برنامه ویژه چین برای کسب فرصت‌های شغلی در نهادهای بین‌المللی

به گزارش گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری علم و فناوری آنا، مشاغل در سازمان‌های بین المللی به ویژه سازمان ملل به شکل نابرابری میان شهروندان کشورهای آمریکای شمالی و اروپای غربی تقسیم شده است. چین برنامه‌ای برای تغییر این نسبت اعلام کرده است که کمک می‌کند دانشجویان این کشور راحت‌تر در این مشاغل پذیرفته شوند.

موقعیت پیرامونی چین در سلسله مراتب مرکز- پیرامون را می‌توان با تعداد نسبتاً کم کارمندان این کشور در سازمان ملل سنجید. به‌علاوه، چین در ایجاد برنامه‌های ویژه در دانشگاه‌ها به منظور آموزش استعدادهای خود برای جستجوی فرصت‌های شغلی در سازمان ملل بسیار دیرهنگام دست به کار شد و همین امر نیز نشانی از موقعیت پیرامونی این کشور دارد.

به همین دلیل در سال‌های اخیر چین برنامه‌های ویژه‌ای برای حمایت از استعداد‌ها طراحی کرده که از آنان برای یافتن شغل در سازمان ملل پشتیبانی کند. سطح نفوذ بین‌المللی چین بسیار پایین است و یکی از دلایل این امر حضور ناکافی شهروندان این کشور در سازمان ملل قلمداد می‌شود.

به همین منظور، دولت چین از سال ۲۰۱۰ شروع به برنامه‌ریزی برای پاسخ به این نقصان داشته است. بخشی از استراتژی توسعه ملی چین و استراتژی جهانی‌سازی این کشور برنامه‌ای موسوم به «بیرون رفتن» (going-out) است سویو لیو (Suyu Liu) و ونجون دینگ (Wenjun Ding) برای ارزیابی برنامه‌های چین در پژوهشی با عنوان برنامه‌های ویژه دانشگاه‌های چین برای حمایت از استعداد‌ها در یافتن شغل در سازمان ملل: تحلیل مبتنی بر الگوی مرکز-پیرامون ۵۳ سندسازمانی را تجزیه‌وتحلیل کرده‌اند و با ۵ کارمند دانشگاه و ۲۱ دانشجو/فارغ‌التحصیل مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته ترتیب دادند.

تحلیل برنامه‌های ویژه چین موقعیت پیرامونی آموزش عالی این کشور را برای ارسال استعداد‌های خود برای کار در سازمان ملل تأیید می‌کند. این امر با رویه‌های استخدامی موجود در سازمان ملل، مثلاً تسلط به زبان انگلیسی، نیز همخوانی دارد. با این‌همه، لیو و دینگ در پژوهش خود رویه‌های دیگری را شناسایی می‌کنند که بر اساس آن چین و استعدادهای خود صرفاً از الگوی مرکز-پیرامون تبعیت نمی‌کنند و وضعیت پیرامونی را برای خود نمی‌پذیرند.

در مقابل، آموزش عالی چین می‌کوشد با برنامه‌هایی ویژه به‌نوعی استراتژی جهانی دست یابد و حرکت این کشور به سمت مرکز را تسهیل کند. این امر با چندجانبه‌گرایی و حضور در سازمان‌های بین‌المللی مانند سازمان ملل ممکن می‌شود. پژوهش لیو و دینگ نقش دانشگاه‌های دولتی چین را در عرصه‌های دیپلماسی فرهنگی و قدرت نرم نمایان می‌کند.