده، خودروهایی کاملاً خودران به بازار عرضه خواهد کرد. تا سال 2036 بخش عمده خودروهایی که در خیابان‌ها و جاده‌ها تردد می‌کنند، خودران خواهند بود. بنابراین برای متولدین سال 2018 دنیای خودروهای نیازمند به راننده، دنیایی است که هرگز تجربه نخواهند کرد.

 مرزهای زبانی و محدودیت ارتباط کلامی

پدیده جهانی شدن، در جهانی که روز به روز مرزها در آن کم‌رنگ‌تر می‌شود، ارتباطات در آن گسترش و تعامل فرهنگ‌ها افزایش می‌یابد، توانایی حرف زدن به یک یا چند زبان دیگر، غیر از زبان مادری را به ضرورت تبدیل می‌کند. خوشبختانه فناوری در این جا هم به کمک می‌آید. یکی از کاربردهای امیدبخش هوش مصنوعی، استفاده از این فناوری در زمینه ارتباطات است و در نهایت، فناوری هوش مصنوعی مرزهای زبانی را از روی زمین برخواهد چید. همین حالا، ابزارهای ارتباطی مانند اسکایپ، امکان ترجمه همزمان برای کاربران را فراهم می‌‌کند و این اجازه را به صحبت کنندگان می‌دهد که در لحظه، آزادانه با افرادی با زبان‌های دیگر حرف بزنند. در ادامه، شرکت گوگل قابلیت‌های متنوع ترجمه را به هدفون‌های جدید خود اضافه کرده است و شرکت‌های دیگری مثل ویورلی لبز  (Waverly Labs) و باید و (Baidu) نیز سخت در تلاش هستند تا در نهایت، فناوری «ترجمه جهانی» را که در مجموعه تلویزیونی علمی‌تخیلی «پیشتازان فضا» شاهد آن هستیم به جهان واقعی منتقل کنند. براین اساس، کودکانی که در  2018 متولد شده اند، خودشان را درحال رشد در جهانی خواهند دید که در آن همه انسان‌ها با هر زبانی قادر به مکالمه با یکدیگر هستند و مفهوم «زبان خارجی» برای آنها مفهومی بیگانه و ناشناخته خواهد بود.

 گرسنگی جهانی و کمبود غذا

شهرنشینی ممکن است فضای موجود برای کشاورزی سنتی را محدود کند، اما به لطف نوآوری ها در زمینه کشاورزی، کمبود مواد غذایی می‌تواند به‌زودی به خاطره‌ای از گذشته تبدیل شود. کشاورزی شهری به سرعت در حال تبدیل شدن به یک صنعت عمده است که می‌تواند محصولات تازه را به بسیاری از بازارهایی که قبلاً به دلیل دسترسی نداشتن به محصولات غذایی تازه و مواد غذایی فرآوری نشده، بیابان‌های غذایی خوانده می‌شدند، برساند. «کشاورزی عمودی» که به‌عنوان بخشی از کشاورزی شهری به روش کاشت گیاهان در گلخانه آسمان‌خراش‌ها یا فضاهایی که به‌طور عمودی در آنها تعبیه شده اطلاق می‌شود و در آنها می‌توان با نور طبیعی خورشید میزان نور مصنوعی را افزایش داد، زمینه دسترسی بیشتر به مناطق محروم و فقیرنشین و در نتیجه امکان پایان بخشیدن به گرسنگی در مناطق دورافتاده شهری را فراهم خواهد کرد. در همین حال، شرکت‌های زیادی در حال توسعه راه‌های نوآورانه مانند تبدیل دورریز مواد غذایی به شیرینی یا استفاده از تفاله قهوه برای رشد قارچ به‌منظور کاهش میزان دور ریز مواد غذایی هستند. اگر این نوآوری‌ها جا بیفتند، متولدین سال 2018 در جهانی رشد خواهند کرد که در آن هر انسانی در روی زمین به غذایی که برای زنده ماندن و برخورداری از زندگی سالم و شاد نیاز دارد دسترسی خواهند داشت.

 فضاهای آرام و ساکت

افزایش جمعیت یکی از مؤلفه‌هایی است که کارشناسان در بحث نیاز بشر به اسکان در فضا به آن اشاره می‌کنند. پراکندگی مراکز شهری دهه‌هاست که یکی از مشکلات ساکنان زمین بوده و به جنگل زدایی مستمر و از بین رفتن زمین‌های کشاورزی منجر شده است. یکی از مشکلاتی که گستردگی مداوم مراکز شهری را به دنبال داشته و کمتر مورد بحث قرار گرفته است، افزایش آلودگی صوتی است. کارشناسان از این که آلودگی صوتی به سرعت به بحران بزرگ بعدی سلامت عمومی تبدیل شود، ابراز نگرانی می‌کنند. ارزیابی داده‌هایی که توسط سازمان ملل گردآوری شده نشان می‌دهد در سال 2100، 84 درصد از جمعیت 10 میلیارد و هشت میلیون نفری جهان در شهرها ساکن خواهند شد و انواع مختلفی از صداها آن‌ها را احاطه خواهد کرد. بنابراین کاهش تعداد افرادی که در مناطق عمدتاً فارغ از آلودگی صوتی شهرها زندگی می‌کنند، به معنای این است که بسیاری از کودکانی که امروز متولد می‌شوند هرگز معنای زندگی در آرامش یک محیط بدون سر و صدا را درک نخواهند کرد.

 پول کاغذی

این روزها روند استفاده نکردن از پول نقد در معاملات، در سطح جهان روبه افزایش است و افراد به شکل جدی در حال کنار گذاشتن پول کاغذی هستند و کشورهای دانمارک، نروژ، سوئد و فنلاند پیشگام این پدیده‌اند. برای مثال، سوئدی‌ها امسال عنوان نخست را در جهان به دلیل استفاده نکردن از پول نقد در معاملات خود کسب کرده‌اند و تقریباً یک درصد از پرداخت‌ها با اسکناس یا سکه انجام می‌گیرد. ظهور کارت‌های اعتباری، نخستین قدم برای فاصله گرفتن از پول کاغذی بود اما آخرین قدم نیست. امروزه پول کاغذی باید با سامانه‌های پرداخت و انتقال وجه «پی‌پال»، «اپل‌پی»، اپلیکیشن‌هایی مانند «ونمو» و بسیاری دیگر از گزینه‌ها برای پرداخت و انتقال وجه رقابت کند. زمانی که متولدین 2018 به نوجوانی و جوانی برسند، گزینه‌های پرداخت بسیار بیشتری هم وجود خواهد داشت و پول کاغذی از رده خارج شده است.

 مرگ قبل از 100 سالگی

به‌کارگیری هوش مصنوعی برای کشف داروهای جدید، ابزارهای پوشیدنی که درباره هرگونه مشکل سلامت هشدار می‌دهند و امیدواری به فناوری چاپ سه بعدی (D3) در تولید اندام‌های زیستی و بسیاری از راه‌های عمدتاً مبتنی بر فناوری، بشر را به برخورداری از شرایط سلامت بهتر و در نتیجه عمر طولانی‌تر در آینده امیدوار می‌سازد. همه این‌ها جدای از تأثیری است که فناوری‌هایی مانند خودروهای خودران یا روبات‌های کارمند روی کاهش مرگ و میر ناشی از سوانح دارند. هرچند به نظر می‌رسد علم کار چندانی برای طول زندگی انسان نمی‌تواند انجام دهد اما با این حال کاملاً می‌توان انتظار داشت که متولدین 2018 به میزان چشمگیری، طول عمر طولانی‌تری نسبت به بزرگ سالان امروز، داشته باشند.

 انسان به عنوان یک گونه تک‌سیاره‌ای

فناوری‌هایی که روابط انسانی را تقویت کنند، می‌توانند جهانِ ما را به شکلی بنیادین تحت تأثیر قرار دهند اما در نهایت ما به ایجاد ارتباط با گونه‌های فرازمینی هم فکر می‌کنیم! بدیهی است جهانی که ما در دوران زندگی متولدین سال 2018 میلادی به آن دست خواهیم یافت، شامل موجودات هوشمند نخواهد بود، اما نخستین گام‌ها در مسیر چنین آینده‌ای احتمالاً در چند دهه آینده برداشته خواهد شد. محققان در شرکت اکتشافات فضایی «اسپیس ایکس» در تلاش‌اند فناوری‌هایی را توسعه دهند که بتواند انسان‌ها را روی سیاره مریخ فرود آورد. آنها بر این باورند که تا سال 2024 گروهی از انسان‌ها به این سیاره خواهند رفت. بنابراین متولدین 2018  شاید در بزرگسالی خود، چیزی از زمانی را که رد پای انسان در جایی غیر از سیاره زمین دیده نمی‌شد به یاد نیاورند.

 رایانه‌های تک صفحه‌‌ای

در حالی که بخش عمده دستگاه‌های دیجیتال ما هم‌اکنون دارای یک صفحه نمایش تخت معمولی هستند، ابزارهای کاربران در آینده نزدیک بسیار پویاتر خواهند بود و کودکان متولد شده در سال 2018 شاید زمانی را که این وسایل و کاربرانشان به یک صفحه و صفحه کلید محدود می‌‌شدند، به یاد نیاورند. توسعه فناوری‌هایی همچون واقعیت مجازی (VR) و واقعیت افزوده (AR) الگوها را تغییر داده‌اند و با ادامه پیشرفت این فناوری‌ها، ما به‌طور فزاینده‌ای شاهد ترکیب شدن قابلیت‌های جدید با تجربیات محاسباتی‌مان هستیم. تشخیص حرکات بدن، پردازش زبان و دیگر فناوری‌ها، امکان تعامل جامع‌تر با ابزارهای الکترونیکی را فراهم می‌کنند و در نهایت، ما خود را در تعامل با سیستم‌های بسیار پویاتری نسبت به آن چه که امروز شاهد آن هستیم خواهیم یافت.

برخورداری از حریم خصوصی

پیش‌بینی پایان حریم خصوصی یک پیش‌بینی بدبینانه است. همین حالا هم تلفن‌های هوشمند، همه مکان‌هایی را که ما در طول روز حضور داریم ثبت می‌کنند و موتورهای جستجو و دستیارهای صوتی هوشمند، خیلی چیزها درباره ما می‌دانند اما تا سال 2036، شهرهای هوشمند، هر حرکتی را که ما در خارج از خانه انجام می دهیم تجزیه و تحلیل خواهند کرد و ابزارهای هوشمند، مجهز به آخرین فناوری های هوش مصنوعی، کار مشابهی در داخل خانه انجام خواهند داد. احتمال زیادی وجود دارد که در آینده نه چندان دور، جهانِ سال  2018  را «گذشته  خوب» حریم خصوصی قلمداد کنیم.

منبع: روزنامه خراسان

انتهای پیام/4028