کشف سرزمین عجایب در اعماق دریا!

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ساینس الرت، در اعماق سه هزار متری سواحل سوالبارد نروژ و در امتداد خط الراس «Knipovich» - یک رشته کوه زیر آبی ظاهرا بی اهمیت - میدانی از دریچه‌های گرمابی شناسایی شده‌اند.

در این منطقه، فعالیت‌های آتشفشانی در زیر کف دریا باعث می‌شود پناهگاه‌هایی از گرما و واکنش‌های شیمیایی ایجاد شود که در آن حیات می‌تواند تجمع یافته و رشد کند.

این میدان که حداقل یک کیلومتر طول و ۲۰۰ متر عرض دارد، به نام غول‌های اساطیری نورس که در زیر کوه‌ها زندگی می‌کردند «جوتول» نامگذاری شده است. در این مورد، غول فرآیند‌های داخلی زمین است که از طریق شکاف‌های کف دریا آزاد می‌شود.

«گرهارد بورمن»، زمین شناس دریایی از دانشگاه برمن در آلمان گفت: «آب به کف اقیانوس نفوذ کرده و در آنجا توسط ماگما گرم می‌شود. سپس این آب بیش از حد گرم شده، از طریق شکاف‌ها و تَرَک‌ها دوباره به کف دریا باز می‌گردد.»

وی افزود: «این آب در مسیر خود به سمت بالا با مواد معدنی و مواد حل شده از سنگ‌های پوسته اقیانوسی غنی می‌شود. این آب‌ها اغلب از طریق دودکش‌های لوله مانندی به نام دودزای‌های سیاه دوباره در کف دریا تراوش کرده و در آنجا مواد معدنی غنی از فلز را رسوب می‌دهند.

میدان دریچه‌های گرمابی برخی از جالب‌ترین محیط‌های زیر دریا هستند. جایی در اعماق بسیار زیاد زیر سطح اقیانوس که حتی نور خورشید نیز نمی‌تواند به حجم عظیم آب بالای آنها نفوذ کند. این اعماق، همیشه تاریک و یخبندان است و توسط فشار‌های خرد کننده احاطه شده.

این محیط اصلا برای زندگی مناسب نیست، اما دریچه‌های گرمابی مانند مامن و پناهگاه‌های عجیبی عمل می‌کنند. مواد معدنی با تراوش و حل شدن در آب، مبنایی را برای یک شبکه غذایی فراهم می‌کنند البته نه مانند حیات نزدیک به سطح آب که به فتوسنتز متکی است بلکه یک شبکه غذایی بر پایه شیمی سنتز که به جای نور خورشید از واکنش‌های شیمیایی برای تولید انرژی استفاده می‌کنند.

محققان معتقدند: «این محیط ها، بستری عمیق‌تر و پررونق‌تر از آنچه انتظار داشتیم ایجاد می‌کنند و به ما سرنخی در مورد چگونگی ظهور حیات در جهان‌هایی بسیار متفاوت از دنیای ما می‌دهند.»

یافتن میدان‌های گرمابی همچنین در راستای تلاش برای محافظت از تنوع زیستی زمین، یادگیری بیشتر در مورد نحوه عملکرد آن و درک نحوه عملکرد و تغییر خود سیاره در طول زمان از اهمیت بسزایی برخوردار است.

میدان جوتول درست در مرز بین دو صفحه تکتونیکی زمین، در جایی که به عنوان یک خط الراس با گسترش آهسته شناخته می‌شود، قرار گرفته است. صفحات بسیار آهسته از یکدیگر دور می‌شوند که باعث می‌شود پوسته کشیده شده و دره‌ها و برآمدگی‌هایی شکل بگیرند.

دانشمندان فعالیت گرمابی را در امتداد تقریبا تمام خط الراس‌های شمال ایسلند شناسایی کرده بودند، اما خط الراس Knipovich یک استثناء آشکار باقی ماند.

البته تا سال ۲۰۲۲. دانشمندان نشانه‌هایی از شیمی گرمابی را در این منطقه دیده بودند، بنابراین با ارسال یک وسیله نقلیه زیردریایی که از راه دور اداره می‌شد، سری به این خط الراس زدند تا ببینند آیا می‌توانند منبع آن را پیدا کنند.

آنها زیردریایی «MARUM-QUEST» را بیش از ۳ کیلومتر تا کف دریا راندند، از آنجا عکس گرفتند و از آب نمونه برداری کردند. آنجا بود که میدان جوتول را پیدا کردند: منطقه بزرگی از بستر دریا با دریچه‌های گرمابی منقرض شده و فعال، و درخششی که گویای نفوذ گرمای آتشفشانی به داخل آب بود.

این یک کشف باشکوه است که شکاف مهم و گیج کننده طرح گرمابی دریای نروژ- گرینلند را پر می‌کند.

دانشمندان اظهار داشتند: میدان گرمابی جوتول اولین میدانی است که در امتداد خط الرأس ۵۰۰ کیلومتری با گسترش بسیار آهسته Knipovich کشف شد. از انجا که نشان دهنده یک پیوند جدید بین سیستم‌های گرمابی فعال قلعه لوکی در انحنای Mohns، خط الراس Knipovich و میدان گرمابی شفق قطبی در خط الراس گاکل است، اهمیت دارد.

با توجه به اینکه که این سیستم‌ها با فاصله بیش از هزار کیلومتری از هم جدا شده اند، کشف میدان گرمابی جوتول برای درک توزیع جامعه جانوران شیمی سنتز مهم است.

علاوه بر این، کشف جدید می‌تواند اطلاعات مفیدی در مورد شیمی اقیانوس‌ها و چگونگی کمک آب‌های جهان به گردش و توزیع موادی مانند کربن، ارائه کند.

نتایج این تحقیقات در نشریه Scientific Reports منتشر شده است.