ژن باستانی مستعد احساس درد کشف شد

به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری علم و فناوری آنا، مطالعات جدید محققان نشان می‌دهد چگونه آمیزش گونه انسان هوشمند در زمان‌های گذشته با «نئاندرتال‌ها» بر ژنتیک انسان‌های امروزی تأثیر گذاشته است.

پژوهشگران طی مطالعات اخیر خود دریافتند افرادی که دارای سه نوع ژن «SCN ۹ A» هستند، که در نورون‌های حسی نقش دارد، به درد ناشی از نیش حشرات در پوست حساس‌تر هستند.

تحقیقات قبلی سه تغییر در ژن «SCN ۹ A»، «M ۹۳۲ L»، «V ۹۹۱ L»، و «D ۱۹۰۸ G» را در ژنوم‌های توالی یافته نئاندرتال‌ها و گزارش‌هایی از حساسیت درد بیشتر در بین انسان‌های حامل هر سه نوع شناسایی کرده است. بااین‌حال، قبل از این مطالعه، پاسخ‌های حسی خاص تحت تأثیر این گونه‌ها نامشخص بود.

به همین دلیل یک تیم بین‌المللی از محققان دانشگاه کالج لندن با همکاری پژوهشگران دانشگاه‌های مارسی، تولوز، فودان و دانشگاه آکسفورد در یک پروژه مطالعاتی، آستانه درد یک هزار و ۹۶۳ نفر از مردم کلمبیا را در پاسخ به طیف وسیعی از علائم و محرک‌ها اندازه‌گیری کردند.

باید توجه داشت که ژن SCN ۹ A یک کانال سدیم را کد می‌کند که در سطوح بالایی در نورون‌های حسی بیان شده و سیگنال‌های تولید شده توسط بافت آسیب‌دیده را تشخیص می‌دهد. محققان دریافتند که ژن D ۱۹۰۸ G در حدود ۲۰ درصد از کروموزوم‌های این جمعیت وجود دارد و تقریباً ۳۰ درصد از کروموزوم‌های حامل این گونه نیز دارای گونه‌های M ۹۳۲ L و V ۹۹۱ L هستند.

در ادامه این مطالعه مشخص شد که این سه نوع ژن با آستانه درد کمتر در پاسخ به نیش زدن پوست پس از قرار گرفتن در معرض روغن خردل همراه بوده و علاوه بر این، تنها داشتن یکی از ژن‌ها با حساسیت درد همراه بود. نکته قابل ذکر دیگر در این رابطه، عدم تأثیر این ژن در نوع پاسخ بدن افراد به گرما یا فشاراست.

هنگامی‌که محققان منطقه ژنومی SCN ۹ A را با استفاده از داده‌های ژنتیکی ۵۹۷۱ نفر از برزیل، شیلی، کلمبیا، مکزیک و پرو تجزیه‌وتحلیل کردند، دریافتند که سه نوع ژن نئاندرتال در جمعیت‌هایی با نسبت‌های بالاتر از اجداد بومی آمریکا رایج‌تر است. این تنها موردی نیست که ما از پسرعمو‌های منقرض‌شده نئاندرتال خود به ارث برده‌ایم و تحقیقات قبلی نشان داده بود که انسان‌های هوشمند برخی از ژن‌ها را از نئاندرتال‌ها به ارث برده‌اند که بر شکل بینی ما تأثیر می‌گذارد.

کاوستوب آدیکاری (Dr Kaustubh Adhikari) از محققان این تیم مطالعاتی در رابطه با موضوع فوق گفت: طی ۱۵ سال گذشته و از زمانی که ژنوم نئاندرتال‌ها برای اولین بار توالی یابی شد، ما بیشتر و بیشتر در مورد آنچه در نتیجه آمیختگی ده‌ها هزار سال پیش اجدادمان از آن‌ها به ارث برده‌ایم، یاد می‌گیریم.

حساسیت به درد یک ویژگی مهم برای بقای موجودات است که ما را قادر می‌سازد از چیز‌های دردناکی که می‌تواند به ما آسیب جدی وارد کند اجتناب کنیم. یافته‌های ما نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها ممکن است به انواع خاصی از درد حساس‌تر باشند.

پیر فاکس (Pierre Faux) از همکاران این تیم مطالعاتی و استاد دانشگاه تولوز در تکمیل صحبت‌های همکارش افزود: کشفیات جدید ما نشان می‌دهد که چگونه تنوع در کد ژنتیکی می‌تواند نحوه درک ما از درد را تغییر دهد.

بخش از این موضوع شامل ژن‌هایی است که انسان امروزی از نئاندرتال‌ها به دست آورده است. البته عامل ژنتیکی تنها یک بخش از این حوزه را تشکیل داده و بسیاری از عوامل، از جمله محیط، تجربیات گذشته و عوامل روانی نیز بر فرایند احساس درد تأثیر می‌گذارند.

شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Communications Biology منتشر شده است.