هوش مصنوعی، پدیده‌ای با مزایا و معایب بسیار

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ مدت‌ها است که همه فکر می‌کنند علی‌رغم تمام مزایای احتمالی، هوش مصنوعی بالقوه برای بشر و آینده‌اش خطرناک خواهد بود. در سال ۲۰۱۴، استیون هاوکینگ فقید گفت: «توسعه هوش مصنوعی کامل می‌تواند پایان نسل بشر باشد.»، اما آنچه جان تازه‌ای به این ترس‌ها تزریق کرده، آشکار شدن قابلیت‌های خارق العاده ChatGPT است.

** هوش مصنوعی ابزار بسیار قدرتمندی است

اما باید بین انواع مختلف خطر تمایز قائل شد. خطری که استیون هاوکینگ به آن اشاره می‌کرد، عبارت از این بود که هوش مصنوعی از انسان‌ها باهوش‌تر می‌شود و ما عملاً عقب می‌مانیم. در ادبیات، از این اتفاق با نام «تَکینگی» یاد می‌شود.

پس از این مرحله، اَبَر هوش مصنوعی‌های مجهز به نه تنها هوش عمومی، بلکه احتمالاً ویژگی‌های آگاهی، از جمله قصد و نیت برای کارهایشان، می‌توانند ما را نابود کنند. این سناریوی فرانکشتاینی است که در بسیاری از کتاب‌ها و فیلم‌های علمی تخیلی تکرار شده است.

در دراز مدت، چنین چشم انداز‌هایی به قدری دور از ذهن تلقی می‌شوند که می‌توان در طرح سؤالات عملی در مورد اینکه اکنون در مورد هوش مصنوعی چه باید کرد، آن‌ها را نادیده گرفت. در واقع، این خطی بود که نویسنده کتاب «اقتصاد هوش مصنوعی» در سال ۲۰۱۹ اتخاذ کرد، البته اگر واقعاً بتوان درکش کرد.

با این حال، این بدان معنا نیست که هوش مصنوعی نمی‌تواند خطرناک باشد. هوش مصنوعی ابزار بسیار قدرتمندی است که اگر در دستان نادرست قرار بگیرد می‌تواند کار‌های هولناکی در حق نوع بشر انجام دهد.

** هوش مصنوعی در جعل هویت انسان‌های خاص

علاوه بر این، مانند شکافت هسته‌ای، در هوش مصنوعی و کار با آن نیز زمینه برای حوادث عظیم وجود دارد، زیرا هوش مصنوعی، برای دستیابی به یک نتیجه بی‌ضرر خاص تنظیم و برنامه ریزی شده است، لذا به دلیل برخی خطا‌های انسانی در این مسیر ممکن است فجایعی نیز رخ دهد؛ و البته یک موضوع وجود دارد که هوش مصنوعی در آن به ویژه خطرناک است و آن چیزی نیست جز توانایی هوش مصنوعی در جعل هویت انسان‌های خاص، در نتیجه برخی تصمیم‌گیری‌ها در حوزه وسیعی از تلاش‌های انسانی، از جمله دنیای شرکت ها، سیاست، جنگ و حتی زندگی شخصی این فناوری میتواند همه چیز را به هم می‌زند.

از جمله تهدید‌های دیگر هوش مصنوعی تهدیدی است برای ویران کردن روند دموکراتیک و نظام‌های سیاسی. در مقایسه با چنین احتمالات بالقوه فاجعه باری، پیامد‌های هوش مصنوعی برای بازار کار ممکن است غیرعادی به نظر برسد. با این حال، این پیامد‌ها نیز گاهی اوقات با اصطلاحات آخرالزمانی مطرح می‌شوند.

برخی افراد پایان همه کار‌ها را برای انسان‌ها متصور شده‌اند، زیرا مشاغل آن‌ها توسط ربات‌ها و اشکال مختلف هوش مصنوعی تهدید می‌شوند.

در «اقتصاد هوش مصنوعی» برخی نیز خوش بینی را در پیش گرفته‌اند. کار‌های زیادی باقی مانده است که بدون عامل انسانی قادر نیستیم انجامشان بدهیم. بهبود اساسی درجه مهارت دستی ربات‌ها غیرممکن بوده است. البته نباید فکر کرد که ربات‌ها پدیده جدیدی هستند، اولین ربات به نام Unimate توسط جنرال موتورز در سال ۱۹۶۱ معرفی شد. با وجود تمام صحبت‌هایی که در مورد خدمتکاران روباتی وجود دارد، هنوز هم زمان زیادی طول می‌کشد تا یک حوله را تا کنند و اصلاً اهمیتی ندارد که نتوانند بسیاری از کار‌های به ظاهر ساده را انجام دهند.

یکی از جنبه‌های بیش از حد تبلیغاتی هوش مصنوعی، ورود قریب الوقوع خودرو‌های بدون راننده است. فقط خدا می‌داند که این خودرو‌ها کی وارد بازار می‌شوند. اما ثابت شده است که توسعه یک سیستم رانندگی با هوش مصنوعی بدون پشتیبانی انسانی ایمن، بسیار دشوار است.

با این حال، تا زمانی که خودرو‌های بدون راننده آنقدر ایمن نباشند که بتوانیم در به راننده هوش مصنوعی آموزش دهیم که ما را کجا ببرد و بعد خودمان به خواب برویم، هیچ پیشرفت ارزشمندی حاصل نشده است.

چیز‌هایی مانند ChatGPT این تصور را به وجود می‌آورد که بهمنی از پیشرفت سریع در راه است که به زودی مشاغل را برای انسان‌ها به طور انبوه از بین می‌برد. در واقع، آنچه ما احتمالاً شاهد آن هستیم، فرآیندی طولانی است که در آن مشاغل برای انسان‌ها در یک حوزه و سپس بعداً در حوزه دیگر از بین می‌رود، و به سیستم زمان می‌دهد تا سازگار شود و مشاغل جدید ایجاد شود.