اولین دانشکده علمی با چهار هزار شاگرد را امام باقر(ع) تأسیس کرد/بانوانی که در مکتب علمی امام باقر تلمذ کردند

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا ـ زهره سعیدی: یکی از وجوه مهم شخصیتی امام محمد باقر(ع) وجهه علمی ایشان در بین مردم و علما بود. به طوریکه ایشان توانستند شاگردهای زیادی را به لحاظ علمی پرورش دهند. به بهانه شهادت امام محمد باقر(ع) در این باره با حجت الاسلام عارف پیردهقان مدرس حوزه و کارشناس دینی گفت وگو کردیم:

حاج آقا درباره وجهه علمی امام محمد باقر برایمان بگویید؟

امام پنجم امام باقر علیه السلام در بین اهل بیت به صورت ویژه‌ای به علم و دانش معروف بودند. این شهرت به این معنا نیست که سایر اهل بیت در علم و دانش از امام باقر پایین‌تر بودند بلکه بدین معناست که رونق علم و دانش در زمان حیات مبارک امام باقر یک وظیفه‌ای بود که خدا به عهده‌ حضرت قرار داده بود. چرا که بنای اهل بیت بر این بوده که دانش نجات بخش و حقیقی را در اختیار مردم قرار دهند تا مردم از  تاریکی جهل نجات پیدا کنند  و بستر این امر مهم در زمان امام باقر علیه السلام از هر جهت فراهم‌تر بوده است. به همین جهت امام باقر علیه السلام عمر شریف خود را صرف تعلیم دانش و تربیت شاگردان فراونی قرار دادند که هر یک از این شاگردان از لحاظ رتبه علمی بسیار حائز اهمیت اند.

حضرت امام باقر علیه السلام چنان به مسائل علمی شهرت داشتند که مردم برای دیدار و کسب علم از ایشان از شهر‌ها و نقاط دور دست به زیارت ایشان می‌آمدند و مسائل خود را از ایشان پی پرسیدند.

به لحاظ تربیت شاگردی دوره ایشان مطرح شده که رونق زیادی وجود داشت.

بله جالب است بدانید که اولین دانشکده علمی با حدود چهار هزار شاگرد از نقاط مختلف به دست امام باقر علیه السلام تاسیس شدکه بعضی از شاگردان دانشکده امام باقر علیه السلام ایرانیان بودند.

مثلا عبدالله بن سعد اشعری و برادرش عیسی بن عبدالله جز ایرانیانی هستند که هر دو از بزرگان اهل قم بودند که در دانشکده امام باقر علم آموزی کردند و بعد از ایشان از محبوبین نزد امام صادق علیه السلام هم بوده‌اند

عجیب‌تر اینکه حتی بعضی از افراد کهن سالی که پیامبر را دیده بودند و در زمان امام باقر هم زنده مانده بودند وقتی عظمت امام باقر علیه السلام را دیدند با تمام وجود نزد ایشان برای کسب علم زانو زدند.

مثلا چه کسانی؟

از جمله این افراد شخصیتی بنام جابر عبدالله انصاری است.  جابر که یکى از یاران بزرگ پیامبر اسلام است که خودش نقل کرد هروزى پیامبر به من فرمود: پس از من شخصى از خاندان مرا خواهى دید که اسمش اسم من و قیافه‌اش شبیه قیافه من خواهد بود. او درهاى دانش را به روى مردم خواهد گشود. پیامبر هنگامى که پیشگویى را فرمود که هنوز حضرت باقر (ع) چشم به جهان نگشوده بود. سال‌ها از این جریان گذشت، زمان پیشواى چهارم رسید. روزى جابر از کوچه‌هاى مدینه عبور مى‌کرد، چشمش به حضرت باقر افتاد. وقتى دقت کرد، دید نشانه هایى که پیامبر فرموده بود، در او هست. پرسید: اسم تو چیست؟ گفت: محمد بن علی بن الحسین. جابر بوسه بر پیشانى او زد و گفت: جدت پیامبر به وسیله من به تو سلام رساند! جابر از آن تاریخ، به پاس احترام پیامبر و به نشانه عظمت امام باقر (ع) هر روز دوبار به دیدار حضرت مى‌رفت، او در مسجد پیامبر میان انبوه جمعیت مى‌نشست. در پاسخ بعضى از مغرضان که از کار وى خرده‌گیرى مى‌کردند، پیشگویى پیامبر اسلام را نقل مى‌کرد.

نکته جالب دیگر این است که دانشجویان دانشکده امام باقر علیه السلام فقط مردان نبودند بلکه تاریخ نقل می‌کند بعضی از شاگردان حضرت بانوانی بودند که در مکتب امام علم آموزی کرده و تربیت شدند.

آیا نام بانوان هم در تاریخ قید شده؟

بله یکی از زنانی که شاگرد امام باقر علیه السلام بوده نامش حُبابه والبیّه که بخاطر عمر طولانی که توفیق داشته شاگردی چند نفر از ائمه را نموده و خودش به سایر زنان و بانوان شهر و دیار خود علوم امام باقر و امام صادق علیهما سلام را نیز آموزش داده است.

نکته پایانی؟

به هر حال این صفحات تاریخ زندگی امام باقر علیه السلام امروز برای همه  ما درس بزرگی است که بتوانیم با الگو برداری از آن در مسائل علمی روز با جدیت فراوان میراث گران بهای علمی اهل بیت را یاد گرفته و منتشر نمائیم. امروز بیش از گدشته نیاز به عالمان و دانشمندانی داریم که به همگان ثابت کنند که مسلمانان همیشه پیش قراولان دانش و علم بوده و هستند