سودان؛ تجربه تلخ آغوش غرب و دوری از محور مقاومت
گروه سیاست خبرگزاری علم و فناوری آنا، عماد نجار: سودان سرزمینی پهناور با منابع طبیعی سرشار و دومین کشور وسیع آفریقایی است؛ حال‌آنکه علاوه بر بحران‌های دائمی که گریبانگیر مردم آن است، مداخلات خارجی نیز باعث گسترش فقر و دیگر بحران‌ها در این کشور شده است.
کشوری آفریقایی با ۹۷ درصد جمعیت مسلمان که در گذشته دیدگاه‌های سیاسی‌اش در ابعاد حمایت از مقاومت و قرابت با جمهوری اسلامی ایران شرایط ویژه‌ای را برای آن ایجاد کرده بود تا جایی که روابط و دیدار‌های رئیس جمهور وقت سودان با مقام معظم رهبری در وجوه بین‌المللی وزن بالایی را برای خارطوم ایجاد کرده بود.
روابط تهران -خارطوم بسیار دوستانه و نزدیک بود و این روابط با سرعت زیادی روند رو به رشدی را طی می‌کرد تا جایی که همین گسترش روابط باعث ورود غرب به عرصه سیاسی این کشور شد و اقدام به تحریم و فشار‌های بین‌المللی علیه سودان کردند.
این فشار‌ها تا جایی پیش رفت که عمر البشیر را جنایتکار جنگی معرفی کردند و در هیچ‌یک از نشست‌های سازمان ملل و مجامع بین‌المللی وی را به‌عنوان رئیس جمهور سودان نمی‌پذیرفتند و اعلام شد که او رئیس جمهور خودخوانده است و طبق حکم یک دادگاه فرمایشی حکم جنایتکار جنگی وی تأیید شد.
همچنین اعلام شد که هواپیمای حامل عمرالبشیر حق پرواز در خارج از آسمان سودان را ندارد و در این صورت این هواپیما هدف قرار خواهد گرفت.
در دورانی که سودان دچار بحران‌های مختلفی در ابعاد داخلی و خارجی شده بود، کشور جمهوری اسلامی ایران با برگزاری یک همایش بین‌المللی در تهران (سال ۱۳۹۲) و دعوت از مقامات بلندپایه کشور‌های مسلمان و عرب از عمرالبشیر به‌عنوان رئیس جمهور کشور سودان در این نشست بزرگ مجدداً نقش و سمت وی را در سودان احیا کرد و با تدابیری که اندیشیده شد هیچ آسیبی نیز به هواپیمای حامل هیئت سودانی در مسیر رفت‌وبرگشت از این همایش وارد نشد.
این حمایت و تدبیر جمهوری اسلامی ایران باعث نقش بر آب شدن توطئه‌های غربی صهیونیستی در مورد سودان شده بود و عمرالبشیر با گذر از این شرایط با تصور گرفتن امتیاز از آمریکا تسلیم شرایط شد و بنا به توهمات القایی، روابط خود را با محور مقاومت کاهش داد تا بتواند از مواهب روابط با غرب و مرتجعین عرب بهره ببرد.
در ادامه این تصمیم نابخردانه و قطع روابط با تهران اقدام به عضویت در پیمان‌های ضد ایرانی با محوریت غرب کرد. ولی بازهم نتوانست بهره لازم را از این قطع روابط و گوش‌به‌فرمان غرب بودن ببرد تا جایی که برای نقش بستن لبخند بر روی نقاب آمریکا و غرب اقدام به پذیرش توطئه دیگری به نام رفراندوم کرد.
در پی انجام رفراندوم، کشور قدرتمند و مهم سودان به دو کشور سودان شمالی و سودان جنوبی تجزیه شد و سازمان ملل نیز سریعاً این تجزیه و این دو کشور را به رسمیت شناخت. ولی بازهم مشکلات سودان ادامه داشت.
سودان در ادامه برای اعلام بردگی کامل غرب و مخالفت جدی با جمهوری اسلامی ایران، در حمایت از رژیم آل سعود اقدام به اعزام نیرو به یمن کرد و این مشارکت در جنایت البته باعث برداشته شدن تحریم‌های غربی شد.
در این دوره گام بعدی توطئه دامن عمرالبشیر را فرا گرفت و آن الصاق برچسب دیکتاتوری به وی بود و با ایجاد بحران‌های شدید داخلی وی را وادار به ترک قدرت و خانه‌نشینی فرمایشی کردند. این دستور نیز نقض شد و عمرالبشیر بجای خانه‌نشینی به زندان انداخته شد.
حال دیگر حضور نیرو‌های صهیونیست در جوبا (پایتخت سودان جنوبی) علنی شده بود و تاراج منابع ملت سودان امری روزانه و اجتناب‌ناپذیر بود. دیگر نه سودانی بود و نه عمر البشیر و نه سیاست خارجی که همراه جمهوری اسلامی ایران باشد و نه حمایتی از سمت محور مقاومت، بلکه سودانی تجزیه‌شده که مورد استثمار غرب و اسرائیل بود و سراسر بحران.
سودان دیگر کشوری بود تماماً درگیر جنگ داخلی و مردمانی فقیر و جنگ‌زده که بر سر تابوت‌های فراوان مردم سودان می‌گریستند و در سوی دیگر، دنیای غرب که با لبخندی وقیح تنها نظاره‌گر این شرایط بود.
روایت تاریخ معاصر سودان یادآور یکی از بیانات رهبر فرزانه کشورمان است: هزینه سازش از هزینه مقاومت بیشتر و نتایج آن دو غیرقابل مقایسه است.
این شابلون توطئه غرب بار‌ها برای کشور‌های منطقه و محور مقاومت طراحی شد که با درایت حضرت آیت‌الله خامنه‌ای و حمایت حلقه‌های زنجیره مقاومت این طرح پاره‌پاره شد. این‌گونه می‌توان اثبات کرد که هزینه مقاومت کمتر از تسلیم است.
سودان یک تجربه تلخ است که بر اساس اسناد متقن و خدشه‌ناپذیر نسخه‌ای است که برای ما هم نوشته بودند و طی ۳۶ سال اخیر در راستای نظم جدید جهانی و خاورمیانه جدید (نظم آمریکایی و قرن آمریکایی) با ده‌ها روش برای تجزیه ایران به چند کشور تلاش کردند.
غرب برای اجرای این توطئه‌ها و اجرای طرح‌هایش در منطقه بالغ‌بر ۷۰۰۰ میلیارد دلار هزینه کرد که تنها نتیجه آن شکست مفتضحانه آمریکا و هم‌پیمانانش بود.
برای حسن ختام این مطلب، آیه‌ای از کلام وحی را به همه تشنگان راز‌های الهی هدیه می‌کنیم:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هَدَانَا لِهَٰذَا وَمَا کنَّا لِنَهْتَدِی لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ ۖ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ ۖ وَنُودُوا أَنْ تِلْکمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِمَا کنْتُمْ تَعْمَلُونَ.
ستایش خدای را که ما را بر این مقام رهنمایی کرد، که اگر هدایت و لطف الهی نبود ما به خود به این مقام راه نمی‌یافتیم، همانا رسولان خدایمان به‌حق آمدند (و ما را بر این مقام رهبری کردند)؛ و اهل بهشت را ندا کنند که این است بهشتی که از اعمال صالح شما را به ارث داده‌اند.
(آیه ۲۹ سوره مبارکه فتح)
انتهای پیام/