نخستین آزمایش اعزام فضانوردان هندی به فضا با موفقیت انجام شد+ فیلم

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ایندیا تودی، سازمان تحقیقات فضایی هند (ایسرو) سومین بخش آزمایش بزرگ و جاه‌طلبانه مأموریت گاگانیان برای اعزام فضانوردان هندی به فضا را انجام داد.

وسیله نقلیه آزمایشی تک مرحله‌ای با پیشرانه مایع (TV-D۱) در یک پرواز کوتاه از مرکز فضایی بلند شد و حامل یک سیستم خانگی بود که برای ایمنی فضانوردان هندی بسیار مهم است.

این آزمایش موتور‌هایی را که در طول این مأموریت مورد استفاده قرار خواهند گرفت، تأیید کرد که شامل موتور‌های ارتفاع پایین، موتور‌های ارتفاع بالا و موتور‌های پرتاب می‌شود و برای بیرون راندن ایمن فضانوردان از وسیله نقلیه در مواقع اضطراری مورد استفاده قرار می‌گیرند.

«اس سامنات»، رئیس ایسرو مأموریت را تکمیل و اهداف به دست آمده را اعلام کرد. پرتاب در ابتدا به دلیل یک ناهنجاری متوقف شد که اصلاح شد و فضاپیما در ساعت ۱۰ صبح از زمین بلند شد.

در طول پرواز چه اتفاقی افتاد؟

سکانس پرواز با پرتاب وسیله نقلیه آزمایشی تک مرحله‌ای با پیشرانه مایع آغاز شد. ۶ ثانیه پس از پرواز، سیستم فعال کننده باله فعال شد و به دنبال آن سیستم فرار خدمه «پیل‌باکس» (Pillbox) با سرعت ۱.۲۵ ماخ در ارتفاع ۱۱.۸ کیلومتری فعال شد.

موتور پرانرژی (HEM) سپس شلیک کرد و وسیله نقلیه را بیشتر به سمت جوء پیش برد. تقریباً ۶۱.۱ ثانیه پس از پرتاب، زمانی که وسیله نقلیه در ارتفاع ۱۱.۹ کیلومتری به عدد ماخ ۱.۲۱ رسید، سیستم فرار خدمه از تقویت‌کننده موشک جدا شد. ماژول خدمه با سرعت ۵۵۰ کیلومتر در ساعت در ارتفاع ۱۶.۹ کیلومتری از سیستم فرار خدمه جدا شد. چتر دروگ در مرحله بعدی مستقر می‌شود و فرود خودرو را کند می‌کند.

ایسرو گفت: مأموریت پرواز آزمایشی تلویزیون گاگانیان انجام شد. سیستم فرار خدمه طبق برنامه پیش رفت و مأموریت با موفقیت به سرانجام رسید.

مأموریت گاگانیان سیستم فرار خدمه چیست؟

سیستم‌های فرار خدمه، شبیه به صندلی‌های پرتاب جت‌های جنگنده، از فضانوردان در طول ناهنجاری‌های پرواز فضایی محافظت می‌کنند. با این حال، در حوزه مأموریت‌های موشکی خدمه، دقت و علم در درجه اول اهمیت قرار دارند. این سیستم به‌طور خودکار عمل می‌کند و با شناسایی نقص یا مشکلات رایانه‌ای لحظاتی پس از بلند شدن، قبل از جداسازی مرحله موشک فعال می‌شود.

اگرچه مفهوم جدیدی نیست، اما ابزاری حیاتی است که توسط آژانس‌های فضایی در سطح جهان برای محافظت از فضانوردان انسانی در سفر به فضا استفاده می‌شود. این فناوری لایه‌ای حیاتی از ایمنی را تضمین می‌کند و به‌سرعت خدمه را بیرون می‌اندازد تا خطرات احتمالی را در مراحل اولیه پرتلاطم صعود به حداقل برساند.

چرا راه‌اندازی آزمایشی مهم بود؟

هدف این پرتاب، آزمایش و اعتبارسنجی سیستمی بود که در مرحله اولیه پرتاب، در مواقع اضطراری، حیاتی است. سیستم فرار خدمه وظیفه دارد در صورتی که رایانه مشکلی مرگبار را تشخیص دهد، ماژول خدمه را با فضانوردانی که در داخل آن نشسته‌اند، در فاصله‌ای امن، دور از موشک، رها کند. سپس ماژول خدمه جدا می‌شود و به کمک چتر نجات در دریا فرومی‌ریزد.

سیستم فرار از مدل‌های دیگری که در حال حاضر روی موشک‌های ناسا و اسپیس‌ایکس مستقر شده‌اند، الهام می‌گیرد که بخشی از برنامه‌های احتمالی هنگام پرتاب فضانوردان به فضا هستند. این سیستم به‌طور خودکار عمل می‌کند و با تشخیص نقص کامپیوتری فعال می‌شود. داده‌های جمع‌آوری‌شده از این آزمایش، زمانی که فضانوردان به مأموریت گاگانیان می‌روند، توسعه سیستم را بیشتر به سمت بهبود آن سوق می‌دهد.

ایسرو قبلاً دو آزمایش بزرگ انجام داده بود که روند توسعه را به جلو سوق داد. این‌ها شامل آزمایش موشک LVM-۳ بود که وظیفه پرتاب مأموریت گاگانیان و آزمایش توقف پد سیستم فرار خدمه در سال ۲۰۱۸ را بر عهده خواهد داشت.

این آزمایش ۲۵۹ ثانیه به طول انجامید، در طی آن سیستم فرار خدمه و ماژول خدمه به سمت آسمان بالا رفتند، بر فراز خلیج بنگال کمان کردند و سپس با چتر نجات خود به زمین بازگشتند و تقریباً در ۲.۹ کیلومتری فرود آمدند. همان‌طور که ایسرو پرواز آزمایشی را انجام می‌دهد، هند یک قدم به تحقق رویای فرستادن اولین سرخپوست به فضا از خاک خود نزدیک‌تر شده است.

آژانس فضایی هند قصد دارد اولین فضانوردان هندی را که در حال حاضر تحت آموزش هستند تا سال ۲۰۲۵ به فضا و تا سال ۲۰۴۰ به ماه بفرستد.