برنده جایزه نوبل فیزیولوژی
کامیلو گُلجی زیستشناس مشهور ایتالیایی در چنین روزی سال ۱۹۲۶ درگذشت. او به همراه سانتیاگو رامون کاخال، برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی در سال ۱۹۰۶ شد. او به خاطر تحقیقات خود در زمینهٔ دستگاه عصبی و ساختار نورونها شناخته میشود. گُلجی با استفاده از میکروسکوپ نوری، توانست جزئیات جدیدی از ساختار سلولهای عصبی را کشف کند که به پیشرفتهای بزرگتری در علم عصبشناسی انجامید.
یکی از مهمترین دستاوردهای گُلجی، کشف اندامکی به نام "گُلجی" است که به مجموعهای از حفرههای غشایی درون سلولها اشاره دارد. این اندامک نقش مهمی در فرآیندهای سلولی و انتقال مواد دارد و به افتخار او نامگذاری شده است. روشهای نوین رنگآمیزی که او برای مشاهدهٔ ساختارهای سلولی ابداع کرد، امکان بررسی دقیقتری از اجزای سلولی را فراهم آورد و به دانشمندان کمک کرد تا بافتهای عصبی را بهتر بشناسند.
گُلجی همچنین در زمینهٔ بیماریهایی مانند مالاریا تحقیقاتی انجام داد و نشان داد که عامل این بیماری یک تکیاخته به نام پلاسمودیوم است. او روشهایی برای درمان این بیماری ارائه داد و به عنوان یکی از پیشگامان علم عصبشناسی و زیستشناسی شناخته میشود. دستاوردهای او نه تنها در علم پزشکی بلکه در فهم ما از ساختار و عملکرد سیستم عصبی انسان تأثیرگذار بوده است.