نگاهی به خطرات ناچیز ورزشی با بررسی ۶۱ رشته
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، بر اساس نتایج یک مطالعه پنج ساله که توسط محققان دانشگاه باث در بریتانیا انجام شد، خطرات آسیب‌های جدی ناشی از بیشتر ورزش‌ها و ورزش به طرز شگفت‌آوری ناچیز است.
این مطالعه که توسط انجمن پزشکی بریتانیا تأمین شده است، نشان می‌دهد که حتی ورزش‌هایی که گاهی اوقات توسط مردم خطرناک تلقی می‌شوند، مانند دوچرخه‌سواری جاده‌ای، عموماً بی‌خطر هستند و این نشان می‌دهد که مزایای شرکت در فعالیت‌های تناسب اندام بسیار بیشتر از خطرات آن است.
سایت (sciencedaily) نوشت: این نخستین بار در انگلستان و ولز است که محققان تلاش کرده‌اند تا خطرات نسبی آسیب ناشی از ورزش یا برخی فعالیت‌های بدنی دیگر را توصیف و کمیت کنند. امید است که نتایج این مطالعه هم برای شرکت‌کنندگان و هم برای سازمان‌دهندگان فعالیت‌ها آسان‌تر شود تا فعالیت‌های خود را ایمن‌تر کنند.
داده‌های مطالعه جدید از بیمارستان‌ها به دست آمده است، جایی که شرکت‌کنندگان در ورزش و ورزش با ترومای شدید مواجه شدند. محققان دریافتند که بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۷ در مجموع ۱۱۷۰۲ آسیب ترومایی ناشی از ورزش و ورزش بوده است.
شان ویلیامز، محقق دپارتمان سلامت و مرکز سلامت و پیشگیری از صدمات و بیماری در دانشگاه باث و محقق اصلی این مطالعه، گفت: «این کار نشان می‌دهد که شرکت در فعالیت‌های تناسب اندام بسیار بی‌خطر و پیگیری آن سودمند است. در حالی که هیچ فعالیت بدنی کاملاً بدون خطر نیست، احتمال آسیب جدی در مقایسه با مزایای بی شمار سلامتی و تندرستی که از فعال ماندن به دست می‌آید، بسیار کم است.»
این مطالعه روی ۶۱ رشته ورزش و سایر فعالیت‌های بدنی انجام شده در سطح ملی را بدون توجه به محبوبیت آن‌ها مورد بررسی قرار داد و تخمین قابل مقایسه‌ای از خطرات برای شرکت کنندگان ارائه کرد. شاید تعجب آور نباشد که فعالیت‌های تناسب اندام (مانند دویدن، گلف، کلاس‌های رقص و جلسات باشگاه) کمترین احتمالی را داشته باشند که منجر به آسیب شوند. دویدن ۰.۷۰ آسیب، گلف ۱.۲۵ آسیب و کلاس‌های تناسب اندام فقط ۰.۱۰ در هر ۱۰۰ هزار شرکت کننده در سال نتیجه می‌دهد.
در میان ورزش‌هایی که بیشترین مشارکت را داشتند، فوتبال بالاترین میزان بروز آسیب را داشت (۶.۵۶ آسیب/۱۰۰ هزار شرکت‌کننده در سال)، اگرچه این نیز نسبتاً کم است. ورزش‌های موتوری، اسب‌سواری و گلایدر (پاراگلایدر و هانگ‌گلایدر) تا حد زیادی مخاطره‌آمیزترین فعالیت‌های مورد مطالعه بودند، به‌طوری‌که ورزش‌های موتوری منجر به ۵۳۲ آسیب، تعقیب سوارکاری ۲۳۵ و پرواز با هواپیما ۱۹۱ آسیب به ازای هر ۱۰۰ هزار شرکت‌کننده شد. بروز مردان (۴/۶ صدمات/۱۰۰ هزار شرکت کننده در سال) بیشتر از بروز زنان (۳/۳ آسیب در ۱۰۰ هزار شرکت کننده در سال) بود.
چرا ورزش خطرناک‌تر می‌شود؟
شاید نگران کننده، خطرات آسیب برای ورزش‌های محبوب و سایر فعالیت‌های بدنی در سطح بین‌المللی در حال افزایش است. به عنوان مثال، در ویکتوریا، استرالیا، نرخ سالانه آسیب‌های ورزشی درمان شده در بیمارستان بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۰، ۲۴ درصد با بروز تروما یا مرگ و میر عمده مرتبط با ورزش ۱۲.۲ در هر ۱۰۰ هزار شرکت کننده در سال افزایش یافته است.
این روند در بریتانیا منعکس شده است. برجسته‌تر این، داده‌های یک واحد تروما و ستون فقرات منطقه‌ای است که افزایش تقریباً ۵۰۰ درصدی در بروز تصادفات جدی موتوراسپورت را در پنج سال منتهی به ۲۰۱۵ شناسایی کرده است. دکتر مادی دیویس، نویسنده ارشد این مطالعه و محقق سابق پسا دکترا در دانشگاه باث، گفت: «وقتی به آسیب‌های ثبت شده در سال ۲۰۱۲ نگاه کردم، مشخص بود که خطرات به طور قابل توجهی نسبت به سال‌های بعدی مطالعه کمتر است.»
او خواستار تحقیقات بیشتر، «در زمان واقعی» شد تا بفهمد دقیقاً چگونه و چرا افراد بیشتری زخمی می‌شوند و گفت: «اگرچه یافته‌ها مبنی بر اینکه افراد بیشتری مجروح می‌شوند می‌تواند چند وجهی باشد، ثبت داده‌های تروما در طول مطالعه بهبود یافته، به این معنی که اکنون آسیب‌های بیشتری ثبت شده، مهم است که به هرگونه افزایش بار پاسخ داده شود و این اهمیت دارد. همچنین از داده‌ها برای ایمن‌تر کردن فعالیت‌ها استفاده می‌شود.»
صدمات جدی بار واضحی برای شرکت‌کنندگانی که در بیمارستان بستری هستند، خانواده‌های آن‌ها و NHS است و هدف این مطالعه کاهش این بار‌ها با بازکردن خطر آسیب هر فعالیت و سپس هماهنگ کردن اقدامات است. دکتر ویلیامز گفت: بسیاری از آسیب‌های ورزشی و تفریحی قابل پیشگیری هستند. خواه از طریق تجهیزات حفاظتی، تغییرات قوانین یا قوانین، یا آموزش، زمانی که تشخیص دادیم آسیب‌ها چگونه و در کجا رخ می‌دهند، می‌توانیم به فکر راه‌هایی برای پیشگیری از آن در هر رشته ورزشی باشیم.»
امید است که این کار منجر به توسعه یک ثبت ملی با فرصت‌های تحلیل داده‌های بلادرنگ شود. این ثبت، ثبت آسیب‌های جدی ناشی از ورزش و فعالیت بدنی را استاندارد می‌کند، به طوری که روند‌ها یا الگو‌های خطر را می‌توان به سرعت شناسایی کرد و بر اساس آن‌ها عمل کرد.
نمونه‌ای از مواردی که قبلاً این اتفاق افتاده است به ایمنی ترامپولین مربوط می‌شود. فروش ترامپولین باغ در سال ۲۰۰۵ شروع شد و تا سال ۲۰۱۴، تا ۲۵۰ هزار دستگاه در بریتانیا فروخته شد. انجمن سلطنتی پیشگیری از حوادث (RoSPA) که با کالج سلطنتی پزشکی اورژانس همکاری می‌کند، افزایش جراحات ناشی از ترامپولین را شناسایی کرده و توصیه‌هایی را برای بهبود ایمنی صادر کرده است که از محدود کردن ترامپولین به یک نفر در یک زمان و نگهداری از کودکان متغیر است. زیر 6 سال از ترامپولین‌ها و خرید مدل‌هایی که توسط توری ایمنی محصور شده اند.
علاوه بر این، از تولیدکنندگان ترامپولین برای رعایت استاندارد‌های ایمنی به عنوان مثال با افزودن بالشتک در اطراف ترامپولین، حمایت شد. شرکای تجاری نیز برای بهبود ایمنی در پارک‌های ترامپولین مشارکت داشتند.
انتهای پیام/