می‌خواهم به جای ویرانی و خون، از زندگی مردم فیلم بسازم

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، محمد جبالی فیلمساز فلسطینی پس از برگزیده شدن در جشنواره آمستردادم در مصاحبه‌ای عنوان کرد: در درونم به قدری درد هست که نمی‌دانم چطور می‌توانم درخصوص آن کلماتی را به زبان بیاورم. اگر تمام کشور‌های دنیا نتوانند جلوی آنچه را که در حال رخ دادن است، بگیرند و آتش بس در غزه برقرار کنند، نمی‌دانم چطور می‌شود آن را متوقف کرد. شرایط مثل گیر افتادن در یک تله است. این روز‌ها حتی راه رفتن در خیابان هم سخت است، وقتی می‌دانی عزیزانت بیشتر از یک ماه است زیر بمباران زندگی می‌کنند. این اتفاقات سوالاتی را در ذهنم به وجود آورده که آیا می‌توانیم بعد از همه این اتفاقات باز هم به آسانی راجع به شرایط صحبت کنیم؟ چیزی را می‌توانیم به اشتراک بگذاریم؟ چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟

در سال ۲۰۱۴، زمانی که جبالی در جشنواره فیلم ترومسو در نروژ شرکت کرد، مرز‌های غزه بسته شد. این تبعید، بن مایه اصلی فیلم «زندگی زیباست» او شد، اثری که تلاش‌های فیلمساز برای به دست آوردن اقامت در نروژ را به تصویر می‌کشید و در عین حال با عشق  و وفاداری به میهن و هویت فلسطینی‌اش، مبارزه می‌کرد.

جبالی در همین سخنانش عنوان کرد که هنوز پاسپورت فلسطینی خود را به مقامات نروژی تحویل نداده، هرچند به او اجازه نمی‌دهند که جایی برود.

آخرین مستند جبالی پیش از فیلم جدیدش، مستندی با عنوان «آمبولانس» بود که در سال ۲۰۱۶ در ایدفا به نمایش درآمد. این فیلم روایتی مستقیم و اول شخص از جنگ ۲۰۱۴ غزه و درباره همین فیلمساز است که به خدمه آمبولانس پیوست تا تلفات درگیری بر غیرنظامیان را مستند کند. این هنرمند فلسطینی امیدوار بود که دیگر هرگز مجبور نشود با چنین صحنه‌هایی روبه‌رو شود.

وی درخصوص کار قبلی خود گفت: «آمبولانس» را ساختم با این امید که این اتفاقات به پایان برسد. من نمی‌خواهم فیلم دیگری درباره جنگ بسازم، نمی‌خواهم فیلم دیگری درباره ویرانی و درد و خون بسازم. من فقط می‌خواهم مردم را ببینم که زندگی عادی دارند و راه‌هایی برای آینده‌ای بهتر پیدا می‌کنند.