آیا یک کلونی مورچه می‌تواند چند ملکه داشته باشد؟ +فیلم

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، مورچه دیوانه لانگهورن (Longhorn crazy ant)  که به عنوان مورچه دیوانه رزبری نیز شناخته می‌شود، گونه‌ای مورچه عجیب است که به جای دنبال کردن خطوط مستقیم، به طور نامنظم به اطراف می‌چرخد و به همین دلیل دیوانه خطاب می‌شود!  این مورچه‌ها معمولاً اَبَر کلونی‌هایی می‌سازند که در قیاس با کلونی سایر مورچگان بسیار بزرگ‌تر است. مورچه‌های مزبور به رنگ قرمز مایل به قهوه‌ای هستند و خیلی سریع حرکت می‌کنند. مورچه‌های دیوانه لانگهورن برخلاف اغلب گونه‌های مورچه با کلونی‌های دیگر در مبارزه و تقابل نیستند، در عوض اَبَر کلونی‌هایی متشکل از چندین ملکه تشکیل می‌دهند که به جای رقابت با هم تعامل دارند. این رفتار مشارکتی آنها را از سایر گونه‌های مورچه متمایز می‌کند و آنها را به سوژه‌ای منحصر به فرد برای تحقیقات دانشمندان تبدیل کرده است.

{$sepehr_key_304}

همکاری در دنیای مورچگان‌ها چندان رایج نیست. اکثر کلونی‌های مورچه توسط یک ملکه رهبری می‌شوند و کارگران همگی فرزندان آن ملکه هستند. با این حال مورچه‌های دیوانه لانگهورن رویکرد متفاوتی دارند. آنها می‌توانند اَبَر کلونی‌هایی را تشکیل دهند که متشکل از هزاران کارگر و چندین ملکه است. این ملکه‌ها به جای مبارزه برای غلبه بر یکدیگر، با هم تعامل دارند تا بقا و رشد کلونی را تضمین کنند. این رفتار مشارکتی در دنیای حشرات نادر است. اینکه این مورچه‌ها چگونه و چرا تکامل یافته‌اند تا این گونه رفتار کنند، یک حوزه تحقیقاتی جذاب برای زیست‌شناسان و بوم‌شناسان است.

توانایی مورچه‌های دیوانه لانگهورن برای تشکیل ابر کلونی و کار با یکدیگر مزایای منحصر به فردی را در پی دارد. کلونی با داشتن ملکه‌های متعدد می‌تواند به سرعت رشد کند و به مناطق جدید گسترش یابد. کارگران قادر به جستجوی غذا و دفاع موثرتر از کاشانه خود هستند. این خصیصه به رشد کلونی مورچه‌های دیوانه لانگهورن در زیستگاه‌های مختلف کمک کرده و باعث شده تا در نقاط مختلف جهان از جمله جنوب ایالات متحده، بخش‌هایی از آسیا و استرالیا پخش شوند.

در بیشتر جوامع حیوانی، رقابت بر سر منابع و غالب بودن رایج است، اما این مورچه‌ها راهی برای جلوگیری از چنین درگیری‌ها پیدا کرده‌اند. محققان مشاهده کرده‌اند که ابر کلونی این مورچه‌ها دارای یک سیستم پیچیده ارتباطی و سازماندهی اجتماعی است که به آنها اجازه می‌دهد تا فعالیت‌های خود را به طور موثر هماهنگ کنند. تحقق این سطح بالای همکاری به طور کامل درک نشده است و دانشمندان در حال مطالعه مکانیسم‌های شیمیایی، ژنتیکی و رفتاری هستند که گمان می‌رود زیربنای این پدیده باشد. درک اینکه چگونه این مورچه‌ها از طریق همکاری به جای رقابت رشد می‌کنند، می‌تواند چیزهای زیادی در مورد مهارت حل مسئله و کار با هم برای منافع بیشتر به ما بیاموزد.