جرم دندان رژیم غذایی و سبک زندگی انسان‌های اولیه را لو داد
به گزارش گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، جرم دندان، دی‌ان‌ای باستانی را از میکروارگانیسم‌ها، ویروس‌ها، غذا و سایر مواد بیولوژیکی که از دهان فرد عبور می‌کند، حفظ می‌نماید. این ماده، منبع اطلاعاتی مهمی را برای دانشمندان باقی می‌گذارد تا بتوانند هزاران سال بعد آن را کشف کنند.
در این تحقیق دو نئاندرتال به دست آمده در غار ال‌سیدرون در شمال اسپانیا و غار اسپی در بلژیک بررسی و تفاوت‌های فاحشی در رژیم غذایی آنها دیده شد که با تغییرات در میکروبیوم آنها مرتبط بود.
نئاندرتال غار اسپی، کلیشه شناخته شده از این انسان پیشاتاریخی، یعنی یک شکارچی گوشتخوار و بزرگ حاوی دی‌ان‌ای‌هایی از کرگدن بزرگ پشمالو، قوچ کوهی و همچنین قارچ‌های بومی است که امروزه در اروپا خورده می‌شود.
این نخستین بار است که این گونه‌های خاص در رژیم غذایی نئاندرتال‌ها شناسایی می‌شود و در عین حال با مطالعات باستان‌شناسی قبلی این گونه مطابقت دارد.
در مقابل، هیچ گونه شواهدی از وجود گوشت در رژیم غذایی دو نئاندرتال ال‌سیدرون مشاهده نشد. آنها میوه کاج، خزه، پوست درخت، قارچ‌های گوناگون و سایر مواد علفی احتمالاً کپک زده مصرف می‌کرده‌اند.
این‌ها واقعا رژیم غذایی انسان‌های پیشاتاریخ است زیرا آنها آنچه را که در محیط پیرامون‌شان یافت می‌شده مصرف می‌کرده‌اند. به عنوان مثال، غار اسپی در بلژیک در لبه محیطی استپی مانند از تپه‌ها و دشت‌های پوشیده از چمن واقع شده که پر از جانوران بزرگی مانند کرگدن‌های پشمالو بوده است. در مقابل، نئاندرتال‌های ال‌سیدرون در یک جنگل کوهستانی انبوه زندگی می‌کردند، جایی که در آن میوه کاج و قارچ منبع اصلی غذایی بوده است.
همچنین حاوی دی‌ان‌ای یک انگل گوارشی خطرناک به نام میکروسپوریدیا است. در نتیجه این احتمال وجود دارد که او بیماری مزمن داشته است.
با کمال تعجب، تجزیه و تحلیل رژیم غذایی او به ما نشان داد که این نئاندرتال احتمالاً بیماری خود را با داروهای طبیعی درمان می‌کرده است. و شگفت‌انگیزتر آن که در دندان او دی‌ان‌ای صنوبر و کپک پنیسیلیوم پیدا شد. جوانه و پوست صنوبر منبع طبیعی آسپرین و کپک پنیسیلیوم، منشأ اولین آنتی‌بیوتیک جهان، یعنی پنی‌سیلین است.
کپک پنیسیلیوم در طبیعت به وفور وجود دارد و آشکار است که این انسان از گیاهان پوسیده حاوی چندین کپک دیگر هم می‌خورده است. ما این را در سایر نئاندرتال‌ها ندیدیم و بنابراین، این پرسش مطرح می‌شود که آیا کلاً نئاندرتال‌ها از آنتی‌بیوتیک استفاده می‌کرند یا نه.
این پژوهش نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها دانش گسترده‌ای در مورد درمان بیماری‌ها داشته‌اند و این موضوع، دیدگاه ما را نسبت به فرهنگ و رفتارشان تغییر می‌دهد.
همچنین باکتری‌های باستانی روی دندان‌ها اکنون دریچه‌ای کاملاً جدید بر رفتار انسان‌نماهای باستانی و منشأ میکروبیوم‌های ما را گشوده‌اند.
انتهای پیام/