«هوش مصنوعی» اثر گمشده غول عصر طلایی اسپانیا را کشف کرد

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری آنا، هوش مصنوعی اثر گمشده غول عصر طلایی اسپانیا را کشف کرد، محققان می‌گویند: کشف نمایشنامه «لوپه دِ وِگا» می‌تواند منجر به کشف یافته‌های مهم دیگری شود.

آثار گمشده یا ناشناس برخی از بهترین نویسندگان «عصر طلایی» اسپانیا را می‌توان به کمک فناوری پیشروی هوش مصنوعی کشف کرد. از این فناوری برای شناسایی یک نمایشنامه در گذشته ناشناخته نوشته نویسنده، شاعر، دریانورد و کشیش برجسته اسپانیایی، لوپه د وِگا، استفاده شده است.

این هفته، کتابخانه ملی اسپانیا اعلام کرد که محققان هنگام جستجو در آرشیو بسیار عظیم این کتابخانه به نمایشنامه‌ای برخورده‌اند که گفته می‌شود لوپه آن را چند سال قبل از مرگش در سال ۱۶۳۵ نوشته است.
مانند بسیاری از نمایشنامه‌های دیگر عصر طلایی اسپانیا- یعنی قرون شانزدهم و هفدهم میلادی- نمایشنامه «لافرانچسکا لورا» (لورای فرانسوی) داستانی درباره عشق، حسادت و سلسله مراتب اجتماعی ست که در آن زن بیگناهی باید برای احیای اعتبار و آبروی شوهرش قربانی شود. اما برخلاف بسیاری از نمایشنامه‌های مشابه دیگر آن دوره، لورا زنده می‌ماند و پرده سوم این نمایش پایان خوشی دارد.

روند کشف این نمایشنامه نیز درنوع خود غیرعادی بود. در سال ۲۰۱۷، جرمان وگا، یک کارشناس ادبیات عصر طلایی در دانشگاه وایادولید، و آلوارو کوئلار، استاد دانشگاه وین، پروژه اتسو را شروع کردند. در این پروژه از هوش مصنوعی برای آنالیز و تشخیص نویسندگان نمایشنامه‌های عصر طلایی استفاده می‌شود. بسیاری از این نمایشنامه‌ها یا ناشناخته‌اند یا به افرادی نسبت داده می‌شوند که صاحبان واقعی شان نیستند.

به عنوانی بخشی از این پروژه، ۱۳۰۰ نمایشنامه، که اکثرشان از کتابخانه ملی اسپانیا بودند با استفاده از یک پلتفرم به نام ترانس کریبوس به صورت دیجیتالی رونویسی شدند.

بعد از پایان فرایند رونویسی، با استفاده از برنامه دیگری به نام استایلو، زبان و سبک آن‌ها با ۲۸۰۰ اثر دیجیتالیزه شده نوشته شده توسط ۳۵۰ نویسنده ثبت شده در دیتا بیس اتسو مقایسه شد.

نمایشنامه «لا فرانچسکا لورا» که تا قبل از این پروژه به عنوان یک اثر قرن هجدهمی کپی شده از نسخه‌های قبلتر نگهداری می‌شد تا مدت‌ها به عنوان اثری گمنام معرفی می‌شد، اما کامپیوتر اتسو خیلی سریع همه چیز را تغییر داد.

وگا می‌گوید: «بعد از این که این برنامه ۱۳۰۰ متن را رونویسی کرد، متوجه شد که یکی از این ۱۳۰۰ متن شبیه ۱۰۰ اثر است که همگی آن‌ها متعلق به لوپه بودند. این توجه ما را جلب کرد. ما فکر نمی‌کردیم که این اثر متعلق به لوپه باشد، اما بعد درآن اصطلاحات زیادی پیدا کردیم که همانندشان در سایر آثار لوپه نیز وجود داشت. در لافرانچسکا لورا چیز‌هایی وجود داشتند که انسان‌ها در سایر نمایشنامه‌های لوپه گفته بودند.» با بررسی‌های بیشتر معلوم شد که تئوری این نرم افزار کاملاً درست بوده است.

وگا معتقد است که هوش مصنوعی گنجینه‌های گمشده بیشتری را پیدا خواهد کرد و انقلابی در تحقیق در این زمینه به وجود خواهد آورد.

فلیکس آرتورو لوپه د وگا کارپیو (۲۵ نوامبر ۱۵۶۲ –۲۷ اوت ۱۶۳۵) یکی از برجسته‌ترین شاعران و نمایشنامه نویسانِ عصر طلاییِ اسپانیا، هم از حیث انبوهِ و هم از نظرِ تنوع گونه‌های ادبی، محسوب می‌شود. او را ققنوسِ نوابغ، شاعرِ آسمان و زمین و اعجوبه خلقت (عنوانی که سروانتس برای وی برگزید) لقب داده‌اند. او ضوابط حاکم بر تئاتر اسپانیا را زمانی که تئاتر یک مقوله فرهنگی برای توده‌ها بود، تغییر داد. به همراه تیرسو دِ مولینا و کالدرون دِ لا بارکا، او از برجسته‌ترین چهره‌های تئاتر باروک است و هنوز آثارش بر پرده‌های تئاتر اجرا می‌شوند. ۳۰۰۰ سونات، ۳ رُمان، ۴ داستان کوتاه و حدود ۱۸۰۰ کمدی به وی نسبت داده می‌شود؛ و از پرکارترین نویسنده‌های اسپانیایی بوده است و مجموع آثار او را ۱۸۰۰ نمایشنامه برآورد کرده‌اند. در نمایش‌های او زنان مهم‌ترین نقش‌ها را دارند. بهترین اثر او از نظر تماشاگران امروزی «گودال گوسفندان» است.