خردسال‌ترین نابغه ایران با ضریب هوشی ۱۶۰/ از خواندن و نوشتن انگلیسی تا روایت قانون سوم نیوتن + فیلم
خبرگزاری علم و فناوری آنا ـ حسین بوذری؛ ممکن است تاکنون خبر‌هایی در مورد کودکان نابغه در نقاط مختلف جهان شنیده باشید؛ کودکانی که در سنین پایین موجب شگفتی بسیاری از مردم می‌شوند و قادرند تفاوت‌ها را رقم بزنند. دانش و توانمندی‌های این کودکان در مقایسه با همسالان آنها بسیار متفاوت است و اغلب دارای حافظه و قدرت یادگیری بسیار بالایی بوده و به موضوعاتی فکر کرده و می‌پردازند که شاید حتی بزرگسالان نیز از درک آن عاجز باشند.
پارسا همدانی کودک چهار ساله ایرانی است که از سن سه سالگی به عنوان پنجمین کودک ایرانی با بالاترین ضریب هوشی، به عضویت انجمن بین‌المللی تیزهوشان (Mensa) درآمده است. «منسا» قدیمی‌ترین و بزرگترین انجمن تیزهوشان در جهان است که اقدام به شناسایی و گردآوری افراد دارای بهره هوشی بالا کرده و با برنامه‌های سازماندهی شده، سعی در پرورش هرچه بهتر توان هوشی اعضای خود دارد. فقط افرادی در این انجمن می‌توانند عضو شوند که جزء دو درصدِ بالاترین ضریب هوشی در جهان باشند و از سراسر جهان، کمتر از ۱۵۰ کودک زیرِ سن مدرسه، عضو آن هستند.
همچنین پارسا همدانی کوچک‌ترین عضو انجمن جهانی HELLIQ (انجمن اختصاصی نوابغ با ضریب هوشی بالای ۱۶۰) و اولین فردی است که از ایران به عضویت این انجمن درآمده است.
خبرنگار آنا در راستای دریافت چگونگی پی بردن والدین این کودک نابغه به هوش فوق‌العاده فرزندشان، گفت‌وگویی را با مهسا مظفری‌پور دانشجوی مقطع دکتری دانشگاه آزاد اسلامی و مادر پارسا ترتیب داده است:
خواندن و نوشتن حروف انگلیسی و فارسی در دوسالگی
آنا: از چه سنی و چطور متوجه استعداد ذاتی فرزندتان شدید؟
مظفری‌پور: از پیش از یک سالگی نشانه‌هایی از هوش بالا را در فرزندم می‌دیدم. او نسبت به محیط اطراف خود بسیار هوشیار و کنجکاو بود و از شش ماهگی نخستین کلمات را ادا کرد. همچنین در حدود ده‌ماهگی رنگ‌ها و اشکال هندسی را می‌شناخت و اسم هر شکل یا رنگی را که می‌گفتیم، به ما نشان می‌داد.
حدودا هجده‌ماهه بود که هرکجا نوشته‌ای می‌دید از من می‌خواست آن را برایش بخوانم؛ همین علاقمندی موجب شد تا او بدون هیچگونه آموزشی بتواند در دو سال و شش‌ماهگی به زبان فارسی و انگلیسی بخواند و بنویسد.
در این زمان دیگر نسبت به تیزهوش بودن او مطمئن شده بودم. پسرم در سه سالگی در آزمون هوش وکسلر شرکت کرد و تا سوالات مربوط به سن ۱۵ سال را به درستی پاسخ داد و به گفته متخصصین ضریب هوشی او از ۹۹ درصد همسالانش بالاتر است.
آنا: آیا برای فرزندتان معلمی هم گرفته‌اید یا خودتان به او آموزش می‌دهید؟
مظفری‌پور: پسر من با توجه به سن کمی که دارد تا این لحظه در معرض هیچگونه آموزش مستقیمی قرار نگرفته؛ او مثل تمام کودکان عاشق بازی کردن است، اما در کنار تمام خصوصیات و علاقه مندی‌های کودکانه، ذهن بسیار پویا و اندیشمندی دارد و در طول روز سوالات متعددی مطرح میکند؛ گاهی سوالاتش چنان علمی و عمیق است که من و پدرش نیز به فکر فرو میرویم و به دنبال پاسخ میگردیم. ما واقعا در کنار پسرمان در حال یادگیری و رشد هستیم.
جمع و تفریق اعداد چندرقمی و شناخت کامل نقشه کشورها همراه با اسم
آنا: موضوعات مورد علاقه پسرتان چیست؟
مظفری‌پور: پارسا بیش از هر چیز به نجوم و جغرافیا علاقه‌مند است و اطلاعات بسیار خوبی درباره کهکشان‌ها، ستاره‌ها و سیاره‌ها دارد، در این زمینه نیز کتاب‌های زیادی می‌خواند و اگر سوالی داشت از من می‌پرسد. موسیقی و ورزش را نیز دوست دارد و به آنها می‌پردازد، پسرم به خوبی قانون سوم نیوتن را توضیح می‌دهد.
آنا: در حال حاضر پسرتان علاوه بر خواندن و نوشتن چه توانایی‌های دیگری دارد؟
مظفری‌پور: آشنایی با عناصر جدول تناوبی و کاربرد آنها، آگاهی از محل قرارگیری تمام کشور‌های جهان روی نقشه، شناخت پرچم و پایتخت کشورها، شناخت دوره‌های مختلف زمین‌شناسی و جمع و تفریق اعداد چند رقمی، بخش کوچکی از توانمندی‌های پسرم است.
آنا: نحوه ارتباط پسرتان با شما، پدرش و اطرافیان چگونه است؟
مظفری‌پور: پارسا پسری مهربان و اجتماعی است، او از تعامل با دیگران بخصوص همسالان خود لذت میبرد و به خوبی با آنها ارتباط می‌گیرد و همبازی می‌شود. برای ما مهم است که او میان خود و جامعه فاصله‌ای احساس نکند و روابطش عادی باشد، بنابراین هیچ‌گاه پیامی مبنی بر اینکه تو «باهوش‌تر» از دیگران هستی به او نداده‌ایم. او ممکن است ببیند که دوستانش نمی‌توانند کتاب‌های داستان را بخوانند یا اعداد را مثل او بشمارند، اما این را به خوبی می‌داند که هرکس در زمینه‌ای خاص مستعد و توانمند است و همه انسان‌ها شایسته و سزاوارِ احترام هستند.
آنا: برای آینده فرزندتان چه تصمیمی دارید؟
مظفری‌پور: برای آینده نزدیک در حال حاضر یکی از دغدغه‌های من یافتنِ مدرسه‌ای متناسب با شرایط پسرم است. آیا آموزش و پرورش در خصوص این کودکان که سرمایه‌های هوشی و منابع با ارزش انسانی هستند، تدابیری اندیشیده؟ در تمام کشور‌های پیشرفته تلاش می‌شود افراد با ضریب هوشی بالا را از سنین هرچه پایین‌تر شناسایی کرده و زمینه ارتقای مهارت‌های آنها را با توجه به استعداد‌های ذاتی و علاقمندی شان فراهم کنند.
با توجه به اینکه پسرم محتوای کتاب‌های چند پایه دبستان را می‌داند و تکرار این مطالب در مدرسه موجب دلسردی و بی‌انگیزگی می‌شود و بار آموزشی برای او ندارد، امیدوارم شرایط به گونه‌ای پیش برود که پارسای من و تمام کودکان ایران، در مسیر پرورشی و آموزشی مناسب خود قرار بگیرند و شاهد رشد و بالندگی و شادکامی آنها باشیم.
انتهای پیام/