کشت گوشت یا تأمین سنتی گوشت؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، در سال ۲۰۱۹ مدیرعامل مرکز نوآوری زیست دارویی تراساکی (TIBI)، علی خادم حسینی به دو موفقیت بزرگ رسید. وی که تا آن زمان تحقیقات علمی خود را در حوز ابداع روش‌های درمانی با تکیه بر علوم مهندسی و پزشکی پیش برده بود، عازم تهران شد تا از او به عنوان برگزید جایز مصطفی در حوز علم و فناوری زیستی و پزشکی قدردانی شود.

اثر او «آبژل‌های نانو و میکروساخت برای کاربرد‌های زیست‌پزشکی»، چشم‌انداز درخشانی را برای ساخت بافت‌ها و اندام‌های سفارشی با استفاده از داده‌های ژنومی هر شخص، ترسیم می‌کند.

به طور همزمان خادم حسینی در فکر شرکت تازه تاسیس خود اُمیت (Omeat) بود که به تازگی به عنوان شرکتی مستقل از TIBI فعالیتش در حوز کشت گوشت را آغاز کرده بود. او دانش و تجربیاتی که در حوزه کشت سلول و مهندسی بافت پیدا کرده بود را پس از پزشکی، این بار در محیط صنعت غذا به کار گرفت.

طبق گفته او یکی از موفقیت‌های اُمیت نسبت به شرکت‌های مشابه آن است که اُمیت چالش محیط رشد سلول‌ها را به روشی متفاوت برای خود حل کرده است. اُمیت به جای استفاده از محیط‌های رشد سلولی مشتق از مواد دارویی یا سرم استخراج شده جنین گاو که هزینه بالایی دارد، محیط رشدی غنی از مواد مغذی را از پلاسمای گاو‌های مزرعه این مجموعه تهیه می‌کند.

به گفته خادم حسینی چشم‌انداز اُمیت این است که فرایند کشت گوشت را از نظر اقتصادی به قدری مقرون به صرفه کند که بتواند به قشر ضعیف‌تر مردم نیز از این نظر رسیدگی و کمک کند.

گرچه کشت گوشت نسبت به پرورش سنتی گاو آسیب کمتری برای محیط زیست دارد؛ اما به عنوان یک فناوری جدید هنوز نتوانسته در نگاه عموم، پذیرش کافی را به دست آورد. آینده‌ای که در آن همبرگر سنتی، همبرگر گیاهی و همبرگر کشت شده همگی در منوی یک رستوران باشد دور نیست؛ اما در نهایت انتخاب با شما و اولویت‌های شماست که کدامیک را برمی‌گزینید.