تصاویر نجومی هفدهم دی (۶ ژانویه)

به گزارش خبرگزاری آنا، تصاویر نجوم و فضا جدای از اهمیتی که در مطالعات و تحقیقات اخترشناسی دارد، امکان مشاهده و درک عجایب و شگفتی‌های دنیای بیرون از سیاره زمین را برای علاقه‌مندان این حوزه فراهم می‌کند. امروزه به لطف پیشرفت علم و فناوری، تصاویر نجومی به شکل‌های بسیار زیبا و گهگاه هنری تهیه می‌شود که علاوه بر ارائه اطلاعات علمی، زیبایی‌های خیره‌کننده‌ای را برای علاقه‌مندان به ارمغان می‌آورد.

{$sepehr_key_4960}

تصویر روز ناسا

 در تصویر دو کهکشان مارپیچی NGC ۲۲۰۷ و IC ۲۱۶۳ مشاهده می‌شود. در طی میلیارد‌ها سال، تنها یکی از این دو کهکشان باقی خواهد ماند! این تصویر ترکیبی از نور مرئی‌هابل و نور مادون قرمز جیمز وب را نشان می‌دهد. ستاره شناسان فکر می‌کنند که NGC ۲۲۰۷، کهکشان بزرگتر سمت راست، در نهایت IC ۲۱۶۳، کهکشان کوچکتر سمت چپ را در خود حل خواهد کرد.

حدود ۴۰ میلیون سال پیش، کهکشان کوچکتر در یک حرکت خلاف جهت عقربه‌های ساعت به دور خود چرخید و اکنون کمی عقب‌تر از کهکشان بزرگتر است. فضای بین ستاره‌ها بسیار بزرگ است. بنابراین، وقتی کهکشان‌ها با هم برخورد می‌کنند، ستارگان درون آنها معمولاً با هم برخورد نمی‌کنند.

تصویر روز آژانس فضایی تلسکوپ ملی استرالیا

فیلیپوویچ و همکارانش (Filipović et al.) دوباره با G۲۷۸.۹۴+۱.۳۵ شدند. آنها معتقدند که ممکن است این جرم نجومی یکی از بزرگترین بقایای ابرنواختر‌های کهکشانی (SNR) باشد. نام آن را دیپروتودون (Diprotodon) گذاشتند. این SNR قبلاً شناسایی شده بود، اما تصاویر جدید از ASKAP EMU و MWA GLEAM نشان می‌دهد که بسیار بزرگتر از قبل است. اندازه زاویه‌ای آن ۳.۳×۳.۲ درجه است. در فاصله پیشنهادی قبلی ۲.۷ kpc، این اندازه به معنای قطر ۱۵۷×۱۵۲ pc است که دیپروتودون را به بزرگترین SNR شناخته شده تبدیل می‌کند.

با این حال، تیم محققان فکر می‌کند که دیپروتودون در واقع بسیار نزدیک‌تر است و حدود ۱ kpc فاصله دارد. اگر این مسئله درست باشد، قطر آن همچنان در ۵۸×۵۶ pc بزرگ خواهد بود. آنها همچنین داده‌های جدید Fermi-LAT را تجزیه و تحلیل کردند که اندازه SNR را در پرتو‌های گاما تأیید می‌کند. تصویر بالا تصویر شدت پیوسته رادیویی ASKAP از دیپروتودون را در ۹۴۳ مگاهرتز نشان می‌دهد. دایره سبز رنگ وسعت اندازه گیری شده قبلی را نشان می‌دهد، در حالی که بیضی چین دار زرد مرز‌های جدید گسیل رادیویی دیپروتودون را نشان می‌دهد. گوشه بالا سمت راست اندازه ماه (۰.۵ درجه) و گوشه سمت چپ بالا حیوان منقرض شده دیپروتودون را نشان می‌دهد.
 

تصویر روز Earthsky

در تصویر سحابی سر اسب دیده می‌شود. این عکس در ۵ ژانویه ۲۰۲۵، ساعت ۷:۴۰ بعد از ظهر توسط استفان مونتاگ از لیوینگستون، نیوجرسی ثبت شد. این سحابی با نام IC۴۳۴ نیز شناخته می‌شود. 
سر اسب در فاصله ۱۳۷۵ سال نوری از زمین قرار دارد. این عکس با استفاده از تلسکوپ هوشمند ZWO Seestar S۵۰ گرفته شده و در لایت روم ویرایش شد.

تصویر روز Skyandtelescope

سحابی قلب با نام IC ۱۸۰۵ نیز شناخته می‌شود. این سحابی انتشاری است و در فاصله ۷۵۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد. سحابی قلب در بازوی پرسئوس کهکشان است و در صورت فلکی ذات‌الکرسی یافت می‌شود. ویلیام هرشل آن را در ۳ نوامبر ۱۷۸۷ کشف کرد. رنگ‌های روشن این سحابی از تشعشعات گروه کوچکی از ستاره‌ها در نزدیکی مرکز آن می‌آید. سحابی قلب حاوی گاز‌های هیدروژن، اکسیژن و گوگرد یونیزه است. این گاز‌ها رنگ‌های بنفش، آبی و نارنجی غنی ایجاد می‌کنند که در این تصویر دیده می‌شود. این سحابی چهار برابر قطر ماه کامل است.

تصویر توسط جان گریف در ۲۲ نوامبر تا ۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، بین ساعت ۶ تا ۹ بعد از ظهر PST ثبت شده و محل عکس آلپاین، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا است. 
جزییات عکس و تجهیزات مورد استفاده شامل:

• فاصله کانونی ۸۰۰ میلی متر / نسبت کانونی f/۴ تلسکوپ نیوتنی TS-O 
• دوربین تصویربرداری ZWO ASI۲۶۰۰MM Pro با فیلتر‌های ۷ نانومتری ZWO Ha، Oiii، Sii NB 
• OAG با دوربین راهنمای ZWO ASI۱۷۴MM پایه Pegasus Astro NYX-۱۰۱ 
• نرم افزار NINA capture 
• نرم افزار پردازش Pixinsight ۱.۹.۱ 
•  کامپیوتر M۱ MacBook Pro