نتیجه شگفت‌آور تحقیقات علمی از آسیب‌های جدی ورزشی
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، بر اساس نتایج یک مطالعه پنج ساله که توسط محققان دانشگاه باث در بریتانیا انجام شد، خطرات آسیب‌های جدی ناشی از بیشتر ورزش‌ها و ورزش به طرز شگفت‌آوری ناچیز است. این مطالعه که توسط انجمن پزشکی بریتانیا تامین شده است، نشان می‌دهد که حتی ورزش‌هایی که گاهی اوقات توسط مردم خطرناک تلقی می‌شوند، مانند دوچرخه‌سواری جاده‌ای، عموماً بی‌خطر هستند و این نشان می‌دهد که مزایای شرکت در فعالیت‌های تناسب اندام بسیار بیشتر از خطرات آن است.
سایت «علمی روزانه» (sciencedaily) نوشت: این نخستین بار در انگلستان و ولز است که محققان تلاش کرده‌اند تا خطرات نسبی آسیب ناشی از ورزش یا برخی فعالیت‌های بدنی دیگر را توصیف و کمیت کنند. امید است که نتایج این مطالعه هم برای شرکت‌کنندگان و هم برای سازمان‌دهندگان فعالیت‌ها آسان‌تر شود تا فعالیت‌های خود را ایمن‌تر کنند.
داده‌های مطالعه جدید که در مجله «پیشگیری از آسیب» توسط BMJ منتشر شده، از بیمارستان‌های سراسر کشور به دست آمده است، جایی که شرکت‌کنندگان در ورزش با ترومای شدید مواجه شدند. محققان دریافتند که بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۷، در مجموع ۱۱ هزار و ۷۰۲ آسیب ترومایی ناشی از ورزش بوده است.
شان ویلیامز، محقق دپارتمان سلامت و مرکز سلامت و پیشگیری از صدمات و بیماری در دانشگاه باث و محقق اصلی این مطالعه گفت: «این کار نشان می‌دهد که شرکت در فعالیت‌های تناسب اندام بسیار بی‌خطر است و پیگیری سودمندی دارد. در حالی که هیچ فعالیت بدنی کاملاً بدون خطر نیست، احتمال آسیب جدی در مقایسه با مزایای بی شمار سلامتی و تندرستی که از فعال ماندن به دست می‌آید، بسیار کم است.»
این مطالعه ۶۱ رشته ورزشی و سایر فعالیت‌های بدنی انجام شده در سطح ملی را بدون توجه به محبوبیت آن‌ها مورد بررسی قرار داد و تخمین قابل مقایسه‌ای از خطرات برای شرکت کنندگان ارائه کرد. شاید تعجب آور نباشد که فعالیت‌های تناسب اندام (مانند دویدن، گلف، کلاس‌های رقص و جلسات باشگاه) کمترین احتمالی را داشته باشند که منجر به آسیب شوند. دویدن ۰.۷۰ آسیب، گلف ۱.۲۵ آسیب و کلاس‌های تناسب اندام فقط ۰.۱۰ در هر ۱۰۰ هزار شرکت کننده در سال نتیجه می‌دهد.
در میان ورزش‌هایی که بیشترین مشارکت را داشتند، فوتبال بالاترین میزان بروز آسیب را داشت (۶.۵۶ آسیب/۱۰۰ هزار شرکت‌کننده در سال)، اگرچه این نیز نسبتاً کم است. ورزش‌های موتوری، اسب‌سواری و گلایدر (پاراگلایدر و هانگ‌گلایدر) تا حد زیادی مخاطره‌آمیزترین فعالیت‌های مورد مطالعه بودند به‌طوری‌که ورزش‌های موتوری منجر به ۵۳۲ آسیب، تعقیب سوارکاری ۲۳۵ و پرواز با هواپیما ۱۹۱ آسیب به ازای هر ۱۰۰۰۰۰ شرکت‌کننده شد.
بروز مردان (۴/۶ صدمات/۱۰۰ هزار شرکت کننده در سال) بیشتر از بروز زنان (۳/۳ آسیب در ۱۰۰ هزار شرکت کننده در سال) بود.
چرا ورزش خطرناک‌تر می‌شود؟
شاید نگران کننده، خطرات آسیب برای ورزش‌های محبوب و سایر فعالیت‌های بدنی در سطح بین‌المللی در حال افزایش است. به عنوان مثال، در ویکتوریا، استرالیا، نرخ سالانه آسیب‌های ورزشی درمان شده در بیمارستان بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۰، ۲۴ درصد افزایش یافته است، با بروز تروما یا مرگ و میر عمده مرتبط با ورزش ۱۲.۲ در هر ۱۰۰ هزار شرکت کننده در سال آمار ثبت شده است. این روند در بریتانیا منعکس شده، برجسته‌تر این، داده‌های یک واحد تروما و ستون فقرات منطقه‌ای است که افزایش تقریباً ۵۰۰ درصدی در بروز تصادفات جدی موتوراسپورت را در پنج سال منتهی به ۲۰۱۵ شناسایی کرده است.
مادی دیویس، نویسنده ارشد این مطالعه و محقق سابق پسا دکترا در دانشگاه باث، اظهار کرد: «وقتی به آسیب‌های ثبت شده در سال ۲۰۱۲ (سال شروع مطالعه) نگاه کردم، مشخص بود که خطرات به طور قابل توجهی نسبت به سال‌های بعدی مطالعه کمتر است.»
او خواستار تحقیقات بیشتر، «در زمان واقعی» شد تا بفهمد دقیقاً چگونه و چرا افراد بیشتری زخمی می‌شوند. دکتر مادی دیویس گفت: «اگرچه یافته‌ها مبنی بر اینکه افراد بیشتری مجروح می‌شوند می‌تواند چند وجهی باشد، ثبت داده‌های تروما در طول مطالعه بهبود یافته، به این معنی که اکنون آسیب‌های بیشتری ثبت شده، مهم است که به هرگونه افزایش بار پاسخ داده شود و این مهم است. از داده‌ها برای ایمن‌تر کردن فعالیت‌ها استفاده می‌شود.»
صدمات جدی بار واضحی برای شرکت‌کنندگانی که در بیمارستان بستری هستند، خانواده‌های آن‌ها و NHS است و هدف این مطالعه کاهش این بار‌ها با باز کردن خطر آسیب هر فعالیت و سپس هماهنگ کردن اقدامات است.
ویلیامز گفت: بسیاری از آسیب‌های ورزشی و تفریحی قابل پیشگیری هستند. خواه از طریق تجهیزات حفاظتی، تغییرات قوانین یا آموزش، زمانی که تشخیص دادیم آسیب‌ها چگونه و در کجا رخ می‌دهند، می‌توانیم به فکر راه‌هایی برای پیشگیری از آن در هر رشته ورزشی باشیم.»
امید است که این کار منجر به توسعه یک ثبت ملی با فرصت‌های تحلیل داده‌های بلادرنگ شود. این ثبت، ثبت آسیب‌های جدی ناشی از ورزش و فعالیت بدنی را استاندارد می‌کند به‌طوری‌که روند‌ها یا الگو‌های خطر را می‌توان به سرعت شناسایی کرد و بر اساس آن‌ها عمل کرد.
نمونه‌ای از مواردی که قبلاً این اتفاق افتاده است به ایمنی ترامپولین مربوط می‌شود. فروش ترامپولین باغ در سال ۲۰۰۵ آغاز و تا سال ۲۰۱۴، تا ۲۵۰هزار دستگاه در بریتانیا فروخته شد. انجمن سلطنتی پیشگیری از حوادث (RoSPA=The Royal Society for the Prevention of Accidents) «انجمن سلطنتی پیشگیری از تصادفات» که با کالج سلطنتی پزشکی اورژانس همکاری می‌کند، افزایش جراحات ناشی از ترامپولین را شناسایی و توصیه‌هایی را برای بهبود ایمنی صادر کرده، که از محدود کردن ترامپولین به یک نفر در یک زمان و نگهداری از کودکان متغیر است. زیر 6 سال از ترامپولین‌ها و خرید مدل‌هایی که توسط توری ایمنی محصور شده‌اند.
علاوه بر این از تولیدکنندگان ترامپولین برای رعایت استاندارد‌های ایمنی، به عنوان مثال با افزودن بالشتک در اطراف ترامپولین، حمایت شد. شرکای تجاری نیز برای بهبود ایمنی در پارک‌های ترامپولین مشارکت داشتند. در نتیجه راهنمایی (RoSPA)، تصادفات جدی به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.
انتهای پیام/