وضعیت اشتغال‌پذیری در دانشگاه‌های دنیا/ کدام کشور پایین‌ترین نرخ بیکاری را دارد؟

خبرگزاری علم و فناوری آنا- نادیا عابد؛ در جدید‌ترین آمار کتاب ارتباط با صنعت و جامعه وزارت علوم «وضعیت مهارت یابی و اشتغال فارغ التحصیلان» ذکر شده است؛ مهارتی خوب است که بتواند برای صنعت اشتغال ایجاد کند، عدم تطابق بین تقاضا و عرضه را برطرف کند و کارایی کسب و کار و بهره وری را بهبود بخشد. در بخش حاضر ابتدا مسیر توسعه مهارت در آسیا و برخی از توصیه‌ها در این خصوص تشری و در ادامه به بررسی برگزاری دوره‌های مهارت افزایی در برخی از دانشگاه‌های دنیا پرداخته شده است.

مسیر‌های توسعه مهارت در آسیا 

مهارت‌ها و توسعه توانایی‌های فردی برای رشد فراگیر و پایدار در حال تبدیل شدن به محرک‌های مهم در کشور‌های OECD است. کشور‌های آسیایی از این چالش عقب نمانده اند. برعکس، آنها در جهت توسعه مسیر‌های یکپارچه مهارت‌ها و اشتغال کار می‌کنند. الگوی متفاوتی از تلاش‌ها و چشم انداز آنها بیرون می‌آید. مسیر‌های توسعه مهارت در آسیا، تمرکز قابل توجهی بر توسعه زیرساخت‌های مهارتی به روشی یکپارچه با زیرساخت‌های فیزیکی دارد و بنابراین از هم افزایی سرمایه گذاری سرمایه و رشد صنعت، برای پروژه‌های زیرساختی بزرگی که اکثر این کشور‌ها در حال انجام آن هستند، بهره می‌برند. 

بانک انکشاف آسیایی دارای سبد رو به رشدی از پروژه‌های آموزش فنی و حرفه‌ای است

در پی بحران مالی جهانی، اقتصاد‌های در حال توسعه آسیایی، اکنون در حال تطبیق استراتژی‌های توسعه خود و چالش «تعادل مجدد رشد» به سمت اتکای بیشتر به تقاضای داخلی و منطقه‌ای هستند. در چنین شرایطی است که بیشتر کشور‌های آسیایی در حال توسعه تلاش می‌کنند تا مهارت‌های نیروی کار خود را برای رشد پایدار و ایجاد شغل بیشتر ارتقا دهند، زیرا توسعه مهارت، راهی برای این کشور‌ها برای ادامه رشد و حرکت، از یک کشور با درآمد متوسط به کشوری با درآمد بالا است. برای اقتصاد‌های بزرگ، مانند چین یا هند، این به معنای متعادل کردن مجدد استراتژی رشد آنها از وابستگی به تقاضای خارجی به سمت اتکای بیشتر به تقاضای داخلی و منطقه‌ای است. بانک انکشاف آسیایی دارای سبد رو به رشدی از پروژه‌های آموزش فنی و حرفه‌ای است.

چالش‌های مهارتی در کشور‌های آسیایی

چالش‌های پیش روی کشور‌های آسیایی و مراحل توسعه اقتصادی آنها متنوع است. کشور‌های آسیایی با چالش‌های مهارتی زیر روبه‌رو هستند.

ایجاد سیستمی برای آموزش یا ایجاد بازار آموزشی:

بسیاری از کشور‌ها دارای سیستم قدیمی و فاقد امکانات و تجهیزات کافی و یا مربیان واجد شرایط هستند. چندین راه برای ایجاد سیستم آموزشی در حال پیگیری است، مانند ایجاد آکادمی‌های آموزشی بیشتر، تحمیل عوارض مهارت و استفاده از مدل‌های کارآموزی. یک عنصر مشترک در مشارکت فزاینده بخش خصوصی است.

 کاهش عدم تطابق مهارت‌ها و افزایش پیوند بین آموزش و نیاز‌های صنعت

از آنجایی که تقاضای مهارت در صنعت به سرعت در حال ارتقا است، اقتصاد‌های در حال رشد با شکاف فزایند‌های بین عرضه و تقاضای مهارت مواجه می‌شوند. چندین رویکرد در این زمینه اتخاذ می‌شود. یکی از آنها مدل آموزش مربیان است. زمانی که ابتکار بخش خصوصی در ارائه آموزش مهار‌های جدید ناقص باشد، آموزش بخش دولتی برای مربیان می‌تواند کارآمدترین راه در ترویج مهارت‌های جدید باشد. هزینه در برخی موارد از شرکت‌ها گرفته می‌شود.

 مدل دوم اعطای یارانه به یک شرکت فناوری پیشرو برای ارائه آموزش نه تنها به کارگران خود بلکه به بیکاران یا کارگران سایر شرکت‌های کوچک است؛ به عنوان مثال، مغولستان با صندوق ارتقای اشتغال خود، به آموزش حین کار در شرکت‌ها برای بیکاران کمک می‌کند.
 فیلیپین به دنبال تقویت آموزش و ارتباطات صنعتی با تمرکز بر یک سیستم آموزشی مبتنی بر سازمان است.

تقاضای مهارت در صنعت به سرعت در حال ارتقا است، اقتصاد‌های در حال رشد با شکاف فزایند‌های بین عرضه و تقاضای مهارت مواجه می‌شوند

 تایلند مشوق‌هایی مانند معافیت‌های مالیات بر درآمد را از طریق قانون ارتقای توسعه مهارت برای شرکت‌ها فراهم می‌کند و کمیته ملی هماهنگی آموزش حرفه‌ای برای هماهنگی با بخش خصوصی دارد.

ارتقای سیستم‌های آموزشی منسوخ و مربیان فاقد صلاحیت 

نیاز به اطمینان از کیفیت آموزش مهارت‌ها و ایجاد مسیر‌های حرفه‌ای برای فارغ التحصیلان دبیرستان وجود دارد. در کشور‌هایی مانند کامبوج، اندونزی، جمهوری دموکراتیک خلق لئوس، مغولستان، فیلیپین و ویتنام، با وجود نرخ بالای بیکاری در میان دانش آموختگان دانشگاه، مسیر‌های آموزش حرفه‌ای انتخاب نمی‌شوند و دانش آموختگان دبیرستان و والدین آنها به تحصیلات آکادمیک و تحصیلات فنی و حرفه‌ای اهمیت می‌دهند. تضمین کیفیت و مالکیت صنعت در آموزش اغلب در کشور‌های در حال توسعه وجود ندارد و مشکلات اداری یا تضاد بین مقامات وجود دارد.

توصیه‌ها

روش مناسب باید پس از ارزیابی کامل تمام زمینه‌هایی که در آن به کار گرفته شده و با شرایط موجود تطبیق داده شده، تفسیر و اجرا شود. بر اساس بررسی شیوه‌های توسعه مهارت در سراسر جهان، مجموعه‌ای از بهترین شیوه‌ها برای توسعه مهارت شرح داده می‌شود.

 ارزیابی تفصیلی شکاف مهارت برای درک نیاز‌های صنعت و کمبود عرضه برای درک اهداف بزرگتر توسعه مهارت ضروری است. تعریف واضح هدف امکان فرمولبندی اهداف واقعی را برای مشکلات شناسایی شده فراهم می‌کند. کنترل و تعادل در سطوح مختلف مورد نیاز است تا اطمینان حاصل شود که نیاز‌های کوتاه مدت اهداف آموزشی و گسترده‌تر را مخدوش نمی‌کند. 

استراتژی‌های توسعه اقتصادی و شیوه‌های توسعه مهارت باید همسو باشند. مشکل عدم سرمایه گذاری توسط ذی نفعان مختلف اغلب با ایجاد زیرساخت‌ها و ارائه کمک‌های مالی برای توسعه مهارت‌ها برطرف می‌شود. مهم است که اطمینان حاصل شود که کمک‌های مالی با عملکرد مرتبط است تا از استفاده بهینه از بودجه اطمینان حاصل شود. مدل کالج جامعه ایالت متحده نیز یک جایگزین جذا ارائه می‌دهد؛ زیرا بودجه کالج‌ها توسط جامعه محلی تأمین می‌شود و دانش آموختگان اغلب توسط اقتصاد محلی جذب می‌شوند.

 ترکیبی از بودجه دولتی و خصوصی نشان داده شده است که بهترین نتایج را به همراه دارد، سیستم کمک هزینه مالیات کره و مالیات قانونی آفریقای جنوبی، به عنوان مثال، سعی در بسیج بودجه از بخش خصوصی برای انتقال مهارت دارند. از سوی دیگر، صندوق توسعه مهارت سنگاپور از طریق مشارکت کارکنان ایجاد می‌شود. ترکیبی از بودجه دولتی و خصوصی باعث بهبود پاسخگویی در استفاده از بودجه می‌شود. مشارکت بخش خصوصی نیز در درجه‌ای از ارتباط با برنامه درسی را تضمین می‌کند، زیرا انگیزه‌های برای انتقال مهارت و فناوری وجود دارد. 

 انعطاف پذیری یکی از ویژگی‌های کلیدی ابتکارات توسعه مهارت موفق است، مانند برنامه‌های VET در آلمان و سنگاپور، این سیستم باید دوره‌های منسوخ شده را حذف کند و برنامه‌های جدیدی را در پاسخ به ظهور رشته‌های جدید اضافه کند.

سیستم‌های دوگانه مانند آلمان و سوئیس که یادگیری مبتنی بر کار و مدرسه را ادغام می‌کنند، اغلب مهارت‌های عملی بیشتری را ارائه می‌دهند. سیستم VET استرالیا امکان حرکت آسان در داخل و خارج از آموزش حرفه‌ای را فراهم می‌کند. این انعطاف پذیری بیشتری را به دانشجویان از نظر انتخاب رشته‌ها و گزینه‌های شغلی ارائه می‌دهد. امکان تحرک بین آموزش مدرسه/دانشکده و آموزش فنی/حرفه‌ای احتمال مشکلات را کاهش می‌دهد.

ترکیبی از بودجه دولتی و خصوصی باعث بهبود پاسخگویی در استفاده از بودجه می‌شود. مشارکت بخش خصوصی نیز در درجه‌ای از ارتباط با برنامه درسی را تضمین می‌کند

 درجه بالایی از مشارکت و مالکیت از سوی کارفرمایان و سایر شرکای اجتماعی، نه تنها دسترسی به یک پایگاه منابع بزرگتر را فراهم می‌کند، بلکه آگاهی بیشتری را در مورد برنامه‌های آموزشی ارائه شده ایجاد می‌کند، که به نوبه خود تحرک اجتماعی را تسهیل می‌کند. یک سیستم قوی از ارتباطات و تعامل بین کارگزاران متعدد، موضوعی است که در طرح‌های مختلف توسعه مهارت وجود دارد. رهبری قوی صنعت تضمین می‌کند که نتایج مورد انتظار از آموزش به خوبی تعریف شده است. به صورت کلی با استفاده از تجربه این کشور‌ها می‌توان به این نتیجه رسید که آنها به طور سیستماتیک سیاست‌های آموزش و اشتغال را با سیاست‌های اقتصادی و صنعتی همسو می‌کنند.

دانشگاه هایدلبرگ آلمان 

سیستم دوگانه آموزش آلمان، یادگیری مبتنی بر کار و مرکزآموزشی را ادغام می‌کند تا کارآموزان را برای گذار موفقیت آمیز به شغل تمام وقت آماده کند. در مراکز آموزشی مانند دانشگاه هایدلبرگ آلمان هر هفته، کارآموزان یک یا دو روز را در مدرسه حرفه‌ای و سه یا چهار روز را در شرکت یا صنایع مرتبط با رشته تحصیلی می‌گذرانند. پیشرفت از طریق امتحانات نهایی ارزیابی می‌شود که در آن کارآموزان باید نشان دهند که مهارت ها، دانش عملی و نظری لازم را از شرکت یا صنایع مرتبط با رشته تحصیلی کسب کرده اند و بر مطالب درسی تسلط دارند.

مراکز و شرکت‌های حرفه‌ای یک مسئولیت آموزشی مشترک دارند، در حالی که دولت چارچوب مقررات برای آموزش را هماهنگ می‌کند. مسئولیت تأمین مالی مراکز فنی و حرفه‌ای بر عهده ایالت پرداخت حقوق مربیان (و مقامات محلی) تأ مین تجهیزات، زیرساخت‌ها است، در حالی که شرکت‌ها هزینه‌های آموزش در محل کار را متقبل می‌شوند. در برخی بخش ها، همه شرکت‌ها به یک صندوق عمومی کمک می‌کنند تا هزینه‌های مؤسسه کارآموزی را پوشش دهد، در حالی که در بخش‌های دیگر هر شرکت هزینه‌های خود را متحمل می‌شود. دولت فدرال و خدمات استخدامی بودجه اضافی VET را فراهم می‌کنند و برخی از حمایت‌های مالی دولت برای شرکت‌های آموزشی در دسترس است. با این حال، بخش عمده‌ای از هزینه‌های آموزشی بر عهده شرکت‌های آموزشی است.

دانشگاه صنعتی زوریخ سوئیس 

برنامه VET دانشگاه‌های سوئیس به دو سوم جوانان این کشور که پس از اتمام تحصیلات به آن ملحق می‌شوند، پاسخ می‌دهد. سیستم آموزش دوگانه سوئیس مانند دانشگاه صنعتی زوریخ سوئیس (ETH)، ترکیبی از آموزش حرفه‌ای در مدرسه و آموزش و تجربه عملی در حین کار برای شرکت یا صنایع مرتبط با رشته تحصیلی است. این برنامه شامل سه سایت برای یادگیری است: کارخانه یا مکان تجاری (۴-۳ روز در هفته)، مدارس حرفه‌ای (۲-۱ روز در هفته) و دوره‌های مقدماتی (۳ ما ه در یک مرکز/کارگاه ویژه). دوره‌های کارآموزی معمول بین یک تا چهار سال طول می‌کشد. برخی از برنامه‌های VET بر اساس برنامه درسی تمام وقت است که معمولا توسط مدارس تجاری/تجاری ارائه می‌شود. برنامه‌های VET با نیاز‌های بازار کار، هم از نظر صلاحیت‌های حرفه‌ای و هم از نظر تعداد مشاغل موجود، مطابقت دارد، به همین دلیل سوئیس یکی از پایین‌ترین نرخ‌های بیکاری جوانان در جهان را دارد.

آموزش فنی و حرفه‌ای در سطح عالی (PTE) مرحله پس از آموزش حرفه ای (VET) است و دانشجویان را برای پست‌های مدیریتی و تخصصی آماده می‌کند. حدود ۴۰۰ برنامه PET منتهی به آزمون ملی PET و ۴۰۰ برنامه PET منتهی به مدارک کالج PET وجود دارد.

دانشگاه سیدنی استرالیا 

وبسایت دانشگاه سیدنی، بخشی تحت عنوان مشاغل دارد. در این بخش مواردی، چون برنامه ریزی شغلی، اطلاعات برای مصاحبه شغلی، مهارت‌های اشتغال، آغاز یک شغل جدید، حقوق و مسئولیت‌ها در محیط کار فواصل میان تحصیل و کار در تعطیلات وجود دارد. در بخش مهارت‌های اشتغال، مؤلفه‌های ۱_ مهارت‌های ارتباطی ۲- مهارت‌های کار تیم ۳ -مهارت‌های حل مسـئله، ۴-مهارت‌های سـرمایه گذاری، ۵ -مهارت‌های برنـامه ریزی و سازماندهی، ۵ -مهارت‌های یادگیری، ۶ -مهارت‌های تکنولوژی، و ۷ -مهارت‌های مدیریت خود برشمرده شده اند.

دانشگاه موناش استرالیا

 در قسمت مشاغل وبسایت این دانشگاه چندین گزینه وجود دارد؛ یافتن کار، مهارت‌های استخدام، افزایش قابلیت اشتغال، برنامه ریزی شغلی، درک حقوق محیط کار و شرکت در رویداد‌های شغلی. در قسمت افزایش قابلیت اشتغال، ۹ مورد به عنوان مهارت‌های سخت، مهارت‌های نرم و عمومی معرفی شده است که عبارتند از ۱ -ارتباطات، ۲ - خلاقیت و نوآوری، ۳ –سرمایه گذاری، ۴ –حرفه‌ای گرایی، ۵ –برنامه ریزی و سازماندهی، ۶ -شناسایی مشکل و ارائه راه حل، ۷ -رقابت میان فرهنگی، ۸ -کار تیمی، و ۹ -استفاده از ابزارآلات و تکنولوژی. همچنین ۷ مورد نیز به عنوان خصیصه‌هایی که برای اشتغال لازم است، ذکر شده اند که عبارتند از ۱ -قابلیت انطباق، ۲ -وفاداری و تعهد، ۳ -قابلیت کنار آمدن با فشار، ۴ -صداقت و امانتداری، ۵ -عقل سلیم، ۶-علاقه و انگیزه، و ۷ - قابلیت اتکا. دوره‌های مهارت افزایی این دانشگاه نیز شامل مکالمات شغلی، کارگاه‌های موفقیت شغلی، جلسات آمادگی شغلی، نمایشگاه اشتغال و بنیاد‌های یافتن یک شغل است.

دانشگاه هاروارد آمریکا 

دانشگاه هاروارد دوره‌های مختلف خود را به دو بخش آنلاین و حضوری تقسیم کرده است. این دوره‌ها چیزی حدود ۱۰۰۰ عنوان را در رشته‌ها و زمینه‌های مختلف شامل می‌شود. برخی از این دوره‌ها مانند تجارت، روزنامه نگاری، بازاریابی و ... خاصیت عملی بیشتری دارند و امکان اشتغال محصلان را افزایش می‌دهند.