سرنخ‌هایی جدید از تاثیر کرونا بر مغز

به گزارش گروه پژوهش و دانش خبرگزاری علم و فناوری آنا، به نقل از مجلۀ نیچر، علائم عصبی مرتبط با کووید19، مانند از دست دادن بویایی، سردرد و مشکلات حافظه، چالش‌‌‌های فراوانی برای بیماران ایجاد می‌کند.

تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که التهاب در مغز ممکن است یک عامل کلیدی در زمینۀ بروز این علائم باشد. در حالی که برخی از مطالعات نشان می‌دهند که ویروس سارس-کووید-2 (SARS-CoV-2) مستقیماً سلول‌های مغز را آلوده می‌کند، برخی دیگر بر نقش التهاب ناشی از ویروس تأکید می‌کنند.

یکی از متهمان اصلی التهاب است که می‌تواند در مبتلایان به کرونا مشکلات شناختی ایجاد کند، زیرا در علائم شناختی مرتبط با سایر عفونت های ویروسی مانند اچ‌آی‌وی (HIV) نیز نقش دارد. اگرچه در ابتدا مشخص نبود که آیا سلول‌های مغز خود به واکنش التهابی کمک می‌کنند یا خیر، یافته‌های اخیر این جنبه را روشن می‌کند.

تحقیقات انجام شده توسط هلنا رادبروچ (Helena Radbruch) و تیمش، نمونه‌های مغز بیماران فوت شده کووید-19 را مورد بررسی قرار دادند و افزایش فعالیت ایمنی را در مناطق خاصی از مغز ثبت کردند که نشان‌دهنده ارتباط بین التهاب و علائم عصبی است. این التهاب که عمدتاً در مناطقی مانند پیاز بویایی و ساقه مغز مشاهده می‌شود، ممکن است به اختلالات شناختی دیده شده در بیماران منجر شده باشد. علاوه بر این، التهاب عصبی مداوم می‌تواند با علائم طولانی کرونا مرتبط باشد.

یکی دیگر از روش‌های تحقیق، انسداد جریان خونی مغز را در طول عفونت کرونا بررسی می‌کند. مطالعات متیو کمپبل (Matthew Campbell) و کالین دوهرتی (Colin Doherty) نشان می‌دهد که انسداد جریان خونی مغز در افراد مبتلا به کووید طولانی و مشکلات شناختی مانند مه مغزی بیشتر است. این افزایش اجازه می‌دهد تا مولکول‌های التهابی وارد مغز شوند و به طور بالقوه علائم شناختی را تشدید کنند.

در حالی که اکثر شواهد از نقش التهاب عصبی در علائم عصبی مرتبط با کرونا حمایت می‌کنند، برخی از مطالعات عفونت مستقیم سلول‌های مغز توسط ویروس را ممکن تلقی می‌کنند. محققان دانشگاه کالج دوبلین (College Dublin) نشان دادند که ویروس کرونا می‌تواند نورون‌های انسان را آلوده کرده و ذرات ویروس عفونی را آزاد کند.

به طور مشابه، مطالعه دیگری که توسط شویبینگ چن (Shuibing Chen) انجام شد، عفونت نورون‌های دوپامینرژیک را نشان داد که در عملکرد مغز و فرآیندهای مرتبط با پیری نقش دارند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که عفونت مستقیم و پاسخ‌های عصبی بعدی می‌تواند به آسیب مغزی و علائم عصبی در بیماران کرونا کمک کند.

با وجود این اکتشافات، میزان شدت عفونت ویروسی ناشی از کرونا در مغز نامشخص است، زیرا تنها بخش کوچکی از سلول‌های مغز در آزمایش‌های آزمایشگاهی آلوده شدند. علاوه بر این، پیچیدگی تأثیر ویروس کرونا بر مغز نشان می‌دهد که عوامل متعددی از جمله التهاب و عفونت مستقیم در ایجاد علائم عصبی نقش دارند. این پیچیدگی توسعه درمان‌های هدفمند برای مشکلات شناختی مرتبط با ویروس کرونا را پیچیده می‌کند.

با این وجود، این مطالعات بینش‌های ارزشمندی را در مورد اهداف درمانی بالقوه و نشانگرهای زیستی ارائه می‌دهند. به عنوان مثال، داروی دیابت متفورمین در جلوگیری از پیری عصبی ناشی از ویروس، نویدبخش بود و یک راه درمانی بالقوه را پیشنهاد می‌کرد.

با این حال، به دلیل ماهیت چند وجهی تأثیر ویروس کرونا بر مغز، پرداختن به علائم شناختی، به ویژه در موارد مربوط به کووید طولانی، ممکن است برای کشف مکانیسم‌های مختلف آن به یک رویکرد جامع نیاز داشته باشد. به بیان دیگر، هیچ راه حل منحصر به فردی وجود ندارد، بلکه تنها باید درک دقیقی از تأثیر متقابل میان التهاب، عفونت مستقیم و سایر عوامل مؤثر در علائم عصبی مرتبط با ویروس کرونا پیدا کرد.