پاسخ نا امیدکننده جهانی به آبله میمونی

به گزارش گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، با گسترش بیماری آبله میمونی به فراتر از مرز‌های جمهوری دموکراتیک کنگو شناسایی مواردی از آن در سایر کشور‌ها جهان و اعلام وضعیت اضطراری از سوی سازمان جهانی بهداشت، جهان فرصت دیگری را برای نشان دادن تعهد جمعی برای مقابله با یک بحران بهداشتی جهانی دارد.

در حال حاضر مهمترین چالش برای مقابله با این بیماری این است که ابزارهای تشخیصی مؤثر، واکسن‌ها و درمان‌های به‌روز را سریع‌تر و کارآمدتر از دوران پاندمی کرونا و پاندمی‌های پیشین به مناطقی با زیرساخت‌های ضعیف بهداشتی منتقل کرد. اما نشانه‌های این موضوع تا کنون دلگرم‌کننده نبوده است.

سازمان جهانی بهداشت برای نخستین بار در سال ۲۰۲۲ آبله میمونی را به عنوان یک وضعیت اضطراری بهداشت عمومی با نگرانی بین‌المللی اعلام کرد. در آن زمان که انتقال بیماری عمدتاً از طریق تماس جنسی صورت می‌گرفت، شیوع به حدی کاهش یافت که این سازمان اجازه داد وضعیت اضطراری اعلام شده در همان سال منقضی شود، این در حالی بود که اقدامات قابل توجهی برای توسعه ابزار‌های مقابله با این بیماری انجام نشده بود. امسال موارد آبله میمونی به دلیل واریانت ویروسی کلاید B۱ دوباره افزایش پیدا کرده و و علائم شدیدتری را به ویژه در کودکان ایجاد کرده است و انتقال آن در کودکان نیز سریع‌تر صورت می‌گیرد.

امسال موارد آبله میمونی به دلیل واریانت ویروسی کلاید B۱ دوباره افزایش پیدا کرده و علائم شدیدتری را به ویژه در کودکان ایجاد کرده است و انتقال آن در کودکان نیز سریع‌تر صورت می‌گیرد.

 به گزارش آنا و به نقل از فایننشال تایمز، مراکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های آفریقا، در هفته گذشته تقریباً چهار هزار مورد و حدود ۸۰ فوتی را ثبت کرده است و مجموع موارد ثبت‌شده در شیوع کنونی را به بیش از ۲۲هزار مورد و ۶۰۰ فوتی می‌رساند.

با توجه به اینکه جهان برای مقابله با این بیماری آماده‌تر از سال ۲۰۲۲ نیست، سازمان جهانی بهداشت وضعیت اضطراری خود را دوباره احیا و اعلام کرد. در روز‌های گذشته نیز یک برنامه پاسخ استراتژیک را راه‌اندازی کرد که هزینه آن را ۱۳۵ میلیون دلار در شش ماه آینده تخمین زد.
همچنین نیاز به ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون دلار برای خرید ۲ میلیون دوز واکسن وجود دارد.

با توجه به اینکه جهان آماده‌تر از سال ۲۰۲۲ نیست، سازمان بهداشت جهانی (WHO) اعلام وضعیت اضطراری خود را احیا کرده و این هفته یک برنامه پاسخ استراتژیک را راه‌اندازی کرد که هزینه آن را ۱۳۵ میلیون دلار در شش ماه آینده تخمین زده و همچنین نیاز به ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون دلار برای خرید ۲ میلیون دوز واکسن دارد. اهداکنندگان — عمومی، خصوصی و خیریه — نباید در تأمین منابع مالی لازم برای اجرای این برنامه خوب طراحی شده تردید کنند.

اگرچه این ویروس برای اولین بار در سال ۱۹۵۸ در میمون‌های اسیر کشف شد و در سال ۱۹۷۰ در یک بیمار انسان شناسایی شد، اما اطلاعات بسیار کمی درباره آبله میمونی وجود دارد. دیمی اوگونا از نیجریه، که ریاست کمیته اضطراری آبله میمونی سازمان جهانی بهداشت را بر عهده دارد، گفت: در آفریقا ما به طور کور کار می‌کنیم.

علائم این بیماری گاهی با سایر عفونت‌ها مانند آبله مرغان که تب و ضایعات پوستی ایجاد می‌کنند، اشتباه گرفته می‌شوند؛

بر همین اساس علاوه بر کمک‌های فیزیکی در قالب تشخیص بیماری، دارو‌ها و واکسن‌ها، یک تلاش علمی جهانی هم برای بررسی اپیدمیولوژی، راه‌های انتقال، علائم و تکامل ژنتیکی آبله میمونی مورد نیاز است. سیستم‌های نظارتی قوی به ویژه در آفریقای زیر صحرای بزرگ که ویروس در حیوانات وحشی به صورت بومی وجود دارند باید راه‌اندازی شوند. علائم این بیماری گاهی با سایر عفونت‌ها مانند آبله مرغان که تب و ضایعات پوستی ایجاد می‌کنند، اشتباه گرفته می‌شوند؛ بنابراین کارکنان بهداشتی نیاز به دسترسی به امکانات تشخیصی دارند تا نمونه‌ها به سرعت آزمایش شوند.

آبله میمونی هیچ داروی ضد ویروسی ندارد

هیچ داروی ضد ویروسی به خوبی برای درمان آبله میمونی مؤثر نیست، اما واکسن‌هایی که به طور اولیه برای آبله، یک ویروس نزدیک به آبله میمونی توسعه یافته‌اند، می‌توانند از عفونت پیشگیری کنند. تأمین این واکسن‌های آبله تاکنون به طرز ناامیدکننده‌ای کند بوده و به دلیل مشکلات نظارتی و اداری و همچنین کمبود مالی، متوقف شده‌اند، هرچند کشور‌های ثروتمند کار‌هایی را آغاز کرده‌اند.

این تعهدات باید به کمک‌های مالی واقعی تبدیل شود و زیرساخت‌های لازم برای واکسیناسیون بدون تأخیر راه‌اندازی شود. منطقی است که منابع کمیاب ابتدا به کارکنان بهداشتی ضروری داده شود و سپس می‌توان «واکسیناسیون حلقه‌ای» انجام داد که در آن واکسن‌ها به تماس‌های بیماران تأییدشده آبله میمونی ارائه شود. پس از تأیید ایمنی و اثربخشی واکسن‌ها، می‌توان کمپینی برای واکسیناسیون نوزادان و کودکان راه‌اندازی کرد.

احتمال اینکه آبله میمونی به شکلی جهش یابد که بتواند یک پاندمی جهانی به اندازه کووید یا ایدز ایجاد کند، بسیار کم است، هرچند این موضوع کاملاً غیرممکن نیست. اما کشور‌های با درآمد بالا باید وظیفه کمک به کسانی که منابع بهداشتی کمتری دارند را جدی بگیرند تا از آنچه تهدیدی برای تبدیل شدن به یک فاجعه منطقه‌ای است، جلوگیری کنند. عدم اشتراک‌گذاری واکسن‌ها و سایر اقدامات مقابله‌ای علیه کووید باعث ایجاد تنش‌های قابل درک شد، اما هم عدالت و هم منافع شخصی نیازمند پاسخ بسیار بهتری به آبله میمونی هستند.