استروژن ممکن است در برابر دلیریوم (هذیان‌گویی) محافظت کند
به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از وبگاه (سای تک دیلی)، هذیان یک مسئله شایع در میان زنان مبتلا به عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs) است، به ویژه آن‌هایی که یائسه شده اند. محققان از Cedars-Sinai دریافته‌اند که تجویز استروژن، هورمونی که معمولا در درمان جایگزینی هورمون استفاده می‌شود، می‌تواند از علائم هذیان در موش‌های آزمایشگاهی جلوگیری کند. این مطالعه که در مجله Scientific Reports منتشر شد، نشان می‌دهد که استروژن ممکن است یک اثر محافظتی در برابر هذیان داشته باشد.
شوری لاهیری، مدیر بخش مراقبت‌های ویژه علوم اعصاب، گفت: علاقه به درمان جایگزینی هورمون افزایش یافته است، و این مطالعه که بر اساس کار قبلی ما است، نشان می‌دهد که ممکن است ابزاری برای کاهش هذیان باشد. تحقیقات مراقبت عصبی در Cedars-Sinai و نویسنده ارشد این مطالعه. من فکر می‌کنم این یک گام بزرگ به سمت آزمایش بالینی استروژن در بیماران انسانی مبتلا به UTI است.
لاهیری گفت که هذیان - یک تغییر در توانایی‌های ذهنی که شامل عدم آگاهی از محیط اطراف است - یک مشکل رایج در زنان مسن مبتلا به UTI است.
لاهیری گفت: حتی به عنوان یک دانشجوی پزشکی می‌دانید که اگر خانم مسن‌تری به بیمارستان مراجعه کند و گیج شود، یکی از اولین چیز‌هایی که بررسی می‌کنید این است که آیا بیمار عفونت ادراری دارد یا خیر.
در مطالعات قبلی، تیم لاهیری ارتباطی بین هذیان و یک پروتئین تنظیم کننده سیستم ایمنی به نام اینترلوکین ۶ (IL-۶) پیدا کردند. رویداد‌هایی مانند آسیب ریه یا UTI باعث می‌شود IL-۶ از طریق خون به مغز برسد و علائمی مانند بی‌حسی و سردرگمی ایجاد کند. استروژن یک سرکوب کننده شناخته شده IL-۶ است، بنابراین محققان آزمایش‌هایی را برای آزمایش اثرات آن بر هذیان ناشی از UTI طراحی کردند.
محققان موش‌های قبل و بعد از یائسگی را با UTI مقایسه کردند و رفتار آن‌ها را در چندین نوع محیط تخصصی مشاهده کردند. آن‌ها دریافتند که موش‌هایی که در آن‌ها یائسگی ایجاد شده بود علائم هذیان مانند اضطراب و گیجی را نشان دادند، در حالی که بقیه این علائم را نداشتند.
هنگامی که آن‌ها موش‌ها را با استروژن درمان کردند، سطح IL-۶ در خون و رفتار شبه هذیان تا حد زیادی کاهش یافت. به گفته لاهیری، تفاوت‌های رفتاری به شدت UTI مربوط نمی‌شود، زیرا سطح باکتری‌ها در ادرار بین دو گروه تفاوت قابل‌توجهی نداشت.
محققان همچنین با استفاده از چیزی که لاهیری «UTI در ظرف» نامید، به تأثیرات مستقیم استروژن بر نورون‌ها پرداختند.
لاهیری گفت: ما سلول‌های عصبی را در معرض یک کوکتل التهابی IL-۶ قرار دادیم تا آسیبی شبیه به عفونت ادراری ایجاد کنیم. اما وقتی استروژن را به کوکتل اضافه کردیم، آسیب را کاهش داد.
بنابراین، ما نشان دادیم که حداقل دو راه وجود دارد که استروژن به کاهش علائم هذیان کمک می‌کند. سطح IL-۶ را در خون کاهش می‌دهد و مستقیماً از نورون‌ها محافظت می‌کند.
سوالاتی در مورد چگونگی عملکرد استروژن برای محافظت از نورون‌ها باقی می‌ماند؛ و قبل از انجام یک کارآزمایی بالینی، محققان باید شناسایی کنند که کدام بیماران مبتلا به عفونت ادراری بیشتر در معرض هذیان هستند و در چه مرحله‌ای درمان با استروژن ممکن است موثرتر باشد.
نانسی سیکوت، رئیس بخش و کرسی برجسته عصب شناسی و انجمن زنان در نورولوژی گفت: در حال حاضر، درمان هذیان ناشی از عفونت ادراری با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها معمول است، حتی اگر هیچ کارآزمایی بالینی وجود نداشته باشد که نشان دهد این روش مؤثر است و دستورالعمل‌های بالینی از آن پشتیبانی نمی‌کنند. این کار گام مهمی در تعیین اینکه آیا تعدیل پاسخ ایمنی از طریق جایگزینی استروژن یا روش‌های دیگر درمان موثرتری است.
این تیم همچنین در حال کار برای درک تأثیرات مختلف هذیان بر زنان در مقابل مردان است که موضوع این مطالعه نبود. به گفته لاهیری، درمان موثر هذیان می‌تواند در درازمدت اهمیت داشته باشد، زیرا این یک عامل خطر شناخته شده برای اختلالات شناختی بلندمدت مانند بیماری آلزایمر و زوال عقل مرتبط است.
انتهای پیام/