چرا نسل Z فقط دورکاری را می‌پسندد
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، شاید نسل Z به دلیل تمایل در برقراری تعادل بین کار و زندگی و یا یافتن مشاغل خاص و هدفمند که با روحیات آنها سازگار باشد دارای روش خاصی از کار کردن است که بازار کار هنوز با این رویکرد آشنا و همراه نشده است.
جالب است بدانید که یک نظرسنجی جدید در آمریکا نشان داده است که این مدل جدید کار کردن نسل Z ممکن است به این زودی‌ها تغییر نکند که در آن تقریباً نیمی از نسل Z به دنبال فرصتی برای تغییر شغل خود هستند.
در یک نظرسنجی که به سفارش مدیران منابع انسانی در ایالات‌متحده طراحی و اجرا شده است، نتایج در خور توجهی را فراهم کرده است که آن را در ادامه خواهیم دید.
این نظرسنجی که اخیراً در آگوست 2024 انجام شده است، از 1000 متخصص منابع انسانی آمریکایی سوالاتی پرسیده شده است که نشان داد که کارمندان جوان‌تر چه احساسی نسبت به شغل خود دارند و چرا بسیاری از آنها آماده ترک کار هستند.
بر اساس این نظرسنجی، 47 درصد از شرکت‌کنندگان نسل Z (متولدین بین سال‌های 1997 و 2006) به فکر تغییر شغل هستند. در مقابل، تنها 22 درصد از متولدین بین 1946 و 1964 به همین موضوع فکر می‌کنند و بیش از نیمی (51 درصد) نه تنها به دنبال تغییر شغل نیستند بلکه از شغل خود احساس رضایت هم دارند.
باید در نظر داشت این اعداد بیانگر یک تغییر اساسی در نگرش به کار در نسل Z است که دیگر با سیاست‌های سنتی بازار کسب‌وکار هم‌راستا نیست و باید بازتعریفی برای همه آن سیاست‌ها داشت زیرا بازار کار با نسلی ناراضی روبرو است که به طور فزاینده‌ای این نارضایتی را بی‌مهابا ابراز می‌کند.
آنچه از این نظرسنجی به دست آمد نشان داد که یکی از مهم‌ترین دلایلی که نسل Z از کار خود ناراضی هستند مربوط به فشارهای روحی و روانی فراوان در محیط کار است، 35 درصد از شرکت‌کنندگان نسل Z معتقدند که به دلیل کارشان از نظر ذهنی و عاطفی تخلیه شده‌اند و گویی کار به عنوان یک عامل استرس‌زا در زندگی آن‌هاست هرچند 24 درصد آنها در توانایی خود برای کمک به سایر کارمندان دچار سردرگمی بودند و قادر به فهم شرایط محیطی برای همراهی با همکاران خود نبودند که البته خود دلیلی برای ترک کار برای آنها نیز است.
کارشناسان منابع انسانی بر این باورند که نسل‌های قبلی در دوران رشد خود فرصت‌های مناسب برای تعمیق نظرات و تفکرات خود داشتند و به همین دلیل کار را به عنوان بخشی از شخصیت خود می‌دانند و بر همین اساس ارزش و امنیت بلندمدت مالی و شغلی برای آنها یک ضرورت است و برای بازنشستگی یا هر تغییر در محیط کار برنامه فکری مشخصی دارند.
شاید تفاوتها در محیط کار بین نسل قبل با نسل Z ریشه در سال‌های تحصیلی زیادی دارد که نسل Z در طول پاندمی کرونا به‌صورتی غیرواقعی و به‌صورت شخصی برگزار کرد که در آن مهارت‌های اجتماعی لازم برای حضور در جامعه برای نسل Z به‌صورت ناقص و غیرواقعی شکل گرفته است، آنها از اختلالات آموزشی و کمبود تجربه کاری رنج می‌برند و در دوره‌ای با فرصت‌های تعلیم و تربیت محدود وارد بازار کار شده‌اند.
این نظرسنجی همچنین نشان داد که چگونه نسل‌های مختلف به تعادل لازم بین کار و زندگی می‌رسند و برای رسیدن به این تعادل، نسل Z با بردن کار به خانه قادر به ایجاد آن است و این نشان می‌دهد که جوان‌ترها اغلب برای حفظ مرزهای بین کار و زندگی دچار مشکل هستند.
اما یک نکته هست که در همه نسل‌ها با وجود تفاوت‌های اساسی بین آنها، مشترک است و آن احساس عدم قدردانی در محیط کار است، این نظرسنجی نشان داد که 27 درصد از هر دو نسل Z و نسل‌های قبلی احساس می‌کنند که ارزش کمتری برای آنها در محیط کار قائل هستند و این احساس مشترک به یک موضوع فراگیرتر در فرهنگ کار اشاره دارد که فارغ از سن و نسل کارکنان است و من است که کارفرمایان بهتر است روش شناخت و حمایت از کارکنان خود برای تمام نسل‌ها عوض کنند و دیگر روش‌های قدیمی اثربخشی لازم برای ایجاد حس مشارکت و تفاهم را از دست داده‌اند.
انتهای پیام/