صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

سلامت

پژوهش

علم +

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

ورزش

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
علی نصیریان:

رضا‌شاه به بهانه مدرنیزه‌ کردن ایران، تعزیه و نقالی را از بین برد

علی نصیریان بازیگر پیشکسوت عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون گفت: در دوره رضاشاه برای مدرنیزه کردن ایران تمام مظاهر قدیمی از جمله تکیه دولت و تعزیه، نقالی و تحت حوضی را حذف کردند و فکر می‌کردند از این طریق می‌توانند مدرن شوند!
کد خبر : 928158

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، علی نصیریان بازیگر پیشکسوت عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون گفت: در دوره رضاشاه گفتند که برای مدرنیته کردن ایران تمام مظاهر قدیمی باید از بین برود به خاطر همین تکیه دولت را از بین بردند تا یک محل تعزیه درجه یک برای ناصرالدین ایجاد کنند چرا که مظاهر تخت حوضی، نقالی و تعزیه را مبتذل می‌دانستند و اشتباهشان این بود که تصور می‌کردند این سنت‌های خوب و ارزشمند را باید از بین ببرند.

وی در ادامه افزود: من خودم در عرصه این نمایش‌ها کار کردم، اولین آن همین نمایشنامه «سیاه» سپس «پهلوان کچل» و «امیرارسلان» بود، این کار‌ها را در عروسی‌های فامیل زیاد می‌دیدیم و چون آن دوره تلویزیون هم نبود به تئاتر کشیده شد و آن دوره تازه تئاتر وارد ایران شد.

نصیریان اظهار داشت: آن دوره دو ـ سه سالن در ایران بود که نمایش تخت حوضی اجرا می‌کرد، یکی تئاتر سعدی که در گاراژ چهارراه گمرک بود، تئاتر «یوسف و زلیخا» را آنجا دیدم که هر پرده که تمام می‌شد بازیگر یوسف کنار تماشاگر‌ها می‌نشست و خوش و بش می‌کرد و دوباره پرده بعدی صدایش می‌کردند! یعنی اینطور آزاد بود و چهارچوب نداشت.

وی افزود: یک تئاتری به نام تئاتر ایران در دروازه قزوین بود، یک تئاتر دیگر هم شاهین در باغ فردوس بود که من یک کاری از مهدی مصری در آنجا دیدم که از شخصیت‌های آن الهام گرفته و بعد‌ها «سیاه و پری» را نوشتم. ما سنت نوشتن در عرصه تئاتر نداشتیم و هرچیزی که از قبل سینه به سینه رسیده بوده استفاده می‌کردیم و نویسندگان امروز ما اغلب کم و بیش در پاره‌ای از کارهایشان از تکنیک‌های نو استفاده کردند.

انتهای پیام/

ارسال نظر