بررسی نظام آموزشی و سنجش طب حکمت بنیان در تاریخ ایران 

به گزارش خبرنگار آموزش و پژوهش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا، مهدی نوید ادهم دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش در نخستین همایش بین المللی طب حکمت بنیان گفت:  ارسطو هدف دو علم سیاست و پزشکی را طلب خیر می دانست.

وی افزود: به باور وی سیاست در پی خیر کلی است در حالیکه پزشکی در پی خیر جزئی است. اگر سیا‌ست با ایده خیر سر و کار دارد پزشکی به خود تندرستی یعنی به ماهیت یا ذات آن می‌پردازد. ارسطو در پزشکی از تمثیل دریا نوردی استفاده می کرد و بر این باور بود که فن پزشکی همچون دریانوردی مستقیم با موقعیت فرد بیمار سر و کار دارد. یعنی پیش از آغاز به درمان باید به موقعیت و مختصات کلی طبیعت فرد به عنوان یک کل توجه داشت. به باور ارسطو پزشکان باید همواره به بررسی کل اندام انسان بپردازند، مثلاً متخصصی چون چشم پزشک به شناخت کلی جسم انسان نیازمند است.

ادهم تصریح کرد: بهره‌گیری از الگوی آموزش پزشکی ارسطو در آموزش نه در خود یونان، بلکه در سرزمینی که پناهگاه اندیشه‌های فلسفی نوآور شمرده می شد، یعنی ایران دوران هخامنشی، اشکانی و ساسانی محقق شد.

دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش ادامه داد: استادان مراکز علمی و آموزشی رها، ادسا و نصیبیین و دانشگاه بزرگ جندی شاپور چنین نگاهی به آموزش پزشکی داشتند. همین اندیشه، در دوران اسلامی با تقویت در ساختار و منظومه فکری پیشرو اندیشه های اسلامی تقویت شد و به دارالحکمه بغداد انتقال یافت و در آموزش پزشکی در دوران اسلامی نهادینه شد.

ادهم اضافه کرد: در این شیوه آموزش،  دینداری نفوس دانشجویان را به پذیرش حکمت و طلب فضایل و رسیدن به سعادت انسانی از راه اندیشه درست و سنجش صحیح آماده می سازد. این نظر بی‌گمان با آموزه‌های فارابی درباره بایستگی و وجوب آموزش دینی به جوانان و پیش شرط بودن تربیت دینی برای مطالعه اخلاق فلسفی مناسبت دارد و ریشه های نظری آن را تا اخلاق نیکوماخوس ارسطو میتوان پی گرفت. 

وی گفت: با توجه به اینکه جسم و بدن انسانی در مکتب اسلام امانت الهی است و سلامت روح به همت جسم وابسته است، لذا حفظ الصحه و تلاش برای سلامتی و بهداشت بدن در اولویت قرار دارد و به همین دلیل پزشکی مورد استقبال علما و فیلسوفان معتبر اسلامی قرار گرفته است و دستاوردهای بزرگی را در تاریخ به ارمغان آورده است.