وحدت در عین کثرت در یک نمایش
گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری آنا ـ مجید معتمد ؛ نویسنده و منتقد: نمایش چهارگانه بی ربط به نویسندگی و کارگردانی حمید عبدالحسینی در تماشاخانه سیمرغ این شب‌ها به صحنه می‌رود. دکوری به رنگ قرمز که به عنوان یک تم قالب در تمامی صحنه رخ می‌نماید، کاراکتر‌هایی معلق در وضعیت‌های ناگزیر اجتماعی و زندگی، فضاسازی‌های موجز و ایستا با شخصیت پردازی پرحجم و در برخی موقعیت‌ها با ارجاعاتی فرامتنی و ... برخی از شاخص‌ترین ویژگی‌های ۴ گانه بی ربط است.
۴ گانه بی ربط؛ اگرچه از همان اسم می‌کوشد تا تماشاگر را با آنچه قرار است ببیند آشنا کند و عامدانه به سراغ اپیزود‌هایی بی ربط و با فضا‌های مختلف و متفاوت رفته است، اما همچون شعار تبلیغاتی اش «در پس هر بی ربطی یک ارتباط نهفته است» موفق شده تا خط و ربطی ظریف و عمدتا تماتیک را میان بخش‌های مختلف بتند و از این منظر نیز انسجام یابد.
درواقع کثرت رویدادها و تنوع فضاها و موقعیت‌ها در یک شمای کلی و نمای بیرونی به وحدت می‌رسد و موید آن قاب پایانی نمایش است که ما تمام آدم‌ها را در کلی واحد کنار هم می‌بینیم. بازی بازیگران نیز به تبع آنچه پیشتر گفته شد می‌بایست واجد یک هارمونی و یک دستی باشد و اینجا در عین اینکه با تفرق زیادی از حیث طبقه و ویژگی‌های فردی و اجتماعی آدم‌ها مواجه‌ایم، اما بازی‌ها در بخش‌های مختلف از یک نصاب قابل قبولی برخوردار است و در برخی حتی فراتر از استاندارد نیز قرار می‌گیرد که می‌توان از یاسین دوستی پور در بخش اول، متین میرزایی در قسمت دوم، الهام آریان در اپیزود سوم و فائزه عاطفی در قسمت انتهایی مثال زد.
اما جدای از تمام آنچه پیشتر گفته شد ۴ گانه بی ربط قدرت و قوام خود را مرهون ۲ بخش است که بدون آنها نمی‌توان چنین نمایشی را در این سطح متصور شد: اول متنی فکر شده با دیالوگ نویسی ممتازو سوژه‌های بکر که توانسته هر بخش را در زمانی محدود به سامان برساند و دیگری کارگردانی دقیق با فضاسازی بدیع و طراحی چشم نواز که درعین دادن کم‌ترین میزانسن از یک پویایی و تحرک درونی برخوردار است و حتی از حیث ریتم نیز چیدمانی برنامه ریزی شده برای بخش‌های مختلف لحاظ نموده تا اپیزود‌ها یک به یک افتان و خیزان به روی صحنه بیایند. می‌توان گفت ۴ گانه‌ی بی ربط سیمای متفاوتی از کارگردانش را ترسیم می‌کند که می‌تواند آغاز گر دوره‌ای جدید در کارنامه این کارگردان جوان و پرکار و حال دیگر باتجربه‌ی تئاتر ما باشد.
انتهای پیام/