ماجرای ساخت رباتهای غولپیکر جشنواره عروسکی چه بود؟
حامد زارعان کارگردان نمایش عروسکی «رباتهای غولپیکر» و مدیر عامل کمپانی عروسکهای غولپیکر ایران که در بخش فضای باز جشنواره تئاتر عروسکی این شبها در محوطه تئاتر شهر اجرا رفته است، در گفتوگو با خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا گفت: امسال ششمین دورهای است که در جشنواره عروسکی به عنوان کارگردان حضور پیدا کردم.
وی در ادامه افزود: همیشه سعی داشتم کارهایی را اجرا کنم که سبک خاصی داشته باشد به همین دلیل از رباتهای غول پیکر در این کار استفاده کردم، هدفم هم درگیر کردن مخاطب حتی یک دقیقه با کار بود، تلاش کردم تا از کارهای کلیشهای که مثلا درام خاصی داشته باشد یا هدف و نقطه اوجی داشته باشد، دوری کنم.
زارعان اظهار داشت: خیلی از کشورهای دنیا این روزها دیگر درگیر روشهای مرسوم در تئاتر نیستند و سعی میکنند کارهایی تولید کنند که کوتاه باشد، مخاطب را درگیر فضایی لحظهای با تصویر کرده و به سمت یک اتفاق ببرند. من هم امسال تلاش کردم چنین کاری خلق کنم حتی بعد از کار نیز مردم تمایل داشتند که در کنار رباتها حضور داشته باشند و این برای من خیلی جالب بود.
وی با تأکید بر اینکه علاقه به شکستن تابوها و فضاسازیهای سنتی دارد، گفت: کلیشهها چندین نسل است که دست به دست شده و مخاطب فهیم امروز تئاتر دیگر علاقهای به آنها ندارد، ما هم سعی کردیم براساس نیاز جامعه و دغدغه مردم جلو برویم آنهم در عصری که تکنولوژی حرف اول را میزند، اصرار روی خیلی باورها کار درستی نیست، ما همان آداب و سنن را میتوانیم به شکل جدید عرضه کنیم، من در برنامه عصر جدید نیز همین کار را کردم و کاراکتر آئنیی «مبارک» را با تکنولوژی خاص و تفکر جدید اجرا کردم، چرا که معتقدم امروز موسیقی و حرکت خود حرف اول را برای مخاطب میزند.
زارعان درباره ساخت رباتها نیز گفت: پس از فیلمهایی که در این سالها دیدیم شاید به ذهنمان رسیده باشد که ای کاش میتوانستیم چنین چیزهایی خلق کنیم، اما هیچوقت اقدام نکردیم، اما این بار من ایده گرفتم و این جریان را شکل دادم. پس از انقلاب ما جریان عروسکهای ماپت مثل کلاه قرمزی، چیه و چرا، جناب خان، عروسکهای مهمونی و ... را شکل دادیم، اما به سمت تکنیکهای جدید نرفتیم و علتش هم شاید ترس بود.
وی با اشاره به اینکه برای ساخت این عروسکها هیچ حمایتی دریافت نکرده، گفت: مسیرهای طولانی رفتم که شاید برای خیلیها ناخوشایند بیاید، اما چون هدف داشتم کار را رها نکردم و خوشحالم که مخاطب خود را جلب کردیم و به درآمد زایی هم رسیدیم. برای هر یک از این شش رباتی که در جشنواره ارائه شد ۱۲۰ میلیون قطعه و قالب گیری صورت گرفت و هزینه هم پرداخت کردیم که این هزینهها با تنخواه جشنواره تأمین نمیشود، اما به هرحال ما همه از یک خانواده عروسکی هستیم، برای هر چه بهتر شدن کارها تلاش میکنیم و واقعیتش به جشنواره نگاه مادی نداریم.
وی درباره سختیهای ساخت این عروسکها و هزینههایی که متقبل شده، گفت: یک زمانهایی میشد که روزها و شبها روی رباتها کار میکردم تا بتوانم رباتها را بسازم. وقتی کسی از ما حمایت نمیکرد مجبور به این کارها شدیم، اما برخی حرفها ناراحت کننده است، مثلا یکی از کارگردانها پس از دیدن کار از من میپرسید خودت اینها را تولید کردی؟ رباتها وارداتی هستند؟ میدانید کسی باورش نمیشود، خود ما دست به چنین خلاقیتهایی زده باشیم، درحالی که من قبلا رباتهای گروه ماکان، عروسکهای شش متری کنسرت میثم ابراهیمی، امید حاجیلی و .. را نیز ساختم.
زارعان اظهار داشت: من تمام تلاشم این بود هر کسی که از دور هم کارما را میبیند قدری تأمل کند و به ساخته ما نگاه کند و خوشحالم که به هدفم هم نزدیک شدم.
انتهای پیام/