اسکار کجای کار است؟

به گزارش خبرنگار سینمایی گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، با کاهش تعداد بیننده‌های مراسم اهدای جوایز و کاهش تعداد سینماروها، اعتبار و اهمیت جوایز اسکار زیر سوال رفته است.

جایگاه اسکار به عنوان یک رویداد سلیقه ساز و جریان ساز هرگز به اندازه چند سال گذشته تهدید نشده بود. تعداد بیننده‌های این مراسم اهدای جوایز در دهه گذشته با کاهش غیرقابل باوری روبه‌رو شده است، به طوری که از ۴۳ میلیون بیننده در ۲۰۱۴ به ۲۳ میلیون بیننده در ۲۰۲۰ رسیده است. درست در سال بعد از آن یعنی در ۲۰۲۱ نیز تعداد بیننده‌های این مراسم به بیش از نصف کاهش یافت و به کمی بیشتر از ۱۰ میلیون بیننده رسید؛ و در حالی که تعداد بینندگان این مراسم سال گذشته اندکی افزایش یافت (حداقل تا حدودی به دلیل سیلی ویل اسمیت به کریس راک، یکی از عجیب‌ترین صحنه‌های تاریخ اسکار)، اما باز هم ۱۶ میلیون بیننده بعد از ده میلیون بیننده سال ۲۰۲۱ دومین آمار کم تاریخ این مراسم است.

کلایتون دیویس، یکی از مدیران ارشد جایزه اسکار و شاغل در مجله ورایتی، در گفت‌وگو با سی‌بی‌اس گفت که «ما داریم سعی می‌کنیم بفهمیم که چه چیزی توجه مردم را به این مراسم جلب می‌کند و باعث می‌شود که تماشایش کنند.»

با توجه به این که امروز مردم ترجیح می‌دهند بیشتر در خانه هایشان فیلم تماشا کنند تا در سالن‌های سینما این سوال مطرح شده است که اگر موفقیت فیلم‌ها در سالن‌های سینما برای آکادمی اسکار مهم و مطرح هستند، حالا که دیگر سالن‌های سینما کم فروغ شده‌اند، مراسم اسکار در چه جایگاه و موقعیتی قرار می‌گیرد.
پاسخ به این سوال در طول پاندمی کرونا دشوارتر هم شد، زمانی که تعطیلی سینما‌ها همزمان شد با کاهش فروش بلیط‌ها و کاهش تجربه دیدن فیلم‌ها در سالن‌های سینما.

براندون کاتز، یک استراتژیست صنعت سرگرمی در شرکت پاروت آنالیتیک، معتقد است که شبکه خانگی تنها آینده قابل تصور برای فیلم‌ها است. کاتز می‌گوید از سال ۲۰۱۶ تا قبل از شروع کرونا نتفلیکس با رشد افسارگسیخته و سیل پولی که از وال استریت سرازیر بود رو به رو بود. توزیع کننده‌های دیگر و غول‌هایی مانند پارامونت و برادران وارنر نیز به سرعت شروع به توسعه پلتفرم‌های اینترنتی خود کردند و از سرمایه‌گذاری خود روی تولیدات سینمایی کاستند.

برادران وارنر همزمان تعداد فیلم‌هایش در سینما‌ها و اینترنت را در روز‌های اول کرونا کاهش داد و دیزنی هم مدت اکران فیلم‌هایش در سینما را از سه ماه به ۴۵ روز کاهش داد.

این تغییرات و اتفاقات ریز و درشت نشان می‌دهد که معادلات میزان فروش و گیشه آثار سینمایی در سراسر جهان کاملا به هم ریخته و دیگر نمی‌توان با فرمول‌های قدیمی نسبت فروش فیلم‌ها، میزان استقبال از آن‌ها و موفقیت‌شان در جشنواره‌های بین‌المللی را اندازه‌گیری کرد. حالا دیگر نه کارگردان‌های بزرگ و بازیگران شناخته شده تضمین کننده موفقیت فیلم‌ها هستند، نه بیگ پروداکشن‌ها و آثار پرهزینه باید خود را از پیش برنده بدانند. 

اسکار امسال نتایج عجیب زیادی داشت. وقتی فیلمی مثل «بنشی‌های اینشیرین» با ۹ نامزدی در هیچ بخشی برگزیده نمی‌شود یا «خانواده فیبلمن‌» که کارگردان بزرگی مثل استیون اسپیلبرگ آن را براساس بخش‌هایی از زندگی واقعی خود ساخته با وجود نامزدی در هفت بخش اسکار، دست خالی این مراسم را ترک می‌کند، باید این حقیقت را پذیرفت که مسیر سینما نسبت به گذشته تغییر کرده است و حالا باید نگاه جدیدی به هنر هفتم داشت.