اشتباهی در مورد قهرمان کشتی المپیک که هنوز تاوانش را می‌دهد!
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، برای آن‌هایی که دورادور پیگیر کشتی و اخبارش بودند، تصور اینکه تنها طلای کشتی در بازی‌های المپیک را یک فرنگی‌کار، آن هم کشتی‌گیری که پیش از آن مدال جهانی نگرفته و در بین مدعیان سری در سر‌ها نداشت، قابل پیش‌بینی نبود.
در آن برهه برادر بزرگتر خانواده گرایی از نگاه عموم شانس اصلی مدال کشتی فرنگی بود و بعد از او هم نگاه‌ها به علیرضا نجاتی‌ای بود که سال ۲۰۱۹ در وزن ۶۰ کیلوگرم با نمایشی فوق‌العاده صاحب نشان برنز جهانی شده بود.
بعد از این دو نفر هم خیلی‌ها به مدال محمدهادی ساروی در کشتی فرنگی امید داشتند، اما در تیم ۵ نفره کشتی فرنگی در توکیو که نتوانسته بود در سه مسابقه جهانی بلگراد، گزینشی آسیایی و گزینشی جهانی با سه کشتی‌گیر متفاوت (رامین طاهری، حسین نوری و ناصر علیزاده) سهمیه وزن ۸۷ کیلوگرم را برای حضور در المپیک ۲۰۲۰ توکیو بگیرد، کمترین شانس مدال برای محمدرضا گرایی و امین میرزازاده در دو وزن ۶۷ و ۱۳۰ کیلوگرم بود.
دو وزن پرمدعی و البته ملی‌پوشان کم تجربه ایران در هر دو وزن، اما هر دو عملکرد خوبی در توکیو داشتند خصوصا محمدرضا گرایی که تنها طلای کشتی در المپیک قبلی گرفت.
محمدرضا، اما از نگاه آنان که از نزدیک پیگیر نتایج و شاهد تمرینات تیم ملی فرنگی بودند، شانس زیادی برای کسب مدال داشت. او پیش از آن کشتی‌گیر ۷۲ کیلوگرم محسوب می‌شد که حضور در مسابقات جهانی را نیز در همین وزن تجربه کرده بود. تجربه‌ای بدون مدال، بعد از آن، محمد بنا تصمیم گرفت که گرایی را به ۶۷ کیلوگرم بیاورد، یک تصمیم هوشمندانه و درست در آن مقطع که بهترین نتیجه را هم در توکیو داشت.
پیش از آن گرایی در مسابقات گزینشی قاره‌ای عملکردی فوق‌العاده در ۶۷ کیلوگرم داشت و توانست سهمیه المپیک را بگیرد. از همان وقت نگاه کادرفنی به او کاملا تغییر کرد و پیش‌بینی می‌شد او در توکیو همه را غافلگیر کند.
محمدرضا با نمایشی خیره‌کننده در ژاپن، طلایی شد درحالیکه برای رسیدن به این مدال، مدت زیادی وزنش را کنترل کرده و تحت رژیم‌های طولانی و سخت بود. چراکه المپیک یک سال هم به تعویق افتاده بود و محمدرضا باید یک سال بیشتر وزنش را تحت کنترل داشته باشد، وزنی که پیش از آن بین ۷۵-۷۶ کیلو شده بود، چون او به ۷۲ کیلوگرم رفته بود
گراییِ کوچک که حالا بار سنگین توقعات از خانواده گرایی‌ها، به دوش او افتاده بود، برای اثبات شایستگی‌های خود و اینکه نشان دهد طلایش در ۶۷ کیلوگرم المپیک اتفاقی نبوده، بعد از توکیو هم در رژیم غذایی ماند تا دو ماه بعد از المپیک، در مسابقات جهانی اسلو بتواند طلایش را تکرار کند.
او در عرض دو ماه، به بزرگ‌ترین افتخارات کشتی جهان رسیده بود، طلای المپیک و جهان.
اشتباه بزرگ همین‌جا رقم خورد، بعد از اسلو. او توانسته بود بر بام کشتی قرار بگیرد و تصمیم درست و هوشمندانه بعدی این بود که باتوجه به وزن بسیار زیادی که برای حضور در ۶۷ کیلوگرم کم می‌کند، قید حضور در این وزن را زده و ریسک ناکامی در وزن جدید مسابقات جهانی را بپذیرد، هرچند او در ۷۲ کیلوگرم هم بی‌تجربه نبود و حتی شاید می‌توانست در دو مسابقه جهانی ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ هم مدال بگیرد.
با این وجود اگر نگاه حاکم بر کشتی وقت، المپیکی بود، محمدرضا گرایی در پایان جهانی اسلو، به ۷۲ کیلوگرم رفته و در بلگراد ۲۰۲۲ در این وزن کشتی گرفته و سال بعد از آن ۲۰۲۳ هم در وزن المپیکی ۷۷ کیلوگرم مبارزه می‌کرد تا برای جا افتادن در وزن المپیکی بالا، بیش از دو سال زمان داشته باشد.
حتی می‌توانست مثل اورتا سانچز کوبایی قهرمان وزن ۶۰ کیلوگرم المپیک توکیو، که بعد از این مدال قید مدال‌های جهانی را زد و به ۲ وزن بالاتر خود یعنی ۶۷ کیلوگرم رفت و باخت‌هایش را داد، اما در بلگراد همه را شگفت‌زده کرد و مدال طلای این وزن المپیکی را در میان مدعیان پرتعداد و عنوان‌دار جهانی از آن خود کرد؛ محمدرضا گرایی هم بعد از طلای توکیو و اسلو، به دو وزن بالاتر رفته و در وزن المپیکی باخت‌هایش را می‌داد تا خودش را برای المپیک پاریس رفته رفته آماده کند.
اما هیچ کدام از این اتفاقات نیفتاد و باوجودی که وزن گرایی بعد از طلای اسلو به شدت بالا رفت و خودش تصمیم داشت یا در جهانی ۲۰۲۲ بلگراد کشتی نگیرد و یا اینکه در ۷۲ کیلوگرم به عضویت تیم ملی درآید، اما او را از تصمیمش منصرف کردند و او در چند ماه منتهی به مسابقات جهانی باز هم در رژیم غذایی سخت بود تا بتواند بار دیگر ملی‌پوش ۶۷ کیلوگرم ایران شود. سال بعدش هم همین روال تکرار شد هرچند که کادرفنی تیم ملی تغییر کرده بود. چراکه کسب سهمیه المپیک در پیش بود و بیش از هر چیزی باید مطمئن‌ترین کشتی‌گیر به جهانی می‌رفت تا در اولین گزینشی، سهمیه بگیرد و خیال همه راحت شود.
محصول این رژیم سخت و طاقت فرسای دو ساله، هرچند دو مدال جهانی دیگر (نقره و برنز) بود، اما عملکرد گرایی در بلگراد ۲۰۲۳ و شب وحشتناکی که در بلگراد گذراند، نشان داد که چقدر کار او برای کسب نشان دوباره المپیک در پاریس سخت است.
او این بار سخت‌تر از همیشه سر وزن رسید. کیلو‌های اضافه که از بدنش کم کرد، کاملا روی کشتی‌اش تاثیرگذار بود و حتی باید مغلوب حریف ژاپنی می‌شد که به ترتیبی که بود از سد این حریف گذشت و بعد از آن یک طرفه مغلوب حریف آذربایجانی شد تا باتوجه به فینالیست شدن حریفش، شانس حضور در رپه‌شارژ را به دست آورد.
او قصد وزن‌کشی برای روز دوم را نداشت، وزنش بالا بود و کم کردن آن با گذراندن ساعاتی طولانی در سونا و با عذاب فراوان اتفاق افتاد، درحالیکه زانویش هم آسیب دیده بود. گرایی که از نظر فنی فوق‌العاده است، سبکی منحصربه فرد دارد، توانست سهمیه المپیک و برنز جهانی را بگیرد، اما با این مدعیان پرتعداد ۶۷ کیلوگرم قطعا برای تکرار طلای المپیک قبلی‌اش در پاریس کار بسیار سختی خواهد داشت، درحالیکه اگر تصمیم درستی در دو سال قبل اتخاذ شده بود، شاید او اکنون مدعی اصلی ۷۷ کیلوگرم بود.
نام او در تورنمنت زاگرب نیست، اگر بخواهد پیش از المپیک در تورنمنتی کشتی بگیرد که باتوجه به کیلو‌های زیادی که باید کم کند، بار دیگر تحت فشار قرار گرفته و این اصلا اتفاق خوبی نیست، اگر هم مثل مسابقه جهانی قبل که با نظر سرمربی تیم ملی صرفا در دو مسابقه رنکینگ‌دار که با دو کیلوگرم ارفاق وزنی برگزار شد و گرایی در ۷۲ کیلوگرم کشتی گرفت، بار دیگر در وزن بالاتر کشتی بگیرد که این هرگز محک مناسبی برای او پیش از المپیک نخواهد بود.
حالا اتخاذ هر تصمیمی در مورد محمدرضا گرایی که از شانس‌های کشتی فرنگی برای کسب نشان المپیک است، خیلی سخت و حیاتی است.
انتهای پیام/