کشف جزئیاتی بی‌سابقه از متراکم‌ترین بخش کهکشان راه شیری

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از انگجت، تلسکوپ جیمز وب با تابش نور به متراکم‌ترین بخش محیط اطراف ما در مرکز کهکشان راه شیری «جزئیاتی بی‌سابقه» را گزارش کرده است. به طور خاص، این تصاویر از منطقه‌ای ستاره‌زا به نام کمان سی (Sagittarius C) گرفته شده‌اند. این منطقه حدود ۳۰۰ سال نوری از سیاهچاله کلانجِرم کهکشان، یعنی کمان اِی (Sagittarius A) فاصله دارد. این منطقه در مجموع، دارای بیش از ۵۰۰ هزار ستاره و خوشه‌های گوناگون از پیش‌ستاره‌هایی است که هنوز در حال شکل‌گیری و افزایش جرم هستند. در مقایسه با منطقه فضایی ما که کاملاً پراکنده است تصویر نهایی و حیرت‌انگیز این منطقه شبیه به ابری متراکم به نظر می‌رسد.

داده‌های به دست آمده از این تصاویر به محققان امکان می‌دهد که نظریه‌های فعلی درباره شکل‌گیری ستاره‌ها را به دقیق‌ترین شکل مورد بازبینی و آزمایش قرار دهند. برای این منظور، دوربین مادون قرمز نزدیک (Webb's NIRCam) تصاویر گسیل الکترون از هیدروژنِ یونیزه‌شده را در مقیاس بزرگ ثبت کرد که احتمالاً نتیجه فعالیت ستارگان جوان و پرجرمی است که فوتون‌های پرانرژی آزاد می‌کنند.

جاناتان تَن (Jonathan Tan)، استاد دانشگاه ویرجینیا، که در گروه رصد این تصاویر جدید همکاری داشته گفت: مرکز کهکشان راه شیری طاقت‌فرساترین شرایط محیطی را دارد. پیش از فعالیت تلسکوپ جیمز وب هیچ داده‌ای از این منطقه با این «سطح از وضوح و حساسیت» گزارش نشده است. ساموئل کرو (Samuel Crowe)، پژوهشگر اصلی و ناظر تیم رصد، نیز گفته است: نتایج حاصل از این تصاویر و تصاویر آتی به دانشمندان اجازه می‌دهد تا ماهیت ستارگان پُرجرم را بهتر درک کنند.

بنابر این گزارش، در مرکز همه چیز یک پیش‌ستاره عظیم با وزنی بیش از ۳۰ برابر وزن خورشید قرار دارد. این در واقع باعث می‌شود که تراکم آن منطقه کمتر از آنچه که هست به نظر برسد و، چون این جرم خورشیدی نور پشت خود را مسدود می‌کند حتی جیمز وب هم نمی‌تواند همه ستاره‌های منطقه را ببیند؛ بنابراین آنچه می‌بینیم تنها یک تخمین از شلوغی این منطقه است.