بلیت «قصه‌ ترانه‌های ماندگار» گران نیست/ تا همین جا هم ضرر کرده‌ایم!

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم وفناوری آنا، نمایش «قصه ترانه‌های ماندگار» به کارگردانی سیدجلال الدین دری، تهیه کنندگی آزیتا موگویی، بازیگری گلاره عباسی، آرش فلاحت پیشه، نورا هاشمی، فرانک جواهری، پولاد کیمیایی، پانته ا مهدی نیا، شهروز دل افکار، امیر کاوه آهنین جان، ایوب آقاخانی، نازنین کریمی، المیرا دهقانی، سام قریبیان و... خوانندگی سالار عقیلی این شب‌ها در تالار وحدت تهران روی صحنه است.

سید جلال‌الدین درّی کارگردان این نمایش در گفت‌وگو با آنا گفت: «قصه ترانه‌های ماندگار» را تابستان در کاخ سعدآباد اجرا بردیم، بازخورد‌های خیلی خوبی داشتیم، پس از سی اجرا به دلیل برودت هوا مجبور شدیم اجرا‌ها را لغو کنیم، اما هنوز استقبال زیاد بود به خاطر همین هم زمانی که تالار وحدت از ما دعوت به اجرا کرد، پذیرفتیم.

وی در ادامه افزود: با توجه به اینکه نمایش «کلنل» هم این شب‌ها در تالار وحدت به صحنه می‌رود، قرار شد چند اجرا در ساعت ۲۱/۳۰ برویم و سپس جایگزین کلنل شویم که البته هنوز اجرای آن نمایش هم ادامه دارد؛ منتها قرار است از یازدهم اذر ماه جایگزین این نمایش در سانس تئاتر شویم.

درّی درباره انتخاب قطعات برای موسیقی کار گفت: قطعات را براساس پنج اپیزود براساس علاقه خودم انتخاب کردم، یک اپیزود عشقی، سیاسی، ملی و همچنین با مضامین مختلف انتخاب کردیم و سپس قصه براساس قطعات نوشته شد.

وی دغدغه‌اش از اجرای این کار را هم فعالیت فرهنگی به شمار آورد و گفت: ما در این نمایش به عموم اطلاعات سیاسی، ملی، تاریخی و فرهنگی می‌دهیم و در کنارش فضایی برای گوش سپردن به قطعات نوستالژیک هم فراهم می‌کنیم تا مخاطب به فکر هم فرو برود. در همین شرایط که کار ما با استقبال به صحنه میرود، کنسرت تئاتر‌هایی هم داریم که پانزده بلیت هم شاید نفروشند بنابراین اینکه یک کار کنسرت نمایش باشد و حتما بلیت فروشی برایش بشود و استقبال داشته باشد، نیز به محتوا مرتبط است.

درّی با اشاره به اینکه تلاش شده تیم قوی چه به لحاظ بازیگری و چه نوازندگی و عوامل برای این کار جمع شده، گفت: برای انتخاب خواننده هم باید بگوییم که آقای حجت اشرف‌زاده قبلا یک بار در سری قبلی به عنوان خواننده حضور داشتند و الان هم آقای عقیلی به علت اینکه بر دستگاه‌های موسیقی سنتی  مسلط بودند و آشنا با این موسیقی هستند و جزو خواننده‌های خوب ما محسوب می‌شوند.

وی درباره انتخاب پولاد کیمیایی با توجه به اینکه اولین تجربه بازیگری تئاترشان است، گفت: آقای کیمیایی سه بار پیش از این سابقه تمرین تئاتر داشتند، اما کارهایشان به اجرا نرسیده بود، بنابراین دور از صحنه و اجرا نبودند و من هم با همان تمرین‌ها متوجه شدم که توانمند هستند و می‌توانند از پس تئاتر بر بیایند، علاوه بر این کار اپیزودیک است و هر یک از بازیگران زمان طولانی روی صحنه نیستند.

درّی همچنین درباره دغدغه قیمت بلیت کنسرت نمایش نیز گفت: بلیت فروشی ما از ۱۵۰ تا ۵۰۰ هزار تومان است یعنی حتی در طبقه پایین تالار وحدت هم با دویست هزار تومان می‌توان بلیت تهیه کرد، اما با همه این‌ها ما همین الان در ضرر هستیم با وجود اینکه از کار استقبال میشود، اما به هرحال هزینه بازیگران، نوازندهها، دکور، اجاره سالن و عوامل کم نیست. اینطور نیست که ما بگوییم با بلیت پانصد هزار تومانی سود کلان می‌کنیم حتی اگر کار هزینه‌های خود را هم پوشش بدهد، باید خدا را شکر کنیم که دستمزد‌ها را بپردازیم.

وی در این باره افزود: با این وجود دستمزد عوامل ما بالا نیست، اما بهرحال عدد و رقم‌ها با این تورم باعث شده که بازیگر تئاتر یک زمان که ده میلیون دستمزد می‌گرفت، اما صد میلیون طلب کند. بهرحال ما هم پانزده بازیگر، شش ـ هفت نفر نوازنده و خواننده داریم اگر از سایر هزینه‌ها بگذریم! علاوه براین‌ها دوستی چندی پیش برای من پیغام گذاشته بود که چرا قیمت بلیت گران است؟ من هم برایش یک منوی رستوران فرستادم که الان قیمت یک غذا در رستوران هفتصد هزار تومان است، اما یک کار تئاتر با کمتر از پانصد تومان قابل تماشا است.

درّی همچنین تأکید کرد: من خیلی دوست داشتم که بلیت تئاتر ۵۰ هزار تومان باشد، حتی خاطرم می‌آید اولین کار تئاتری که داشتم قیمت بلیتش بیست هزار تومان بود. در هر حال همه چیز گران شده، بلیت تئاتر هم گران شده است، اما بهرحال بلیت ارزانتر هم برای همین نمایش هست، مردم همه دوست دارند ردیف جلو با قیمت پانصد هزار تومانی بنشینند.

وی با بیان اینکه اگر حمایت وجود داشته باشد، قیمت بلیت را کمتر هم می‌توان ارائه داد، گفت: همین الان نمایش‌هایی هستند که اسپانسر دارند، بلیتشان هم گران است و ارگانی پشتشان قرار دارد، اما ما جزو تئاتر‌هایی هستیم که در تالار وحدت خصوصی اجرا می‌رویم، هزینه‌ها را هم از بلیت فروشی می‌پردازیم، چون می‌خواهیم تئاتر حرفه‌ای کار کنیم؛ بنابراین اینکه ما یک تئاتر کار کنیم دوازده میلیارد از قبلش حمایت بگیریم و بعد با اتوبوس سالن پر کنیم، دیگر تئاتر نیست حتی اگر عوامل آن هم حرفه‌ای باشند باز هم کمکی به چرخه تئاتر مملکت نمی‌کند از قضا ضرر هم دارد، چون بازیگری که  دویست میلیون دستمزد گرفته به دستمزد پایینتر در کار‌های دیگر راضی نمی‌شود.