از غولی در دروازه تا تانکی در خط حمله؛ کدام ستاره‌ها در عین تنومندی، بازیکنانی موفق در فوتبال نیز بودند؟
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، تاکنون دقت کرده اید وقتی مشخصات فوتبالیستی حرفه‌ای داده می‌شود، خصوصیات ستاره مورد نظر از جنبه تکنیکی، سرعت، مهارت‌ها و سبک بازی اش برشمرده می‌شود. حتی بعضی اوقات قد بازیکن را هم ذکر می‌کنند، اما هیچگاه در مورد «وزن» بازیکن سخنی به میان نمی‌آید.
حقیقت این است در فوتبال چه آماتور و چه حرفه ای، «وزن» بازیکن نقش مهمی در «سرعت» اش دارد. از این رو هر تیم برای خود متخصص تغذیه و آمادگی جسمانی می‌گیرد تا همه نفراتش در چارچوب برنامه «خورد و خوراکی» منظم و دقیقی پیش بروند. در برخی از تیم ها، حتی این مساله مرتب تعیین و تاکید می‌شود و بازیکنان طبق فرمولی که از متخصص مربوطه می‌گیرند، وزن خود را جلوتر ازهمه، کنترل و حفظ می‌کنند. به این نحو می‌توانند بدن خویش را برای مدت طولانی یک تورنمنت و یا یک فصل، خوب مدیریت کنند.
با این همه اجازه دهید در این فرصت، کتاب تاریخ فوتبال ورق بزنیم و از این زاویه به موضوع نگاه کنیم کدام بازیکنان، به خورد و خوراک بیشتر از حد لازم، توجه و علاقه نشان داده و اصولا «چاق‌ترین» ستاره‌های تاریخ فوتبال جهان کدام بودند؟
در این باره در بخش اول، به طور کامل به ارزیابی «رونالدو نازاریو» یا همان «رونالدو اصلی و اورجینال» پرداختیم.
در این بخش که آخرین قست در این زمینه خواهد بود، مروری به دیگر ستاره‌های تنومند تاریخ می‌اندازیم که ویژگی مثبتی هم داشتند و به عبارتی تا در محدوده‌ای موفق عمل کردند.
*نویل ساوتال
دروازه بان در فوتبال، مسلم است که مثل مدافعان، هافبک‌ها یا فوروارد‌ها در زمین به این سو و آن سو نمی‌دود. تنها باید از چارچوب دروازه اش مراقبت کند و برای این منظور واکنش‌های خوب و به موقعی هم داشته باشد.
در سال‌های اخیر هم که تاکتیک‌های مدرنی در فوتبال ظاهرشده اند، دروازه بان‌ها از عقب زمین با پا، بازیسازی کرده و در «بیلدآپ» شرکت دارند. به همین خاطر اگر کمی هم اضافه وزن داشته باشند، چندان چیز عجیب و غریبی نخواهد بود.
با این توضیح باید گفت در سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۸ تیم اورتون گلری افسانه‌ای و البته چاق به نام «نویل ساوتال» داشت که مرد شماره یک فوق العاده‌ای هم بود. تا جایی که به اورتون کمک کرد فاتح ۸ جام شود.
گلر ولزی آنقدر خوب بود که همواره برای تیمش به میدان رفت و در مدتی تقریبا ۱۸ سال توانست ۵۷۸ بازی برای تافی‌ها بازی کند.
هرچند زمانی که مطرح شد، به خاطر هیکل درشت و وزن بالای اش، مورد نقد گزارشگران بود. اما حتی آنها هم دیدند که اضافه وزن، مشکلی در پریدن و مهار توپ برایش ایجاد نمی‌کند.
با همین ویژگی او بعد ازترک اورتون برای چند تیم دیگر هم از جمله دانکستر، هادرزفیلد ویورک سیتی بازی کرد و جالب‌تر این که تا ۴۴ سالگی که بازنشسته شد، به فعالیتش ادامه داد.
ساوتال از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۷ در تیم ملی فوتبال ولز ۹۲ بازی کرد و با وجود وزن بالای اش، اگر گلری چالاک نبود، به این تعداد بازی ملی نمی‌رسید.
*یان مولبی
یان مولبی فوتبالیستی دانمارکی بود که در سال‌های ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۸ فعالیت کرد. او فوتبال را از کولدینگ شروع کرد و سپس به آژاکس ملحق شد. بعد هم برای تیم هلندی ۲ سال بازی کرد و به عنوان هافبکی درخشان به لیورپول پیوست.
برای آنفیلدی‌ها در سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۶ موفق شد ۲۱۸ بازی انجام دهد و ۴۴ گل به ثمررساند. با قرمزپوشان ۴ مرتبه قهرمان لیگ شد. در سال‌های پایانی نیز برای برنسلی، نوریچ سیتی و سوانسی بازی کرد.
او در تقریبا تمام دوران فوتبالش، بازیکنی موفق نشان داد. اما درعین حال یکی از چاق‌ترین‌ها هم بود. این ویژگی البته در سال‌های آخر فوتبالش کاملا مشهود بود. ستاره اسکاندیناوی وقتی شروع به ورزش کرد ۷۸ کیلوگرم وزن داشت، اما در سال‌های پایانی به ۹۲ کیلوگرم هم رسید. به همین خاطر «سنگین وزن‌ترین» بازیکن تاریخ باشگاه لیورپول به حساب می‌آید.
مولبی در عین حال در میانه میدان سرخ‌ها در کنترل توپ و هدایت تیمش نقش بسیار مهمی ایفا کرد.
*بابی مان
بابی مان، بازیکنی نبود که در سال‌های اولیه، هیکلی تراشیده و با انعطاف داشته باشد و بعد، دچار اضافه وزن شود.
او از هم زمانی که نامش را سرزبان‌ها انداخت، تنومند بود. با این حال، همین مساله، جلوی خوب بودنش در فوتبال را نگرفت. «مان» در طول دوران ورزشی خود برای ۵ تیم فورفارآتلتیک، اینورنس، دندی، پیترهید و فورمارتین یونایتد بازی کرد که همه اسکاتلندی بودند. مهم‌ترین باشگاهی که برایش بازی کرد، «دندی یونایتد» بود که در سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷ برایش توپ زد.
ستاره اسکاتلندی که در تمام دوران فوتبالش، به عنوان مدافع بازی کرد و با وجود اضافه وزن، به هنگام بازیسازی از عقب زمین و توزیع توپ، بسیار موفق عمل می‌کرد. او بعد از اتمام دوران ورزشی، به کاری کاملا متفاوت با ورزش روی آورد. چرا که اکنون در شهر دندی یک راننده تاکسی است.
*مارک یاردلی
مارک یاردلی، بازیکن اسکاتلندی دیگری است که به جای حفظ وزن، خورد و خوراک زیاد را انتخاب کرد.
یاردلی، ستاره ایی بود که در تاریخ ۱۴ سپتامبر سال ۱۹۶۹ در لوینگستون به دنیا آمد و از سال ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۵ در تیم‌های لوینگستون یونایتد، ایست فایف، سنت میرن، اتلتیک و آلبیون رورز بازی کرد. مارک با وجود هیکل بزرگش، مهاجمی فرصت طلب بود. موفق‌ترین دورانش در سنت میرن سپری شد. در آنجا ۶۸ گل به ثمررساند که برای بازیکنی چاق مثل او، این عملکردی بد نیست.
پرتال پی چی اسکاتلند درباره اش می‌نویسد:این روز‌ها بیشتر باشگاه‌ها دوست دارند مهاجم کم وزن و سرعتی به کارگیرند. اما در دوران یاردلی همه چیز متفاوت بود. ضمن آنکه نکته قابل ذکر درباره اش این است زمانی که در یکی از بازی ها، دچار صدمه شدو نیاز بود با برانکارد به آمبولانس برای مداوا به بیمارستان منتقل شوند، ماموران بخش پزشکی ورزشگاه به خاطر وزن زیادش نمی‌توانستند او را از زمین بلند کنند.
*وین شاو
«وین شاو» دروازه بان انگلیسی بود که ساندویچ هایش را بیش از حد دوست داشت. او برای چند تیم رده پایین انگلیسی توپ زد و و هیچگاه مرد شماره یک نشد. با وزنی حدود ۱۵۰ کیلوگرم نمی‌توانست جلوی خورد و خوراک زیادش را بگیرد، اما هم تیمی هایش می‌گویند با وجود کم تحرکی، قدرت مدیریت خوبی در زمین داشت.
*جرون فرهوفن
یکی دیگر از بازیکنان تنومند و سنگین وزن تاریخ فوتبال جهان، «جرون فرهوفن» گلر هلندی است که هرچند سنگین بود، اما خوب دروازه اش را حفظ می‌کرد. او در تمام سال‌های که برای تیم‌های فولندام، آژاکس و اوترخت توپ زد، عملکرد قابل توجهی داشت.
*آدبایو آکینفنوا
یکی دیگر از بازیکنانی که نامش را به عنوان بازیکن تنومند تاریخ ثبت کرده، «آدبایو آکینفنوا» است. مهاجمی انگلیسی که از سال ۲۰۰۱ تا یک سال قبل در تیم‌های بیشماری توپ زد و گلزنی هم کرد. آدبایو آنقدر درشت هیکل و در عین حال تحرک بود که دوستدارانش لقب «تانک» را به او داده بودند.
*ویلیام فولک
دروازه بان انگلیسی که در تمام دوران فوتبالش تنها یک بار در تیم ملی انگلیس در سال ۱۸۹۷ بازی کرد، در سال‌های ۱۸۹۴ تا ۱۹۰۸ در تیم‌های شفیلدیونایتد، چلسی و برادفوردسیتی توپ زد و آنقدر هیکلش درشت بود که برخی او را «غول» صدا می‌زدند.
طبق منابعی از که از آن زمان موجود است، وی با وجود چاقی، دروازه بانی با واکنش‌های خوب بوده است.
*استیو مک نالتی
وقتی صحبت از چربی، حجم و گوشت اضافی می‌شود، افراد کمی می‌توانند با «استیو مک نالتی» رقابت کنند. وی که در لیورپول به دنیا آمد، برای چندین تیم از جمله لوتون، فلیت وود تاون، ترانمر روورز و یورک سیتی بازی کرده است. مک نالتی مدافع بود و به عنوان مدافع میانی بازی می‌کرد.
لوگ گراهام، نویسنده قدیمی انگلیس می‌گوید باوجود اضافه وزن، مک نالتی در دوئل‌های هوایی بسیار دقیق و مسلط عمل می‌کرد. ضمن آنکه قدرت هدایت بالایی در تیمش داشت.
انتهای پیام/