چرا ماهواره «پارس ۱» توسط روسیه پرتاب شد؟

حسن سالاریه رئیس سازمان فضایی ایران در پاسخ به سوال خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا درباره چرایی پرتاب ماهواره پارس۱ از کشور روسیه و استفاده‌نکردن از پرتابگرهای بومی در این عملیات گفت: ماهواره‌ها باتوجه به کاربردی که دارند در مدارهای مختلف قرار می‌گیرند. معمولاً ماهواره‌های سنجشی در مدارهای خورشید آهنگ مستقر می‌شوند. به طور مثال درخصوص ماهواره پارس ۱ که در ارتفاع ۵۰۰ کیلومتری قرار می‌گیرد، شیب مداری یعنی زاویه‌ای که صفحه ماهواره با صفحه استوا می‌سازد حدود ۹۸ درجه است، این باعث می‌شود که به دلایل مختلف نتوانیم از هر نقطه‌ای این پرتاب را انجام دهیم.

وی افزود: ان‌شاءالله با ساخت و بهره‌برداری پایگاه ملی چابهار در سال آینده امکان رسیدن به شیب‌های مداری مثل شیب مداری ۹۸ درجه که ماهواره پارس ۱ و خیام در آن قرار گرفته‌اند برای کشور ما نیز فراهم می‌شود.

رئیس سازمان فضایی درباره ضرورت پرتاب ماهواره پارس۱ با پرتابگر غیربومی توضیح داد: از طرف دیگر ماهواره‌های سنجشی متعددی در کشور ساخته شده است که ضرورت دارد تست‌های آن‌ها سریع‌تر انجام شود. ماهواره پارس ۱ یک ماهواره تحقیقاتی سنجشی است که بسیاری از زیر سیستم‌های آن برای نخستین بار مورد آزمون و تست قرار می‌گیرد. از این حیث برای ما یک محموله تحقیقاتی محسوب می‌شود که باید مراحل تحقیق و توسعه آن به صورت کامل طی شود.

وی افزود: نمونه بعدی این ماهواره نیز در حال ساخت است. نتایجی که در ماهواره اول کسب می‌کنیم به لحاظ عملکرد زیر سیستم‌های مختلف در اصلاحات نمونه دوم بسیار تأثیرگذار خواهد بود و تجربیات آن در ماهواره‌های سنجشی که در آینده خواهیم ساخت ذی قیمت خواهد بود. از این رو ضرورت داشت که این پرتاب هرچه سریع‌تر انجام شود.

سالاریه خاطرنشان شد: به زودی با ساخت و تکمیل پایگاه چابهار و رسیدن به ظرفیت مدارهای با شیب‌های مختلف بسیاری از پرتاب‌های ماهواره‌های سنجشی پرتاب‌های داخلی خواهد بود.

وی درباره همکاری‌های بین‌المللی در حوزه فضایی توضیح داد: با این وجود همکاری ما با کشورهای همکار در حوزه‌های مختلف صنعت فضایی ادامه دار خواهد بود. در اختیار داشتن پایگاه بین المللی با قابلیت‌های مناسب جهت پرتاب، مانع همکاری ایران با کشورهای دیگر نخواهد شد.

سالاریه درباره مرسوم بودن استفاده از پرتابگرهای سایر کشورها در صنعت فضایی‌ گفت: استفاده از پرتابگرهای غیر بومی در سراسر دنیا رواج دارد و آژانس فضایی آمریکا، کشورهای اروپایی و آسیایی که خود دارای ماهواره‌بر هستند از پرتابگرهای بین‌المللی مانند سایوز استفاده می‌کنند و این اقدام در صنعت فضایی کاملاً عادی است.

رئیس سازمان فضایی ایران یادآور شد: هر پرتابگری یک تقویم برای پرتاب ماهواره دارد و زمانی که تعداد این پرتاب‌ها به پایان برسد کشورها می‌توانند از ظرفیت پرتابگرهای سایر کشورهای دنیا استفاده کنند. یعنی با وجود بهره‌برداری از پایگاه ملی چابهار که دسترسی به بسیاری از مدارها را برای ما فراهم می‌کند، بازهم امکان اینگونه همکاری‌های بین‌المللی وجود دارد.