دلسوزی با حس رضایت بیشتر از زندگی ارتباط مستقیم دارد

به گزارش «مدیکال اکسپرس» (Medical Xpress)، افرادی که با دیگران با شفقت و مهربانی رفتار می‌کنند، اغلب خود نیز احساس آرامش بیشتری دارند. این یافته اصلی یک پژوهش جدید از «ماجلیندا ژنیک»، دکتر «فریدریکِه وینتر» و پروفسور «کورینا آگیلار-راب» از دانشگاه مانهایم است. این پژوهش به تازگی در نشریه «ساینتیفیک ریپورتز» (Scientific Reports) منتشر شده است.

یافته‌های کلیدی فراتحلیل

در حالی که ارتباط میان شفقت به خود یا همان دلسوزی نسبت به خود و «به‌زیستی» (Well-being) به خوبی شناخته شده است، این اثر در مورد شفقت نسبت به دیگران تاکنون به ندرت مورد بررسی قرار گرفته است. تیم پژوهشی در یک فراتحلیل، داده‌های بیش از ۴۰ مطالعه مستقل را تجزیه و تحلیل کرد.

نتایج نشان داد افرادی که با دیگران همدلی می‌کنند، از آنها حمایت می‌کنند یا تمایل دارند به آنها کمک کنند، رضایت کلی بالاتری از زندگی گزارش می‌دهند، شادی بیشتری را تجربه می‌کنند و معنای بیشتری در زندگی خود می‌بینند. به طور متوسط، به‌زیستی روان‌شناختی این افراد بالاتر بود.

ارتباط بین شفقت و کاهش احساسات منفی مانند استرس یا اندوه، ضعیف‌تر بود. با این حال، روند‌های مثبت جزئی نیز در این زمینه قابل مشاهده بود.

درک شفقت و تاثیر آن

از منظر علمی، دلسوزی به‌ عنوان توانایی تشخیص رنج دیگران، واکنش عاطفی به آن و انگیزه برای کاهش این رنج تعریف می‌شود. این امر می‌تواند، برای مثال، به معنای ارائه کمک عملی به فردی در شرایط دشوار یا ایجاد اندکی تسکین در زندگی روزمره باشد.

نکته‌ای که به ویژه جالب توجه است این است که ارتباط میان شفقت و به‌زیستی فردی، مستقل از سن، جنسیت یا دین افراد مورد مطالعه مشاهده شد. این موضوع نشان می‌دهد که با یک پیوند بنیادی روبه‌رو هستیم که در گروه‌های مختلف جمعیتی اثری مشابه دارد. با این حال، پژوهشگران تاکید می‌کنند که برای درک دقیق سازوکار‌های اثرگذاری، مطالعات طولیِ بلندمدت با کنترل دقیق همچنان مورد نیاز است.

پیامد‌ها برای سلامت عمومی و مداخلات

ماجلیندا ژنیک، نویسنده نخست پژوهش، جمع‌بندی می‌کند: «از آن‌جا که به‌زیستی فردی به طول عمر، سلامت و عملکرد اجتماعی کمک می‌کند، ترویج دلسوزی نسبت به دیگران به نظر می‌رسد رویکردی امیدوارکننده برای مداخلات روان‌شناختی و سلامت عمومی باشد. اگر بتوانیم دلسوزی را به طور هدفمند از طریق آموزش، پروژه‌های اجتماعی یا برنامه‌های دیگر تقویت کنیم، این امر می‌تواند نه تنها کیفیت زندگی افراد را افزایش دهد، بلکه تعاملات اجتماعی را نیز بهبود بخشد».

به گفته نویسندگان، گزینه‌های ممکن شامل برنامه‌های مدرسه‌ای، دوره‌های آموزش بزرگسالان یا دوره‌های آموزشی دیجیتال است که می‌توانند به افزایش دلسوزی و شقفت در زندگی روزمره افراد کمک کنند.

در مجموعه کوچک‌تری از مطالعات، تیم پژوهشی همچنین بررسی کرد که آموزش هدفمند شفقت؛ مانند برخی اشکال مدیتیشن چه تاثیری بر به‌زیستی دارد. یافته‌های این مطالعات نیز بهبود در به‌زیستی را نشان داد که حاکی از آن است که شفقت می‌تواند به طور فعال به ارتقای به‌زیستی فردی کمک کند و صرفا پیامد جانبی آن نباشد.