صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
۱۰:۵۲ - ۲۸ آبان ۱۴۰۳
حقایق نجومی ۷۵؛

جهان هر ساعت حدود ۲۶۰ هزار کیلومتر در تمامی جهات گسترده می‌شود!

انبساط جهان به علت انرژی تاریک باعث شده که کهکشان‌ها حدود ۲۶۰ هزار کیلومتر در ساعت از یکدیگر فاصله بگیرند، پدیده‌ای که به دانشمندان درک عمیق‌تری از کیهان می‌بخشد.
کد خبر : 941484

به گزارش خبرگزاری آنا، گسترش جهان یکی از هیجان‌انگیزترین موضوعات علم اخترشناسی و کیهان‌شناسی است که به ما نشان می‌دهد چگونه عالم به صورت پویا در حال تغییر و تحول است. یکی از جالب‌ترین نکات در این باره این است که جهان در تمام زمان‌ها در حال انبساط است. به طور دقیق کیهان در هر ثانیه ۷۳.۳ گسترش پیدا می‌کند که به عبارت دیگر ۲۶۳۸۸۰ کیلومتر در ساعت منبسط می‌شود.

{$sepehr_key_3588}
این سرعت عظیم گسترش به دلیل پدیده‌ای است که به عنوان «تورم کیهانی» (Cosmic Inflation) شناخته می‌شود و از زمان مهبانگ آغاز شده است.
مهبانگ نقطه آغازی که حدود ۱۳.۸ میلیارد سال پیش رخ داد، باعث شد جهان به سرعت فوق‌العاده‌ای شروع به گسترش کند. در لحظات اولیه، نرخ این گسترش به حدی بود که قابل تصور نیست؛ به طوری که فضای خالی بین ذرات بنیادی با سرعتی بسیار فراتر از سرعت نور گسترش می‌یافت. پس از این مرحله اولیه، جهان به آرامی به گسترش خود ادامه داد، اما به هیچ‌وجه متوقف نشد.

دلیل اصلی این گسترش، نیرویی به نام «انرژی تاریک» (Dark Energy) است که با ایجاد یک فشار منفی، باعث انبساط شتاب‌دار جهان می‌شود. انرژی تاریک همچنان یک معمای بزرگ برای دانشمندان است و به رغم تحقیقات گسترده، هنوز به طور کامل ماهیت آن روشن نشده است. این انرژی باعث می‌شود که کهکشان‌ها به تدریج از یکدیگر دورتر شوند، و حتی فضا نیز در بین کهکشان‌ها گسترش یابد.

گسترش جهان پیامد‌های مهمی برای علم کیهان‌شناسی دارد. یکی از این پیامد‌ها این است که نور منتشر شده از اجرام دوردست، مانند کهکشان‌های اولیه، در طول مسیر خود کشیده می‌شود و به طول موج‌های بلندتر تبدیل می‌شود. این پدیده به نام «انتقال به سرخ» (Redshift) شناخته می‌شود و به دانشمندان این امکان را می‌دهد که فاصله و سرعت دور شدن اجرام را اندازه‌گیری کنند. انتقال به سرخ، یکی از شواهد مستقیم برای گسترش جهان است و به عنوان یکی از ابزار‌های اصلی در مطالعات کیهانی به کار می‌رود.

هرچند ایده گسترش جهان ممکن است در نگاه اول عجیب و دور از ذهن به نظر برسد، اما شواهد علمی فراوانی از آن پشتیبانی می‌کنند. از جمله مشاهدات تلسکوپ هابل و دیگر ابزار‌های رصدی که به ما کمک کرده‌اند ابعاد و سرعت این گسترش را با دقت بیشتری درک کنیم. این یافته‌ها نشان می‌دهند که جهان ما بسیار پیچیده‌تر از آن چیزی است که در ابتدا تصور می‌کردیم و همچنان پر از راز‌هایی است که منتظر کشف شدن هستند.

انتهای پیام/

ارسال نظر