اگر مفاهیم خیانت و فقر را از تئاتر بگیریم، دیگر مضمون اجتماعی باقی نمی‌ماند
ایوب آقاخانی نمایشنامه نویس، پژوهشگر و مدرس دانشگاه در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری آنا گفت: ما از نظر مضمون پردازی در عرصه تئاتر اجتماعی تهی هستیم، حداقل کارهایی که این روزها روی صحنه است چنین مضمون هایی را ندارند. اگر مفاهیم خیانت و فقر را از تئاتر بگیریم، دیگر مضمون اجتماعی باقی نمی ماند.
وی در ادامه افزود: البته همان مضامین فقر و خیانت هم یک طرفش به مباحث اقتصادی باز میگردد که نیاز است در عرصه اقتصادی هم کار کنیم.
آقاخانی اظهار داشت: نمایشنامه مرگ فروشنده آرتور میلر یکی از شاهکارهای بلامنازع ادبیات نمایشی است ، درباره خانواده ای که در گذر از بحران اقتصادی آمریکا به چنان وضعیت نامناسبی دچار شدند، حتی حرفه ای چون پیله وری از بین رفته و فرد در چنین چالشی با جامعه پیرامون خود سعی می کند هویتش را بازتعریف کند. بنابراین پرداختن به مضامین اقتصادی دراین اندازه در تئاتر مهم است.
وی اظهار داشت: پرداختن به چنین مفاهیمی کار دشواری نیست ، درواقع وظیفه خود دولت است که دربرابر هزینه هایی که می کند، به این مباحث هم بپردزد. من با خانم نادره رضایی معاون جدید هنری وزارت ارشاد هم صحبت کردم قرار شده وقتی به ما بدهند، منتها چون چند جشنواره پشت سر هم برگزار شد، تا به حال فرصت نشده ،حدسم این است که اتفاقات خوبی بیافتد.
وی در ادامه افزود: علت اینکه این حرف ها را می زنم این است که دغدغه دارم، وگرنه نه من به گفتش احتیاج دارم نه شما منتظر شنیدنش هستید، واقعا ما عقب گرد کردیم، باید تا می توانیم ترمزهایمان را بکشیم،لااقل اگر جلو نمی رویم عقب نرویم!امیدوارم به زودی حرکت رو به رشدی هر چند چند میلیمتری اتفاق بیافتد که بخش اعظمش به دست متصدیان فرهنگی است که بتوانند کاری انجام دهند.
خصوصی سازی به نظر من احمقانه ترین و رذیلانه ترین و فریبکارانه ترین لبخندی بود که به خانواده تئاتر زده شد
وی با اشاره به اینکه در دهه اول ورودش به تئاتر بی دغدغه تئاتر کار می کرده که همان دهه هفتاد بوده، گفت: من دهه هفتاد تا اواخر دهه هشتاد به هیچ چیز جز جهان بینی و سلیقه خودم در تئاتر فکر نمی کردم و در ساختار فرهنگی تعریف و تبیین شده جامعه کار میکردم و دغدغه ای جز تولید محتوای فرهنگی نداشتم، امروز من تئاتری آخرین دغدغه ام تئاتر است . اولین دغدغه ام این است که کجا اجرا بروم که تماشاگر داشته باشم ، دوم اینکه از کجا پول کار را تأمین کنم و سوم چطور روی خوش مردم و منتقدان را بخرم و چهارم دم کدام درگاه اینترنتی را ببینم و پنجم از کدام ارزانتر متریال تهیه کنم و به انواع و اقسام بنگاه داران شرعی و غیرشرعی و کسانی که به حق یا ناحق در فضای فرهنگ تنفس می کنند باج بدهم که بتوانم تئاتر کار کنم!
آقاخانی اظهار داشت: خصوصی سازی به نظر من احمقانه ترین و رذیلانه ترین و فریبکارانه ترین لبخندی بود که به خانواده تئاتر زده شد که چرا تئاتر را زمین زد و دقیقا هم از دریچه اقتصاد این اتفاق افتاد. نکته آخرخواهش میکنم که بچه های تئاتر را دریابید، اینها قربانیان سومدیریت هستند که تا یک جایی دوام می آورند و آرام آرام دیگر بچه های تئاتری نخواهیم داشت که درباره اش صحبت کنیم یک مشت شومن خواهند بود که جامعه تئاتر را احاطه کردند و امیدوارم آن را دیگر من نبینم!
انتهای پیام/