صفحه نخست

آموزش و دانشگاه

علم‌وفناوری

ارتباطات و فناوری اطلاعات

ورزش

سلامت

پژوهش

سیاست

اقتصاد

فرهنگ‌ و‌ جامعه

علم +

عکس

فیلم

استانها

بازار

اردبیل

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

هومیانا

پخش زنده

دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری

حفاظت از ماهواره‌ها در برابر پرتو‌های کیهانی ممکن می‌شود

دانشمندان با به‌کارگیری نسل بعدی یک ماده درتلاشند تا از ماهواره‌ها و سایر سیستم‌های فضایی در برابر پرتو‌های کیهانی محافظت کنند.
کد خبر : 921197

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، دانشمندان در تحقیقات اخیر خود دریافتند، تشعشعات فضایی می‌تواند به سیستم‌های فضایی از جمله ماهواره‌ها آسیب بزند و آنها را تخریب کند.

به گفته پژوهشگران، این تشعشعات شامل ذرات بنیادی پرانرژی مانند پروتون‌ها، الکترون‌ها و هسته‌های اتمی سنگین هستند که در فضا پراکنده شده‌اند. این ذرات هنگام برخورد با اجزای ماهواره، مانند صفحات خورشیدی یا قطعات الکترونیکی باعث خسارت و افت عملکرد می‌شوند.

تیم پژوهشی این موضوع توانسته است مواد نسل جدیدی را شناسایی کند که قابلیت ترمیم خودکار در برابر این تشعشعات فضایی را دارند. این مواد در هنگام قرارگیری در معرض پرتو‌های کیهانی قادر هستند تا ساختار خود را به سرعت بازسازی و از این طریق از آسیب‌های احتمالی جلوگیری کنند.

محقق ارشد این مطالعه توضیح می‌دهد، در مقاله‌ای که در ژانویه سال جاری منتشر شد، تیم تحقیقاتی از ماده‌ای پرده برداشتند که یک ماده نیمه‌رسانا نسل بعدی به نام پروسکایت متال هالید است که در واقع می‌تواند خود را از آسیب تشعشع بازیابی و التیام بخشد.

پروسکایت‌های متال هالید دسته‌ای از مواد هستند که در سال ۱۸۳۹ کشف شدند و به وفور در پوسته زمین یافت می‌شوند. این مواد نور خورشید را جذب و آن را به طور موثر به الکتریسیته تبدیل می‌کنند و به طور بالقوه گزینه مناسبی برای پنل‌های خورشیدی مبتنی بر فضا هستند که می‌توانند ماهواره‌ها یا زیستگاه‌های فضایی آینده را تامین کنند.

به عنوان مثال، این مواد می‌توانند از طریق فرآیند‌های شیمیایی و فیزیکی درون خود، نقایص ایجاد شده در ساختار مواد را بازیابی کنند. این قابلیت ترمیم خودکار، امکان طراحی و ساخت ماهواره‌هایی را فراهم می‌کند که در مقابل تشعشعات فضایی مقاوم‌تر بوده و طول عمر بیشتری دارند.

تحقیقات در این زمینه همچنان ادامه دارد تا بتوان ویژگی‌های ترمیم خودکار این مواد را بهبود داده و کارآیی آن‌ها را در شرایط واقعی فضایی بررسی کرد. محققان می‌گویند، استفاده از این مواد در ساخت قطعات فضایی آینده می‌تواند به طور قابل توجهی بر عملکرد و پایداری ماهواره‌ها و دیگر سیستم‌های فضایی تأثیر بگذارد.

این کشف همچنین می‌تواند به پیشرفت فناوری‌های فضایی و ساخت ماهواره‌های مقاوم‌تر در برابر شرایط سخت فضایی کمک کند. این دستاورد پژوهشی در آینده تأثیر قابل توجهی بر ماموریت‌های فضایی و حتی استفاده از فناوری‌های فضایی در کاربرد‌های روزمره دارد.

انتهای پیام/

ارسال نظر