انگلیس و چشم‌انداز جابه‌جایی قدرت بر آینده لندن
گروه سیاست و جهان خبرگزاری علم و فناوری آنا - حنیف غفاری؛ نظرسنجی‌های صورت گرفته در انگلیس بیانگر استمرار روند کاهشی محبوبیت نخست وزیر این کشور است. محبوبیت ریشی سوناک در برخی نظرسنجی‌ها به زیر ۲۰ درصد رسیده و «اقتصاد» و«سیاست خارجی» تبدیل به پاشنه آشیل وی و حزب محافظه کار شده است.
اقتصاد بریتانیا در نیمه دوم سال ۲۰۲۳ وارد دوره رکود شد، رخدادی نگران‌کننده برای حزب محافظه‌کار در آغاز سالی که کشور شاهد برگزاری انتخابات خواهد بود و خبری تلخ برای ریشی سوناک که با وعده افزایش رشد اقتصادی کشور بر کرسی نخست وزیری تکیه زد.
اکنون مشخص شده که سوناک قدرت مدیریت اقتصادی کشورش در دوران پسابرگزیت را ندارد و باید مانند بوریس جانسون، ترزا می، دیوید کامرون و لیز تراس در انتظار حذف ناخواسته از کرسی نخست وزیری بنشیند!
با این حال سران حزب محافظه کار معتقدند که حذف سوناک از مسند قدرت، این بار گره‌های حزب حاکم بر خانه شماره ۱۰ داونینگ استریت را کور‌تر خواهد ساخت؛ زیرا افکار عمومی انگلیس کشش معرفی یک نخست وزیر جدید را نخواهد داشت! در چنین شرایطی احتمال انحلال مجلس عوام و برگزاری انتخابات زودهنگام منتفی نخواهد بود.
حال سوال اصلی اینجاست که جا به جایی قدرت میان دو حزب کارگر و محافظه کار چه تاثیری بر آینده لندن خواهد گذاشت؟ آیا انگلیس با یک دولت جدید می‌تواند از بحران‌های جاری عبور کند؟ پاسخ این سوال قطعا منفی است!
شرایط ایجاد شده در دوران پسابرگزیت، جایی را برای مانور موثر احزاب اصلی انگلیس در مواجهه با عواقب اقتصادی، اجتماعی و حقوقی خروج از اتحادیه اروپا باقی نگذاشته است. از سوی دیگر، برگزاری همه پرسی جدید درباره برگزیت نیز با توجه به عدم مهیا بودن زیرساخت‌های اجتماعی-حقوقی آن امکانپذیر نیست.
سرانه تولید ناخالص داخلی بریتانیا در تمام فصول سال ۲۰۲۳ کاهش یافته و از اوایل سال ۲۰۲۲ رشدی نداشته که نشان‌دهنده طولانی‌ترین دوره عدم رشد این شاخص از زمان آغاز ثبت آن در سال ۱۹۵۵ است.
دقیقا مشخص است که پس از خروج رسمی انگلیس از اتحادیه اروپا، عنان و افسار اقتصاد از سوی دولت محافظه کار خارج شده و نسخه معجزه گری نیز برای مدیریت دوران جدید وجود ندارد. امتیاز دادن لندن به بروکسل (اتحادیه اروپا) در دوران پسابرگزیت نیز عواقب و تبعاتی خواهد داشت که قطعا نه حزب کارگر و نه محافظه کار از عهده آن بر نخواهند آمد.
تصور اینکه «کی یر استارمر» رهبر حزب کارگر در آینده‌ای نزدیک جایگزین ریشی سوناک نخست وزیر شکست خورده کنونی انگلیس شود، قطعا کمکی به شفافیت معادلات تجارت خارجی این کشور در دوران پسابرگزیت نخواهد کرد.
ضمن آنکه هرگونه اقدام حزب کارگر در امتیازدهی به اتحادیه اروپا (جهت عبور از برحی بحران‌های اقتصادی) از سوی احزابی مانند محافظه کار و لیبرال دموکرات به مثابه عبور از خطوط قرمز سیاست خارجی لندن تعبیر خواهد شد.
به نظر می‌رسد انگلیسی‌ها بن بستی را که به دست خود در همه پرسی سال ۲۰۱۶ میلادی ایجاد کردند را همچنان نمی‌توانند بشکنند! در اینجا جا به جایی مهره‌های بازی در خانه شماره ۱۰ داونینگ استریت تاثیر چندانی بر اصل بحران نخواهد داشت.
انتهای پیام/