بازگشت ترامپ و امتیازگیری رم از اتحادیه اروپا

به گزارش خبرگزاری آنا، پیروزی دونالد ترامپ جمهوری‌خواه در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا منجر به نارضایتی اکثر سیاستمداران اروپایی شده است. 

 در حال حاضر، اتحادیه اروپا و منطقه یورو بیش از هر زمان دیگری خود را در معرض مخاطرات اقتصادی، امنیتی و سیاسی تصمیم سازی‌های کلان ترامپ در تقابل با قاره سبز می‌بینند. 

ملونی با توجه به دیدگاه‌های دست راستی‌اش می‌تواند خود را به عنوان مجرای ارتباطی بین ناتو، اتحادیه اروپا و کاخ سفید معرفی کند

با این حال، در میان سیاستمداران اروپایی، کسانی هستند که بازگشت ترامپ به کاخ سفید را جشن گرفته و در انتظار انتقام از برخی محدودیت‌های اعمال شده قبلی علیه خود از سوی سران کنونی اروپا هستند. 

جورجیا ملونی نخست‌وزیر دست راستی ایتالیا را احتمالا می‌توان یکی از خوشحال‌ترین رهبران اروپایی این روز‌ها دانست. او حتی نمی‌تواند این خوشحالی خود را پنهان کند و از زمان پیروزی ترامپ یک پورتره از رئیس جمهور منتخب آمریکا در صفحه اینستاگرامش به اشتراک گذاشته و جملاتی در وصف ترامپ نوشته و بازگشت او به کاخ سفید را تبریک گفته است.

این سیاستمدار پوپولیست و دست راستی در پست دیگری در صفحه اینستاگرامش تصویری از خود و ایلان ماسک به اشتراک گذاشته و گفته است که پس از پیروزی ترامپ تماسی طولانی مدت و مهم با ایلان ماسک داشته است.

به عبارت بهتر، ملونی قصد دارد بهترین و بیشترین بهره برداری ممکن را از پیروزی ترامپ کند و تفوق قدرت سیاسی خود بر دو قدرت اول اروپای واحد یعنی فرانسه و آلمان را تضمین نماید. 

تضعیف دو ستون اصلی اروپای واحد (برلین و پاریس) فضا را برای مانور بیشتر ایتالیا باز خواهد کرد

ایتالیا، سومین اقتصاد اروپا، عضو گروه هفت و یکی از بازیگران اصلی حوزه یورو محسوب می‌شود. با این حال، قطعا روحیات خاص و جاه طلبی‌های ملونی اجازه نمی‌دهد از کنار حضور ترامپ در کاخ سفید و تلاش برای ارتقای جایگاه رم در اتحادیه اروپا به سادگی بگذرد. 

تضعیف فرانسه و آلمان، همان هدفی است که ترامپ به صورت جدی دنبال می‌کند. تضعیف دو ستون اصلی اروپای واحد (برلین و پاریس) فضا را برای مانور بیشتر ایتالیا در این مجموعه باز خواهد کرد. 

ملونی هرچند مانند «ویکتور اوربان» همتای مجارستانی، با سیاست‌های اتحادیه اروپا مخالفت نمی‌کند، اما در عین حال با توجه به دیدگاه‌های دست راستی‌اش ممکن است بیشتر در اروپا مقبولیت یابد و خود را به عنوان مجرای ارتباطی بین ناتو، اتحادیه اروپا و کاخ سفید معرفی نماید.

به عبارت بهتر، ملونی در این معادله از یک سو نقش بازیگری واسطه‌گر میان اروپای واحد و کاخ سفید و از سوی دیگر، نقش رهبری جدید در قاره سبز را ایفا می‌کند. همان گونه که اشاره شد، روحیه جاه طلبانه ملونی، خصوصا تلاش وی برای تبدیل شدن به یک رهبر فمینیست و افراطی در قاره سبز، در پیشبرد این روند موثر خواهد بود. 

بدون شک پیشرفت جایگاه ملونی در اروپا، هرگز مطلوب کشور‌هایی مانند آلمان و فرانسه نیست، اما نخست وزیر ایتالیا و دولت او، هرگز قصد ندارند چنین فرصتی را از دست بدهند.